Een jongen stapt de tuin in en ziet een kat die op het punt staat om een duif te bespringen. De jongen wil in zijn handen klappen om de duif te redden, maar bedenkt zich dan:  “Als ik klap en de duif red is de duif wel blij, maar zal de kat boos zijn. De kat vindt dat hij recht heeft om de duif te grijpen en op te eten. Wat geeft mij het recht om hem daarvan af te houden? En als ik deze duif red, dan gaat de kat op zoek naar een andere duif. Dus het is in het belang van de andere duiven dat ik niet klap. En mag ik überhaupt wel klappen en ingrijpen in de natuur? Of is het zo dat ook ik, met mijn vrije wil, onderdeel van de natuur uitmaak?”  De Joodse schrijver Abel Herzberg gebruikte de vergelijking van de jongen, de kat en de duif niet om uit te leggen wat goed en fout is – deftiger gezegd, wat recht en onrecht is – maar om juist te laten zien dat recht vaak een kwestie van perspectief is. Wat recht is voor de een, is dat niet altijd voor de ander.