Vanochtend op weg naar Londen voor een korte zakelijke trip. Nog snel even koffie en een broodje. Ik raak in gesprek met twee heren die dezelfde kant opgaan. Ajax vervult nog het hart. Wat speelden ze goed tegen Real Madrid. Die door de VAR afgekeurde goal was niet terecht. Dat soort werk. Op mijn telefoon verschijnt een reminder voor dit voorwoord. Ik deel dit bericht, enigszins geschrokken, met mijn gesprekspartners. En dan blijkt HFC niet ver weg. Een van de mannen stelt zich voor als Daniël Vijselaar. Kind van de club. Tien jaar terug speler van het Eerste elftal dat promoveerde van de Derde naar de Tweede Klasse. Hij weet zich nog goed te herinneren dat hij na het kampioenschap een brief kreeg van toenmalig voorzitter Hugo Bettink, met daarin de felicitaties voor twee titels. Hij studeerde immers hetzelfde jaar af. De brief werd ingelijst. Daniël verhuist binnenkort naar Haarlem.  Nog voor het instappen in een vliegtuig van de Koninklijke -toeval bestaat niet- Luchtvaart Maatschappij verzekerde Daniël mij dat hij zich nu al verheugt dan weer te komen voetballen aan de Spanjaardslaan. Hoog boven de wolken blijf ik me verbazen over hetgeen onze vereniging losmaakt en samenbrengt.