We maken ons op voor een prachtig slot van het seizoen. De mannen van het Eerste geven ons nog drie keer vuurwerk om dit goede seizoen ook mooi af te sluiten, waarvan twee keer thuis. Om te beginnen zaterdag om 14.30 uur tegen Spakenburg. Prachtig affiche tegen een grote club. Om dezelfde tijd spelen thuis twee jeugdploegen die het ook erg goed doen. Om te beginnen speelt JO-19 1 Zaterdag, met een periodetitel op zak en een bekerfinale in het verschiet, thuis tegen Roda 23. Voorts gaat om dezelfde tijd koploper JO-17 1 Zaterdag de wei in tegen Waterwijk.  De Eerste Divisie lonkt voor de jongens van Caspar Dekker.

Het paasontbijt is zonder meer het culinaire hoogtepunt van het Paasweekend. Verse jus, krentenbrood met spijs en natuurlijk een gekookt ei. Bij mij thuis kregen we er vroeger op Paaszondag twee, wat deze zondag daardoor al anders maakte dan de andere. Naar de vraag waarom twee, zei mijn vader dan ‘één ei is geen ei, twee ei is een half ei en drie ei is een paasei’. Ik voelde wel aan dat dit een oud Hollands gezegde was, maar veel begreep ik er niet van.  Naar de vraag waarom ik dan geen drie eieren kreeg zei mijn moeder dat twee ook mooi was en dat was ook wel zo. Mits niet te hard gekookt.

Wat heerlijk dat de lente daar is. De zon doet zijn best, ook al is het nog fris. Langer licht. Allemaal naar buiten. Narcissen, tulpen en hyacinten schieten uit de grond. Mooi, zeker, maar mijn favoriete groen is toch wel gras. Wat ruikt dat lekker, zeker nadat het is net is gemaaid. Bij HFC hebben we wel drie velden vol met deze plant. Het voetbalt geweldig, maar is wat kwetsbaar. Daarom zijn we blij dat we ook twee en een half veld hebben met de kunstvariant. Kan bijna altijd en veel bespeeld worden en dat is een geweldig voordeel. Voetbalt ook leuk, maar anders.

Vorig jaar hebben we als bestuur besloten dat ons hoofdveld (net als de velden 4 en 5) gras blijft. Dat was bepaald geen makkelijke beslissing, nu de belastbaarheid van kunstgras bepaald hoger is en we met 1800 spelende leden het altijd dringen is, zowel om trainingen af te werken als om te spelen. U weet er alles van.

Bob, Hendrik en Wessel zijn onverzettelijk.

Bob laat dat zien als aanvoerder van het veilingteam dat geweldig op stoom is voor een prachtavond op 12 april a.s. Bob vindt het belangrijk dat u en ik naar de veilingavond komen om ons nieuwe clubhuis mogelijk te maken en om geld op te halen voor Support Casper. Lees hier meer. Dit zijn natuurlijk goede redenen, maar alleen voor Bob Witjas zou ik al komen. Voetbalde ruim veertig seizoenen bij ons en is al zeventig jaar een meer dan actief lid. Altijd benieuwd naar het HFC van morgen.

Hendrik is onverzettelijk als spits van Veteranen35+ 1. Er kunnen gerust een man of drie aan hem hangen. Dan loopt hij niet alleen rustig door maar weet het leer ook nog gevaarlijk richting doel te rammen. Hendrik te Grotenhuis weet dat onverzettelijkheid begint met samen één zijn en dat ons clublied daarbij helpt. Als deze boom van een kerel dat met zijn meisjes 0-9 14 oefent dan gaat dat natuurlijk viraal.

Wessel is onverzettelijk met zijn vrienden op het middenveld van het Eerste. Het is een genot om deze HFC-ers, in dat mooie blauw en wit, meer te zien geven dan eigenlijk kan. Wessel Boer schreef namens de selectie een brief om ons te bedanken voor de massale, hartverwarmende en luide steun de afgelopen thuiswedstrijd tegen de IJsselmeervogels. Met daarbij de vraag of we de laatste negen wedstrijden zijn team op soortgelijke wijze willen helpen. Te beginnen zaterdag thuis tegen Rijnsburgse Boys om 14.30 uur.

Ik heb daar niets aan toe te voegen.

Dirk Jan Rutgers
Voorzitter Koninklijke HFC

Als je al zou kunnen zeggen wat een HFC-er kenmerkt – met een zeer divers ledenbestand van ruim 2000 jongens en meisjes tussen de 4 en 100 jaar bepaald geen sinecure – dan zie ik een aantal eigenschappen voor me, maar een daarvan is toch wel ’je vrolijk kunnen maken over niet al teveel’. Als je niet ergens de grap kunt inzien van 22 mensen die op een weiland georganiseerd achter elkaar aanhollen dan mis je een hoop.

Komende maand gaan we met een nieuw en spannend project aan de slag: Supercoach! Spelers van ons Eerste elftal gaan teams in het breedte-voetbal, waarbij we mikken op O-17, O-15 en O-13 elftallen, een aantal trainingen geven en optreden als Supercoach!, derhalve bovenop de gewone coaching, bij een wedstrijd. Hoe cool is dat! Onderdeel van het Supercoach!-project is dat teams die mee doen op hun beurt te gast zijn bij een wedstrijd van het Eerste en daar hun eigen Supercoach! en zijn elftal genoten gaan aanmoedigen. Ouders zijn van harte welkom en we zorgen dat het een leuke middag wordt. Wij verwachten hier veel van, niet alleen een betere verbinding tussen de breedte-jeugd en ons Eerste elftal, maar ook meer toeschouwers bij de wedstrijden van het team dat ons al een jaar lang prachtige wedstrijden van bijzonder hoog niveau in de Tweede Divisie voorschotelt.

Vanochtend op weg naar Londen voor een korte zakelijke trip. Nog snel even koffie en een broodje. Ik raak in gesprek met twee heren die dezelfde kant opgaan. Ajax vervult nog het hart. Wat speelden ze goed tegen Real Madrid. Die door de VAR afgekeurde goal was niet terecht. Dat soort werk. Op mijn telefoon verschijnt een reminder voor dit voorwoord. Ik deel dit bericht, enigszins geschrokken, met mijn gesprekspartners. En dan blijkt HFC niet ver weg. Een van de mannen stelt zich voor als Daniël Vijselaar. Kind van de club. Tien jaar terug speler van het Eerste elftal dat promoveerde van de Derde naar de Tweede Klasse. Hij weet zich nog goed te herinneren dat hij na het kampioenschap een brief kreeg van toenmalig voorzitter Hugo Bettink, met daarin de felicitaties voor twee titels. Hij studeerde immers hetzelfde jaar af. De brief werd ingelijst. Daniël verhuist binnenkort naar Haarlem.  Nog voor het instappen in een vliegtuig van de Koninklijke -toeval bestaat niet- Luchtvaart Maatschappij verzekerde Daniël mij dat hij zich nu al verheugt dan weer te komen voetballen aan de Spanjaardslaan. Hoog boven de wolken blijf ik me verbazen over hetgeen onze vereniging losmaakt en samenbrengt.

Deze week vond een door het Noord-Hollands Archief georganiseerde avond plaats over ‘Voetbal in Haarlem’ met daarin een mooie bijdrage over Kick Smit, in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw sterspeler van HFC Haarlem. Ook gaven Jan Luitzen en Wim Zonneveld een voordracht naar aanleiding van hun, mooi door Joke Slootheer vormgegeven, boek ‘Hoe voetbal verscheen in Nederland’, met hierin een belangrijke plaats voor de beginjaren van HFC, maar ook van Rood en Wit en HVV. Samen met onze Archiefcommissie mocht ik op de eerste rij zitten; zij werden door de auteurs bedankt voor hun ruime bijdrage aan het onderzoek naar de vroege geschiedenis van het voetbal. Het was smullen om verhalen over de eerste pioniers, met daarin natuurlijk voorop onze oprichter Pim Mulier, voorbij te horen komen. De suggestie dat onze vereniging ook maar een dag later dan 15 september 1879 zou zijn opgericht was al voor de gezellige borrel na afloop gepareerd. Niets staat ons 140-jarig jubileum a.s. september dan ook in de weg. De Archiefcommissie zal dan stukken en foto’s uit het verleden tonen. Naast een programma boordevol voetbal(toernooien) nu al iets om naar uit te zien.

Het nieuwe jaar is voor onze vereniging overweldigend begonnen. Op 5 januari ontvingen wij de Ex-Leeuwinnen aan de Spanjaardslaan voor de eerste dames editie van de Nieuwjaarswedstrijd. Een sterke selectie onder leiding van Vera Pauw nam het op tegen een regionaal damesteam bestaande uit speelsters van HFC en clubs uit de regio. Er was flink wat publiek dat zich liet meevoeren door het goede en enthousiaste spel van de dames. En zo ontstond voor onze ogen, en die van de vele aanwezige journalisten, geschiedenis. Nu de traditie is geboren lijkt het zo logisch dat de heren-versie niet zonder die van de dames kan, maar kom er maar eens op. Louis Lapidaire, uitkomend in onze 45+-2,  deed het. Samen met de secretaris van het bestuur, Eelco van Ravenswaaij, trokken zij de stoute schoenen aan en troffen bij de Ex-Leeuwinnen gehoor. Dat deze samenwerking nog vele jaren mag duren.

Uit de Lutherbijbel van 1545 ontstond de bekende gedragsregel ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet‘. Eenvoudig en veelzeggend. Maar een paar eeuwen later hebben we in onze maatschappij, en ook binnen onze vereniging, nog een paar regels meer nodig om te duiden wat gewenst en ongewenst gedrag is. Onze nieuwe Gedragscommissie, onder leiding van Annelot Peters, is er druk mee. Een belangrijke inbreng heeft hierbij ook de Juniorenraad; de raad sprak afgelopen woensdag in ons clubhuis over het onderwerp pesten. U hoort er in het nieuwe jaar meer over.

Het is een grote eer dat de Sint dit jaar weer de Spanjaardslaan aandoet. Wij verwachten hem en zijn gevolg vrijdag aan het einde van de middag. Maar liefst 60 kleine HFC-ertjes zingen zich dan de longen uit het lijf; het zou zo maar kunnen dat hij anders in de Haarlemmer Hout verdwaalt. Naast de vele Sint liederen zal ongetwijfeld ook het clublied schallen tussen de pepernoten door. Psst, niet doorvertellen. Ik mocht al even in het Grote Boek kijken en de Sint blijkt goed geïnformeerd te zijn.

Jack draagt het liefst zijn voetbal kousen over zijn knie omdat hij gelooft dat hem dat het meeste geluk brengt.
Skylar wil graag Piet, voetballer of racer worden. Dat hij naar Spanje moet verhuizen om Piet te worden vindt hij wel moeilijk.
Loïs zit bij juf Paula in de klas en zou liever Coco heten en zo noemt ze zichzelf ook. Ze is ontzettend enthousiast over voetbal!

Held uit mijn jongensjaren was Huib Arends. Hij speelde in het Eerste elftal van HFC en was mijn coach in de B2 samen met Chris Steensma. Een bijzondere kwaliteit van Huib als speler was ‘het weer opstaan’. Nadat Huib zich vol overgave in een duel had gestort, lelijk werd geraakt en daarna op de grond was blijven liggen wisten wij, supporters aan de kant, het zeker. Die moet gewisseld worden. Maar een flinke sponsbeurt en soms een bandage verder strompelde Huib weer om zich even later, vol overgave, in een nieuw duel te storten.

Bij de ingang van het stadion van IJsselmeervogels staat een oudere heer. Hij spreekt ons afgelopen zaterdag voor de wedstrijd van het Eerste aan. ‘Bent u van HFC? Dat ben ik ook. Mijn naam is Bruno Lugt.’ Bruno vertelt over zijn geboorte op Java, het overlijden van zijn ouders in en kort na de oorlog; hij komt in een weeshuis terecht aan de Baan in Haarlem en is dan 7 jaar. Hij speelt tijdens zijn jeugd, net als zijn broer, als back in de wat lagere junioren elftallen van onze club. Moeiteloos somt hij de spelers van het Eerste uit die tijd op; Cees de Nijs, Hans en Hein Winter. ‘Goden waren dat voor ons. Mijn tijd in het weeshuis was niet altijd gemakkelijk, maar mijn lidmaatschap van HFC heeft mij veel vreugde gebracht.’ Hij kent het clublied nog goed uit het hoofd en is de club, toen hij later via omwegen in Bunschoten terecht kwam, nooit uit het oog verloren. ‘Wat fijn om weer met HFC-ers te zijn.’ Bruno heeft foto’s uit de oorlogsjaren van HFC en een tegel meegenomen die herinnert aan een door hem gespeeld toernooi in 1949. Hij is zichtbaar aangedaan. Tijd voor een foto.

Een paar weken geleden verscheen De HFC’er. Die noemen wij nog steeds De Grote HFC’er, om het onderscheid aan te geven met de vroeger wekelijks verschijnende Kleine HFC’er. Het is een prachtig magazine geworden met een kleurrijk overzicht van memorabele gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Als u het niet in de bus trof kunt u de HFC'er hier ook lezen. De redactie onder leiding van  hoofdredacteur Eric van Westerloo en eindredacteur Bert Vermeer verdient hiervoor alle lof. Volgend jaar rond deze tijd geen HFC’er, maar in plaats daarvan een heus jubileumboek. Deze redactie staat onder leiding van Jan Domhoff jr. en Wouter Rijpma en wij kijken daar nu al naar uit.

Op 3 november 2007 planten twee Russische onderzeeërs  een vlag onder de Noordpool om daarmee een claim te leggen op dit gebied. Er zit vermoedelijk olie en gas onder de grond. Het is voor prinses Laurentien het begin van een denkproces over hoe overheden, bedrijven en individuen tot beslissingen, zoals deze, komen. Wat mist daarin? Dit zou wel eens de stem van kinderen kunnen zijn. Hun onbevangen oordeel mee laten wegen in beslissingen, met name die de toekomst aangaan, zou toch doodnormaal moeten zijn? De door de prinses hierna opgerichte Missing Chapter Foundation zet zich sindsdien daarvoor in. Inmiddels weten vele bedrijven, bestuurders en commissarissen zich door deze gedachte geïnspireerd en worden stemmen van kinderen in veel besluitvormingsprocessen, via bijvoorbeeld een Raad van Kinderen, meegewogen.

Over Piet van Houten, die twaalf jaar lang voorzitter was van onze vereniging van 1947/48 tot en met 1958/59, waarna hij tot erevoorzitter werd benoemd, doen nog steeds vele verhalen de ronde. Daarbij komen steevast zijn markante persoonlijkheid, rondborstige figuur en onafscheidelijke sigaar aan de orde. Hij heeft er vele opgestoken aan de Spanjaardslaan, ook zittend op de bank naast de trainer van het Eerste. Want Van Houten was niet alleen een bestuurder achter de tafel, maar ook op het veld. Hij vond dat HFC het aan zijn stand verplicht was om in de hoogste divisie van de amateurs te voetballen, destijds de Eerste Klasse. Hij bemoeide zich persoonlijk met het technisch beleid en mede dankzij zijn inbreng en een generatie getalenteerde voetballers wist HFC zich in 1959 in de Eerste Klasse te spelen. Twee jaar later werd HFC zelfs bijna landskampioen.

Voor een vereniging die hecht aan tradities is het wel eens zoeken welke te behouden en waar vernieuwing te zoeken. Voor wat betreft het roken op de velden is die koers helder. Het helpt hierbij dat wij, meer dan de generatie Van Houten, weten van de schadelijkheid van het roken en de verslaving hieraan. Was al eerder het clubhuis rookvrij, sinds het begin van dit seizoen wordt ook het roken ontmoedigd in de omgeving van het clubhuis en langs de velden bij jeugdwedstrijden en -trainingen. Elders op de site leest u er meer over.

Een traditie die wij graag handhaven is dat wij op zondag spelen tegen onze vrienden van AFC uit Amsterdam. Onze eerste elftallen ontmoeten elkaar a.s. zondag om 14.30 uur op ons complex en wij nodigen u van harte uit om bij deze enige klassieker in het amateurvoetbal aanwezig te zijn. De selectie van Gertjan Tamerus rekent op uw aanmoediging. 

Maar ook zaterdag valt er al het nodige te genieten. Ons eerste zaterdagelftal, onder leiding van Feike Prins, speelt om 14.00 uur voor de beker tegen AGB. Wij zijn erg benieuwd hoe dit elftal het dit jaar in de Derde Klasse gaat doen. De geluiden zijn optimistisch! Verder ook veel jeugdwedstrijden. Bijvoorbeeld de JO-19-1 (de oude A1) die afgelopen dinsdag met grote cijfers Hoofddorp voor de beker achter zich liet. Dit elftal wordt getraind door oer-HFC’er, Telstar-aanvoerder en voetbalenthousiast Frank Korpershoek. Zij spelen ook om 14.00 uur en wel tegen Purmersteijn.

Echt leuk om te zien. Ook zonder sigaar.

Dirk Jan Rutgers
Voorzitter Koninklijke HFC

Zaterdag a.s. speelt het Eerste van HFC de eerste competitiewedstrijd thuis tegen Lienden. Stiekem denken wij dat de selectie van onze nieuwe trainer Gertjan Tamerus, met daarin veel jong talent, ook  ’van eigen bodem ’, wel wat aan de Tweede Divisie heeft toe te voegen. De aftrap van het nieuwe seizoen wordt om 14.30 uur verricht door ons lid van verdienste Paul Bouman en Siem Poster. Paul (1938) speelde van 1956 tot 1972 in het Eerste van HFC. Met 140 goals in 286 wedstrijden is hij onze topscorer aller tijden. Ook kwam Paul uit voor het Nederlands amateurelftal. Als trouw supporter van het Eerste is hij  vaak aan de lijn te vinden. Siem (2013), kleinzoon van ons Ere-lid Eggie Poster, is vorig jaar als kabouter bij onze club komen voetballen. Als een van de kleinste kabouters, bleek hij niet alleen razendsnel, maar ook een goed oog voor de goal te hebben. Hij scoorde veel en is gek van het spel en HFC. Dit seizoen speelt hij bij de mini’s. Een carrière als Paul lijkt hem wel wat. De aftrap van Paul en Siem staat symbool voor de aftrap van een nieuw seizoen voor onze hele vereniging aan de Spanjaardslaan waarin wij ons, jong en oud, met elkaar verbonden weten.

De mussen vallen van het dak, maar wat is er nog veel op de club te zien en te doen.
Afgelopen zaterdag kwam ik ogen en oren te kort. JO-15 flikte het en wist in Ermelo promotie naar de eerste divisie af te dwingen. Wat knap! Bij JO-17 stond ook de wedstrijd voor promotie naar de eerste divisie op het program. Thuis werd goed gespeeld, maar uiteindelijk nam Zeeburgia de penalty’s beter. Aan het einde van  de dag dag pakte de jeugdcommissie nog eens uit met een heerlijke huldiging van onze jeugdkampioenen, 22 in getal, waaronder bijv. MO-15 1, JO-13-3 en ga zo maar door.