Eind november 2023 werd bij Lucie een zeer agressieve vorm van kanker geconstateerd. Ze wilde geen ‘behandelingen’ en we kozen er voor de laatste etappe samen thuis af te leggen. Dat is een hele mooie tijd geweest.

Lucie was zeer goed in sport; haalde het Nederlands softbalteam, ging naar de Academie voor lichamelijke opvoeding en voltooide later tijdens ons huwelijk ook de studie Nederlands M.O.

Lucie is de tweelingzus van de bij jullie beter bekende Liesbeth Darlang. Door Frits kwam ik na een wedstrijd tegen Hollandia (2) in contact met Lucie. In 1968 volgde het huwelijk. Via Amsterdam, IJmuiden en Heerde kwamen we 22 jaar geleden in Zwolle terecht. De selectie van HFC wist ons adres jarenlang te vinden voor een lunch ter voorbereiding op de (veelal verloren) wedstrijd tegen HHC in Hardenberg. In de Coronatijd leverden we de lunchpakketten incl. bananen en liters frisdrank langs de snelweg bij Wezep af. Dat Jeffrey Sam Sin een keer vijf liter soep door de keuken slingerde, was voor ons slechts een kleine bijkomstigheid.

Lucie liet zich niet vaak zien op HFC (‘ ze zeggen altijd ‘dag Liesbeth’) maar deelde mijn liefde voor het blauw en wit. Lucie en ik hebben veel aan de koninklijke te danken vooral dankzij die wedstrijd tegen Hollandia waarin ik de hele wedstrijd mocht meedoen.

Joop van Schaik

De uitvaart zal in besloten kring plaatsvinden. 

Pieter Kalbfleisch is door de Koning bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau wegens zijn vele en goede maatschappelijke verdiensten, waarvan ook zijn vrijwilligerswerk voor HFC onderdeel uitmaakt. Op bijgaande foto wordt hij gefeliciteerd door de HFC’ers Mark Asselbergs, Hans Kluit, Jaap Jong, Dirk Jan Rutgers en Hugo Bettink.

De thuiswedstrijd op 25 november 2023 tegen ACV werd voor onze Koninklijke een tegenvaller. Nadat de uitwedstrijd tegen AFC twee weken tevoren op overtuigende wijze was gewonnen, had HFC twee weken tijd om zich voor te bereiden op dit treffen. De wedstrijd tegen Katwijk werd afgelast en die tegen Excelsior Maassluis was verschoven. Op deze zaterdag toch nog wat geblesseerden, een zwaar veld en een zeer gedisciplineerd spelende tegenstander die HFC overwegend de bal liet, maar snel was in de omschakeling. Na een ruststand van 2-1, was het aan het einde van de wedstrijd 2 – 4 voor de voetballers uit Assen. Het leidde voor HFC een mindere periode in, want het duurde tot 10 februari eer de onzen weer een wedstrijd wisten te winnen. Het lijkt wel alsof HFC opnieuw in zo’n mindere periode verzeild is geraakt, want alle in april gespeelde wedstrijden werden verloren. “Winnen is ook een kwaliteit” stelde Gertjan Tamerus na de derde op rij verloren wedstrijd (Excelsior). Het is voor alle betrokkenen te hopen dat die kwaliteit weer is/wordt teruggevonden op de trainingen en besprekingen en dat de lange rit naar Assen ons team een extra boost geeft. Als je wilt winnen, moet je dat ook uitstralen. Nog 4 wedstrijden te gaan mannen, dus nog 12 punten te winnen!!

Op 20 april 2024 overleed Gerrit van Laer op de leeftijd van 81 jaar. Gerrit was een begenadigd sportman, een eigenschap die vooral tot uiting kwam in zijn batting-prestaties voor zijn cricketclub HCC in Den Haag. Hij blonk tevens uit als  voetbalkeeper bij HCC’s zustervereniging HVV. Rond 1980 verhuisde Gerrit naar Bloemendaal. In 1982 meldde hij zich bij HFC en vond een plek in het Vijfde, dat voor een groot gedeelte bestond uit oud-eerste-elftalspelers. Na een tweetal jaren ging hij hockeyen bij de HC Bloemendaal en cricketen bij de CC Bloemendaal. Van deze laatste club is hij enige tijd voorzitter geweest. Begin deze eeuw meldde hij zich opnieuw aan bij HFC, niet als actief voetballer, maar als belangstellend lid dan wel donateur. Daarnaast maakte hij dikwijls deel uit van het golfteam van HFC voor de traditionele jaarlijkse ontmoeting met de Kennemer Golf and Country Club. Gerrit is aldus zo’n 25 jaar lid dan wel donateur van HFC geweest.

Op de foto: Vlnr: Jan Carel Luining, Ruud Onstein (bowler), Mar Flohil, Gerrit van Laer (aan bat) en Maarten Tuininga

Waar hebben we eigenlijk naar zitten kijken, vroeg menig aanhanger van onze club zich af na 90 minuten voetballen tegen Excelsior Maassluis. Zo was het maar net. Voor Excelsior stond er nog het nodige op het spel, voor HFC slechts de eer. De ranglijsten tonen uiterst hinderlijke streepjes. Een dikke streep boven nummer 18 en een wat dunnere streep boven de plaatsen 16 en 17. Excelsior stond onder de dunnere streep wat aangeeft dat de club aan de nacompetitie zal moeten deelnemen. Zover is het nog niet, want in de resterende wedstrijden verwacht de clubleiding dat zij net boven de streep gaan  uitkomen. Tegen HFC moest er gewonnen worden. Dat lieten ze duidelijk zien, vooral qua inzet maakten ze het iedereen duidelijk dat zij voor drie punten waren gekomen. In de pauze liet een bestuurslid van Excelsior zich ontvallen, dat wat hem betrof dit de beste eerste helft van het seizoen was tijdens een uitwedstrijd.

De wedstrijd stond in het teken van de Katwijkse ziekte. Daartoe werd rond het veld gecollecteerd ten behoeve van nader onderzoek. Door een weeffoutje in het gen stapelen eiwitten zich op in de bloedvaten van de hersenen die daardoor zwakker worden. De kans op een hersenbloeding wordt vergroot. Een, naar het schijnt, erfelijke aandoening vooral in de buurt van Katwijk.

De entree van de gladiatoren heeft niveau. Een goed bevolkt stadion. De bezoekers hadden de bollenvelden ongetwijfeld al eerder bewonderd, of ze zelf gepoot. Een vlaggenparade door de jeugd waarbij het Katwijkse oranje in de banieren enigszins was vergeeld. Een meisje als pupil van de week, knetterharde muziek. En dat alles op kunstgras met rubberen korrels. Niet gesproeid waardoor de prachtig gekleurde bal een onbetekenende grijze teint aannam. Een schril contrast met de weelderige kleuren van de bollenvelden, waar op sommige plekken de vloekende kleuren tegen elkaar aan schreeuwden. In geval van een dergelijke klederdracht zeg je onmiddellijk: “Uit die boel”.