In de opstelling van HFC valt de basisplaats voor Xander van den Berg op. Hij zal een goede wedstrijd spelen. Van meet af aan ontstaat een open wedstrijd. Beide ploegen willen aanvallen en doen dat met veel inzet en verzorgd spel, een totaal ander beeld dan de met 4-2 verloren thuiswedstrijd toen ACV als een counterploeg oogde en zich collectief steeds als een harmonica terugtrok naar eigen doel (ben ik nog te volgen?).
In de eerste helft zijn de aanvallen en vooral corners van ACV talrijker dan die van ons. Maar onze verdediging is hecht en Mitchel Michaelis keept vanaf zijn eerste voetredding in 5' een ouderwetse wedstrijd. Met zijn machtige lichaam weet hij de meeste corners te pakken. Op eentje na: in 35' zwijnen we als na een afgeslagen corner een loeihard schot buiten bereik van Mitchel tegen de paal belandt. [Oh jee, ik zie net op de site dat Jacob Noordmans deze bal van de lijn gehaald zou hebben; doe ik Jacob tekort? Dat is het laatste wat ik wil!]

Maar uit onze aanvallen hadden we ook meer kunnen halen. Redouan Taha el Idrissi buit de vrije linkerflank misschien te weinig uit, maar in 27' weet hij na een mooie aanval Xander te bereiken die net mist. De mooiste kans is in 31' als Max Veerman met een schitterende pass Cas Dijkstra in stelling brengt. Cas pegelt net over.
Ook uitblinker Marijn Ploem bemoeit zich af en toe met de aanval en dat leidt er mede toe dat HFC het aanvallend overwicht langzamerhand overneemt van ACV. De prop in de neus die Marijn begin tweede helft na een blessure krijgt, maakt hem helemaal tot een veldheer.
“Er had méér in gezeten”, zei Gertjan Tamerus na afloop. En dat gold met name voor een fase in de tweede helft toen enkele uitgespeelde kansen ontstonden. Vooral toen een hele mooie pass van Max Veerman (steeds hij) in 64' niet afgemaakt werd, zag ik de hele dugout van HFC opveren. Scoren is een probleem voor ons. De mooiste kans was in 76' voor Cas Dijkstra die helaas net naast mikte.

Joop en ik gaan samen met onze onvolprezen voorzitter Dirk Jan Rutgers de laatste 10 minuten achter de goal van ACV staan om de winnende goal af te dwingen, maar het is Mitchel die in 82' en 90'+2  de laatste reddingen verricht. We zien een balende keeper van ACV afdruipen.

Terwijl ik naar de kleedkamer van de spelers loop, zie ik dat Joop gelijk had: de klok boven het scorebord loopt niet vooruit (zoals gebruikelijk is bij klokken), maar achteruit (zoals je wel eens ziet bij absurdistische toneelstukken). Dat vond ik wel sympathiek. Zoals de hele vereniging ACV mij sympathiek voorkwam. Aardige mensen en een hechte schare supporters. Leuke sfeer. Ik teken weer voor de volgende uitwedstrijd in Assen.

Als ik op de terugweg langs Zwolle rijd, gaan mijn gedachten weer naar Joop van Schaik die zojuist zijn vrouw Lucie verloren heeft. Lucie die hij maandenlang zonder hulp van buitenaf verzorgd heeft, of, zoals hij zei:”We hebben het gehaald, zonder een witte jas en ziekenhuisbed”. Joop, een van de trouwste supporters van HFC en altijd samen met Lucie thuis de lunch van het Eerste bij de uitwedstrijden van HHC Hardenberg verzorgend, was tot tranens toe geroerd toen Lucie en hij in deze periode een grote bos bloemen kregen van de selectie van het Eerste. Dat is HFC.

Willem Padt

Opstelling HFC: Mitchel Michaelis, Max Veerman (83' Thomas Rier), Ruben Heeremans, Wessel Boer, Marijn Ploem, Redouan Taha el Idrissi ( 71' Levi de Wilde) Jacob Noordmans (83' Robin Eindhoven), Gerry Vlak, Flip Klomp (71' Danny Ramdjanamsingh), Xander van den Berg (89' Yassine Bouchnafa) en Cas Dijkstra.