De na de rust in het doel teruggekeerde doelvrouw Iris Aarts ging er af en toe maar bij zitten. Meer dan twee en halve terugspeelbal kreeg zij niet te verwerken in die tweede helft. Dat de doelpunten voor rust vielen was niet zo vreemd. Aalsmeer ging na die ene halve kans te aanvallend spelen. En dat moet je niet doen met snelle spitsen als Myrthe Bleekemolen, Jasmijn Linthorst en Lieve Welvering. Myrthe had reserve doelvrouw Joy Verwaal ‘ingspeeld’. In plaats van rustig wat ballen op het doel te schieten, schoot ze de bal links en rechts in de bovenhoek. Gelukkig deed ze dat ook in de wedstrijd na 7 minuten en wel in het Aalsmeer doel. Doordat spits Jasmijn de verdedigers weglokte lag de weg open voor Myrthe die, na een slimme voorzet van Lieve W., de bal hard en zuiver in de dak van het doel schoot. De 1-0 was de start van veel mooie en vloeiende aanvallen die vaak vanuit het middenveld begonnen. Dat middenveld stond ook als een huis met vanaf de start de onvermoeibare Jackie Bavinck, spelverdeler Rosa van der Blom en de fanatieke Neo-Yaël Rock. De 2-0 van Lieve W., een bal van de linkerkant ingeschoten, was al even mooi als het derde doelpunt, waarbij de opkomende back Ilse Schotman vanaf rechts de Aalsmeer doelvrouw het nakijken gaf.

Aalsmeer werd, zeker in de tweede helft, ver achteruit gedrongen. Daardoor bleef er (te) weinig ruimte over voor de snelle HFC-aanvallers. In de tweede helft kwam Aalsmeer nauwelijks meer over de middenlijn. Zodra de keeper van Aalsmeer de bal ver uit trapte en Aalsmeer alleen al dacht aan een aanval waren daar de felle HFC verdedigers. Na 10 meter over de middenlijn was de bal al weer in HFC bezit. HFC begon aan de wedstrijd met in de verdediging Ilse Schotman, Emmy Volders, Emma Jennen en Giulia Wagensveld. Na een paar minuten stond de verdediging al als een huis. Trainer-coach Martin van ’t Klooster wisselde de hele wedstrijd flink door. Het maakte niet uit wie er stond, de HFC-verdediging gaf geen krimp.

Het duo Emma en Emmy was een niet te nemen horde voor Aalsmeer. De twee Emm’s speelden met passie en deden dat de gehele wedstrijd foutloos. Ook de invallers deden hun werk goed Lieve Gilding, Annelein Jennen en Serena Driessen speelden zonder enig probleem mee; ze brachten extra energie in het team na de eerste verplichte drinkpauze. Elena Dieker stond te briesen aan de kant. ‘Hoe kun je nu de aanvoerder laten beginnen op de bank? En dat terwijl mijn vader scheids is.’ Deze speelster met een ijzeren wil, een goede techniek en gouden inzet speelde na 25 minuten, eerst als laatste vrouw en later op het middenveld, een puike partij. Gelukkig brak na afloop de lach wel weer op haar gezicht door. De conditie ontbrak volgens haar nog wel een beetje, al was dat vanaf de kant niet te zien.

In de tweede helft liet ook de doelvrouw van de eerste helft, Joy, zich zien. Een speelster die met veel energie de tegenstander opjaagt en graag de bal van de rechterkant voor geeft. Kansen waren er in de tweede helft ook. De zuiverheid vloeide echter een beetje weg en daardoor bleef het 3-0. Twee zaken vielen op bij MO20. Ze jagen een tegenstander van de eerste tot de laatste minuut op en het liefst al in de buurt van het strafschopgebied van de tegenstander. Daarnaast zetten ze aanvallen op via goed samenspel over de grond en daarmee halen ze de achterlijn. De lange bal hanteren ze niet of nauwelijks. En dat maakt het leuk om naar te kijken.

Komende weken twee zware uitwedstrijden tegen DWS en SCW en daarna weer thuis op 30 september tegen SWIFT. Zeker de moeite waard om te komen kijken. De mussen zullen tegen die tijd vast al weer op het dak zitten…

Maarten van Walsem