Jong HerculesG1 - HFC G1: 3-1
De laatste wedstrijd van het seizoen. Er stond niets meer op het spel. De tweede plaats was al zo goed als zeker veiliggesteld. Van tev oren was het de vraag of de wedstrijd wel door zou gaan in verband met de vorst. De hoge Heeren in Beverwijk zagen geen problemen dus daar togen we, zonder Jan en Denny, polderwaarts. Bij de tegenstander ontwaarden we enkele nieuwe gezichten. Het bleken geen verzwakkingen. We waren, zoals dat heet, ‘niet lekker uit de kleedkamer gekomen’’.
Het ging dus niet fantastisch. Het veld hielp daar ook niet bij. Het weer was mooi, het kunstgras lag er mooi bij, maar het was ook verraderlijk. Vlak onder de zachte kunstgrassprietjes bleken zich bevroren delen te bevinden. De glijpartijen die daardoor ontstonden waren eigenlijk onverantwoord. Dat leidde tot angstige acties. Er werd ingehouden waar doorgegaan moest worden. Onze tegenstanders waren iets onbevreesder en daardoor wat sterker. We gaven niet veel weg en creëerden enkele kansen, maar zoals al vaker de afgelopen weken kwamen we toch weer met 1-0 achter. In de rust werd er geanalyseerd. In de beste trainers-taal. ‘De linies sloten niet goed aan’, ‘het middenveld werd te vaak overgeslagen’’ enz. Feit was dat het begin van de tweede helft een ander HFC liet zien. Ten aanval! Wie anders dan Boudewijn prikte er weer een in. En toen stokte het weer. Een wedstrijd in evenwicht tot Jong Hercules weer scoorde. Weer bleken we te voorzichtig om echt voor onze kansen te gaan. Vlak voor het einde scoorde JH nog een keer, maar toen hadden we het al zo’n beetje opgegeven. Een wedstrijd om gauw te vergeten.
Jaap Jong
