Voor ik begin met de wedstrijd te beschrijven zal ik eerst vertellen hoe we ineens tegen een dames team speelden. Het zit namelijk zo dat de vrouw van coach André en tevens de moeder van Yorick begeleiding geeft aan G-zwemmers. Eén van de moeders van de kinderen die zij begeleid speelt in een vrouwenteam en hun leek het ontzettend leuk om een keer te oefenen tegen het team van Yorick. Drie maanden na dat gesprek was vandaag het resultaat te zien namelijk een hele speciale wedstrijd tussen een G-team en een regulier damesteam.

De G3 kende een flink aantal wijzigingen. Coach André kon beschikken over Kevin (G2), Yorick, Jonas, Suze, Martijn, Jac (G2), Bas, Dennis en Bayani.

Om 19:00 exact floot scheidsrechter Hans Wolf (klasse van deze man dat hij nog wilde fluiten op dit tijdstip) voor de eerste keer en meteen was te zien dat HFC fel druk zette op de (met alle respect) oudere tegenstandsters. Echter lieten zij zich niet van de wijs brengen en kwamen ze vaak met veel rond tikken uit de moeilijke situaties. 

De eerste goal viel na 15 minuten voetballen en was voor de bezoekers uit Amsterdam. Na een mooie vlot lopende combinatie kon hun spits de bal hard in de hoek achter doelman Kevin schieten: 0-1. De grote vraag was of HFC hier iets tegenover kon zetten en na ongeveer 20 minuten was daar het eerste teken van leven van de G3. Een aantal kleine schoten van Bayani en Jac troffen helaas geen doel, maar diezelfde Jac zou twee minuten later alsnog de 1-1 binnenschieten. Eerst schoot hij op de paal en in de rebound was het alsnog 1-1.

Hierna volgde een zeer moeilijke en zware fase voor HFC. Ondanks uitstekende reddingen van Kevin en het hard werken van verdedigers Martijn, Jonas en Yorick kon niet worden voorkomen dat er al heel snel een stand van 1-4 op het scorebord stond. In die fase waren de dames veel sterker en ze scoorden een aantal keer op fraaie wijze. Echter zou dit niet de ruststand zijn, want Jac (zo eigenwijs als hij is) besloot maar eens te gaan dribbelen en dat ging zo goed dat hij kon schieten. En omdat Jac wel kan schieten was de ruststand dan ook 2-4.

In de rust gaf coach André veel complimenten aan zijn ploeg. Met meer druk naar voren en het beter verdedigen zou er een mooi resultaat kunnen worden behaald.

De woorden van de coach deden heel veel goeds en dat bleek al meteen vanaf het begin van de tweede helft. Suze ging met een prachtige actie vanaf de linksback positie naar uiteindelijk de achterlijn. Helaas leverde deze wonderschone actie geen assist op maar met de druk die HFC begon te zetten kwamen er steeds meer kansen. Zo kreeg Bayani een aantal goede mogelijkheden, maar de scherpte ontbrak bij hem. Ook afstandsschoten van Martijn en Dennis troffen helaas de keepster. In het midden van de tweede helft dacht Jac na een mooie combinatie met Suze “ik haal gewoon maar een keer uit “ en tot zijn grote verbazing (en met hem vele anderen) vloog zijn bal zo in de kruising voor de 3-4. En met nog 10 minuten te spelen was een mooi resultaat binnen handbereik.

Twee minuten voor tijd kreeg de G3 loon naar werken. Na een ouderwetse scrimmage kreeg Bas de bal voor zijn voeten en hij schoof zeer beheerst de 4-4 binnen. Na deze goal voelde het even of niet Ajax maar HFC G3 kampioen van Nederland was geworden. Wat een ontlading! Niet veel later was het afgelopen en eindigde deze nu al historische wedstrijd in een 4-4 gelijkspel.

Ondanks dat er op het veld geen winnaar was, was dat aan de zijlijn wel anders. Het publiek heeft met volle teugen genoten van beide teams en na afloop werd de G3 bedankt voor de leuke wedstrijd. Na deze succesvolle wedstrijd zal er worden gekeken of er volgend seizoen een rematch kan worden georganiseerd in Amsterdam.

Komende zaterdag speelt de G3 voor de laatste maal in de voorjaarscompetitie, uit tegen Fc Uitgeest G2. Verzamelen in Uitgeest om 11:30 en aanvang wedstrijd 12:00. We spelen in het WITTE shirt en de BLAUWE broek. Graag zie ik jullie dan allemaal of anders op het Slottoernooi op zaterdag 28 mei.

Voor nu een fijne avond en gefeliciteerd aan alle Ajacieden met landstitel nummer 36.

Groetjes van Bayani.