DE TREFFERS
Kort na de documentaire “Voetbal is oorlog”, waarin het ten ondergaan van het Groesbeekse Achilles ’29 werd belicht, vulde mijn mailbox zich zaterdagavond vanuit Leeuwarden. Familie en vrienden heetten mij alvast welkom voor de bekerwedstrijd Cambuur-Koninklijke HFC. Cambuur draait goed in de Eerste Divisie, mede dankzij een (ex)HFC’er. Xavier Mous werd door Ajax bij HFC weggescout. Voorafgaand aan Cambuur speelde Xavier drie seizoenen bij Top Oss. Als wij spelen zoals bij De Treffers zijn wij in Leeuwarden niet kansloos.
De documentaire maakt pijnlijk duidelijk hoe het Achilles-deel van Groesbeek leefde in een waan en nagenoeg waanzinnig werd. Bij De Treffers was men eerst jaloers en sloeg de jaloezie allengs om in leedvermaak. Het voordeel van de documentaire was dat iedereen rond het veld mij bekend voorkwam, naast de ongeveer 40 meegereisde HFC’ers. Pim Hols, de vader van Danny, is er altijd. Hij schiet iedere wedstrijd 1500 foto’s en zit zondag-’savonds twee uur te editen. Iedere week siert zijn fotorapportage onze web-site.
Het sportcomplex van De Treffers overtreft dat van Achilles ’29 in hoge mate. De lommerrijke Groesbeekse heuvels en dalen zijn de uitlopers van de Nederrijnse Heuvelrug, die 200000 jaar geleden, tijdens de laatste IJstijd, is ontstaan. In Groesbeek kwam het gletsjerijs tot stilstand. Van achter gebleven morenen is mij niet gebleken, hooguit op de parkeerplaats, want het hoofdveld was als een gladgeschoren voorhoofd van Willem Padt, die via de rechtstreekse intercity Haarlem-Nijmegen, naar Groesbeek de bossen doorkruiste met een postcodefiets.
In de bestuurskamer droeg gastheer en voorzitter Jansen met trots de onlangs ontvangen Gouden KNVB-speld. Ook zat daar scheidsrechters begeleider meneer Piening uit Veendam. Als voormalig Groninger kon ik nog even gezellig met hem “knauwen”.
Iedereen die bij De Treffers wat te vertellen heeft of denkt te hebben loopt in een lichtblauw pak met het logo op de rechter kontzak. Zelfs de kersenbonbons op de bestuurstafel zijn in lichtblauw verpakt. En de wedstrijd? Daarover kan ik kort zijn. HFC speelde goed, was beduidend beter, maar verloor toch met 0-1. Het kan verkeren. Inmiddels is wel duidelijk dat wij ook dit jaar een prachtige selectie hebben die een volwaardige Tweede Divisionist is. Vooral ook complimenten voor de staf. Vincent Volkert speelde de hele wedstrijd, terwijl hij het vorig jaar bij De Treffers al na 20 minuten zwaar geblesseerd raakte aan zijn knie. Gertjan Tamerus begon met de winnende opstelling van de afgelopen weken. Op de eerste 15 minuten na was HFC beter en grote delen van de wedstrijd veel beter. Maar je hebt van die wedstrijden dat de bal steeds weer net-niet goed valt, zodat het schot weer geblokkeerd kon worden. Onze eerste grote kans ontstond in de 15e minuut na een combinatie tussen Floris van der Linden en Khalid Tadmine. In minuut 28 liep Khalid alleen op de keeper af, na een prachtige steekpass. Maar bij het omspelen van de keeper verloor Khalid de controle over de bal. In de 56e minuut redde Tom Boks op miraculeuze wijze, maar de daarop volgende corner was voor hem te hoog…! 0-1. Daarna werd De Treffers steeds verder terug gedrongen, leidend tot veel net-niet schoten en scrimmages. Tim van Soest, Wessel Boer en Franklin Lewis brachten nieuwe energie. Helaas, het mocht niet baten. De Treffers won met de hakken over de sloot, met de hakken over de Nederrijn. Ik heb, ondanks de nederlaag, genoten van ons spel en de enorme inzet en wilskracht. Ik verheug mij nu al op het volgende “potje”.
Henk Uildriks,
Die zijn eigen heuvel meebrengt.
Foto's: Pim Hols
Kijk ook op HFC TV voor samenvatting en interviews
