Wibo en Kay van de Linde
Wibo van de Linde werd geboren op 25 december in 1938 in Amsterdam. Hij bracht zijn jeugd door in Heemstede, ging naar de Crayenesterschool en de HBS.
Wibo van de Linde, de vader van Kay, is momenteel money-maker als directeur van de Postcodeloterij in Europa. Kay is opinion-maker in de gehele wereld, van Al Gore en Giuliani tot Pim Fortuyn, SBS6 en Schiermonnikoog. Wibo stamt uit de tijd van één TV-net en zwart-wit. Kay kent een ontelbaar netwerk, veel reclame en full color.
Hij speelde waterpolo bij HPC, in het Nederlands Militair Team (Wibo was Ritmeester bij de cavalerie met angst voor paarden) en bij de studentenzwemmers van De Walvisch in Groningen tijdens zijn eenjarige economie-studie. Het enige dat Wibo in Groningen afmaakte was de groentijd.
Kay van de Linde werd geboren op 7 november 1962 in Heemstede, bracht zijn jeugd door in Scheveningen, ging naar de Rijksscholengemeenschap De Witt, keepte bij Scheveningse Boys, vertrok op zijn achttiende naar Amerika en kwam exact twintig jaar later terug, zonder “slang” te praten om onder andere campagneleider te worden van Leefbaar Nederland met Pim Fortuyn als kortstondige lijsttrekker.
Wibo stapte in 1961 in de wereld van de journalistiek en werd in 1969 hoofd van AVRO’s Televizier op Nederland 1. Beroemd werd zijn Safari-tocht met Prins Bernhard. In 1971 kreeg hij de EBU-award in Nice voor zijn polio-reportage in Staphorst. In 1972 werd Wibo van de Linde woordvoerder van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties in Geneve, voor de broer van Aga Kahn.
Kay vertrok dus in 1980 naar New York en ging werken bij de Garth Adviesgroep. Hij begon als krantenjongen en honden-uitlater. Uiteindelijk deed hij de verkiezingscampagnes voor Al Gore (“you can call me Al”), voor Walter Mondale en voor Rudolph Giuliani voor de functie van burgemeester van New York.
In 1974 kwam Wibo weer terug naar Nederland en werd gedurende tien jaar hoofd van TROS-Actua. Daarin volgde hij onder andere Prins Claus tijdens de vierdaagse van Nijmegen, hetgeen bijna op een handgemeen uitliep. In 1977 kreeg Wibo zijn tweede EBU-award, nu uitgereikt in Monte Carlo, voor de reportage over het oorlogsverleden van Pieter Menten, die aan Van Agt wist te ontsnappen.
In 1984 werd Wibo gedurende zes jaar programma-directeur bij de AVRO, in 1990 maakte hij een tussenstop in de IT-wereld en in 1992 vertrok Wibo naar Duitsland waar hij het Van der Ende-concern moest vertegenwoordigen. In 1994 werd hij directeur van Van der Ende – Duitsland. Momenteel maakt Duitsland voor dertig procent deel uit van de totale omzet van het Van der Ende-concern.
Vader en zoon houden van Friesland. Wibo’s tweede vrouw is de zus van Yep Jan Joustra en komt uit Elahuizen, van de zeilschool van pa, waar Kay ook reeds op jonge leeftijd kwam en als zeilinstructeur de meisjes keurde. De familie Van der Linde woont in de Heerlijkheid Nijewirdum en daarnaast is Schiermonnikoog hun favoriete eiland met als beste vriend Jan Fischer, eigenaar en uitbater van het beroemde hotel Van der Werf aldaar.
Henk Uildriks