Erik de Vogel
Erik de Vogel speelt als Ludo Sanders, acteur in Goede tijden, Slechte tijden, de boodschapper van het kwaad. Desondanks of daardoor is hij een tophit in bladen als Tina, Privé, Weekend en Story.
Erik de Vogel werd in Haarlem geboren, op 2 mei 1961, aan het Spaarne tegenover de
Waag. Het gezin telde vijf kinderen en was uiterst kunstzinnig. Vader was kunstschilder, evenals Eriks oudste broer en ook de zussen hebben aanleg op dit terrein. Het grote, tweehonderd jaar oude grachtenhuis aan het Spaarne was ingericht zoals dat bij een kunstenaarsgezin past: overal paperassen, tekeningen, tijdschriften,
ezels, schilderijen, kamertjes, zolders, altijd koud en één potkachel. Heel spannend voor de schoolvriendjes die keurig in de strakke huizen in Heemstede en Aerdenhout woonden. Via het Coornhert ging Erik naar de Toneelschool in Amsterdam, waar hij het diploma behaalde in 1986. Ondertussen was hij een fervent visser. Met zijn vader op de Wijdeblik en tijdens vakanties met zijn broer in Groenland, waar hij als ruige bink, temidden van eskimo’s en ijsberen, kabeljauw ving.
Na de Toneelschool richtte Erik de Vogel de muziektheatergroep ”Illyrië” op , die stukken speelde van eigen hand. Zelfs de posters werden door Erik zelf getekend. In de periode 1989 – 1992 speelde hij klassieke stukken van Shakespeare in het Amsterdamse Bos. Op TV speelde Erik in “12 Steden, 13 ongelukken”, in de jeugdserie “De ridder van het hete hangijzer”, in “de Vlaamsche Pot” en in “Bureau Kruislaan”. Sinds 1995 heet hij Ludo Sanders. In die rol is hij belust op macht, haatdragend, wraakzuchtig en moorddadig. Als gevolg van een gepassioneerd liefdesleven werd Ludo blind, maar ja, vrijen doe je toch met de ogen dicht.
Alleen voor Janine voelt hij veel, een rol die gespeeld wordt door Caroline de Bruijn, waarmee Erik de Vogel gehuwd is. Samen hebben zij dochter Solane. Vroeger, op de middelbare school, had Erik last van pathologische driftbuien. Dat driftige kwam hem goed van pas als talentvol voetballertje bij de Koninklijke HFC, waar Freek van Muiswinkel zijn jeugdleider was. Johan Cruijff was Eriks grote voorbeeld, alleen Cruijffie kon vliegen en Erik de Vogel niet.