Rick Nieman
Sponsorborrel Koninklijke HFC – 24 februari 2017
De media kennen geen genade
Rick Nieman is in Nederland bekend als journalist, verslaggever, redacteur, presentator van tv-programma’s en auteur van een aantal boeken. Al deze bagage heeft hij opgedaan bij twee studies aan Amerikaanse universiteiten: Journalistiek en Internationale Betrekkingen. Zijn opgedane kennis heeft hij in praktijk gebracht als redacteur, verslaggever en presentator bij kabeltelevisienetwerk CNN en bij de Nederlandse tv-zenders RTL en Veronica. In de afgelopen jaren presenteerde hij verschillende actualiteitenprogramma’s en verzorgde hij interviews met binnen- en buitenlandse beroemdheden zoals Jan Peter Balkenende, Albert Heijn, Laura Bush en Hillary Clinton. In 2013 interviewde hij, samen met collega Mariëlle Tweebeeke, kroonprins Willem-Alexander en prinses Máxima voorafgaand aan de inhuldiging op 30 april van dat jaar.
Inleider Henk Uildriks zette de belangrijkste gebeurtenissen in het jaar 1965 – behalve natuurlijk de geboorte van Rick Nieman zelf – op een rijtje en slaagde erin er niet eentje te noemen die in het jaaroverzicht van Wikipedia terug te vinden is. Daarna gaf hij het woord aan de gastspreker.
Rick Nieman vertelde dat zijn voetballende leven zich beperkt had tot een kortstondig en mislukt avontuur bij onze Amsterdamse vrienden van AFC. Net als HFC kende deze club indertijd een vorm van ballotage. Nieman werd als jeugdlid aangenomen, maar dat was niet op grond van zijn voetbalcapaciteiten. “Ik kon er geen bal van”, zei hij eerlijk.
Na het VWO koos hij voor iets waar hij wel goed in was. Hij ging in Amerika studeren waar het hem al ras duidelijk werd dat journalistiek een echt vak is. Zo heb je timmermannen, metselaars en automonteurs. En dat zijn allemaal mensen die een specifiek vak hebben geleerd. Dat geldt ook voor de journalistiek. Als journalist hoor je een vakman te zijn. Maar heel anders dan in Amerika is de journalistiek in Nederland sterk verzuild. Katholiek, protestant, liberaal, socialist, links, rechts enzovoorts.
Je doet het dus niet gauw goed. Zo heeft Nieman onlangs Geert Wilders geïnterviewd. Hij trof een vrijuit sprekende Wilders die zijn ideeën mocht ventileren. Nieman gaf hem de gelegenheid om spontaan zijn oprechte mening te uiten over een aantal triviale zaken, waar veel mensen uit politieke correctheid hun vingers niet aan durven te branden. Dat heeft hij geweten, want in de dagen erna ontploften de sociale media. Youp van ’t Heck, Arjen Lubach, Het Parool, Twitter, de radio en de televisie: allemaal buitelden ze over elkaar heen met het verwijt dat Nieman de “hoe dan”-vraag niet had gesteld. Nieman had Wilders netjes zijn verhaal laten doen, maar had hem kennelijk moeten neersabelen, maar dat was nooit de opzet. De Koran verbieden, moskeeën sluiten, hoofddoekjes afschaffen. Hoe dan? Maar ja, dié vraag had Nieman niet gesteld. Staatssecretaris Sander Dekker had de uitzending zelf niet gezien, maar gaf wel zijn mening. Desgevraagd bleek hij zich kritiekloos gebaseerd te hebben op de berichten in de sociale media. Volgens Nieman zijn de media – en vooral de linkse – genadeloos.
Hoofdcommissaris Erik Akerboom slingert het bericht de wereld in dat de misdaad in Nederland daalt. Bij nader onderzoek blijkt dat niet de misdaad, maar het aantal aangiften daalt, omdat er toch niets mee gedaan wordt. Maar dan is het kwaad alweer geschied en slaapt Nederland verder met het geruststellende idee dat het land veiliger aan het worden is.
De vraag is hoe te handelen als je in de sociale media onder vuur wordt genomen. Stil zitten als je geschoren wordt is niet de beste keus. Nieman heeft in dat geval drie adviezen: reageer snel, open meteen de tegenaanval en laat merken dat je er bent. Toch nuttige adviezen van iemand die niks van voetballen kan…
Henk Uildriks dankt de spreker en noemt het vroegere ballotagesysteem bij HFC. Er waren drie vragen die een bevredigend antwoord behoefden: op welke school zit je, wat doet je vader en heb je een zuster. De huidige ballotage is simpeler: heb je een zuster en waar woont ze.
Bert Vermeer
Foto's: Robert van Koolbergen