MO15-1 bederft het kampioensfeestje van Buitenveldert

Met dit rare weer weet je als coach ook niet meer hoe te kleden. Is een winterjas te warm en een zomerjas te koud? Het spel van de MO15-1 tegen de ‘leeftijdsgenoten’ van Buitenveldert was in ieder geval hartverwarmend, dus de jas kon achterblijven in de kleedkamer.

 

Afgelopen zaterdag hadden we al geëxperimenteerd met een iets andere opstelling op het middenveld. Waar we normaal gesproken met ‘de punt naar achter’ spelen, deden we dat tegen koploper AFC IJburg juist met de punt naar voren. De nabespreking met de meiden gaf aan dat het goed had uitgepakt, tegen zo’n sterke tegenstander. Op het middenveld was er meer balans omdat het verdedigende werk niet alleen op de schouders van Ayse of Jip kwam te liggen. Met Kiki op het middenveld erbij hadden we daarnaast ook nog extra diepgang en scorend vermogen. Datzelfde middenveld vormde ook meer een blok voor de verdediging, waardoor het centrum met Cato en Roos meer werd ontlast. En met Kyara of Puck op ‘tien’ hadden we tenslotte ook nog meer creërende speelsters ter ondersteuning van de spitsen, Moxica, Nina en Nouhayla.

Dus hielden we ook tegen runner-up Buitenveldert vast aan deze speelwijze. Suus, de fantastische coach van Buitenveldert, vertrouwde ons voor de wedstrijd toe, dat er voor hun nog veel op het spel stond. Als zij vandaag en komend weekend zouden winnen, was Buitenveldert MO15-1 kampioen van de Hoofdklasse! Maar de eerste minuten van de wedstrijd liet er maar één team zien, dat ze kampioenwaardig was: de Koninklijke HFC. Onze meiden schoten, over het hele veld, uit de startblokken en de eerste kans was na een paar minuten al voor Moxica. Deze ging helaas nog voorlangs, maar de tweede kans was wel raak. In de 14e minuut draaide Kyara op haar bekende behendige wijze weg van haar tegenstander en lanceerde andermaal Moxica. Over wegdraaien gesproken… ook Moxi ‘zette de bips erin’ en schoot verwoestend raak: 1-0! Het leek alsof Buitenveldert daarna pas écht wakker werd en Suus bracht halverwege de eerste helft verse speelsters. De druk op ons doel nam toe en leverde de Amsterdamse meiden kansen op, maar Jillian stond iedere keer goed gepositioneerd en we bleven rustig uitverdedigen via de backs, Dania, Eleana, Mies en Lara. En zo haalden wij met een voorsprong de rust.

We bleven in de pauze op het veld, op verzoek van onze prima fluitende leidsman. In het zonnetje op het koe-gras voor het mooie witte pand aan de Spanjaardslaan, gaven we aan hoe trots we waren op het vertoonde spel. Mooie driehoekjes en wisselpasses, afgewisseld met gewoon bikkelen. Wat Suus tegen haar meiden heeft gezegd weet ik niet, maar die gaven vanaf het eerste fluitsignaal in de tweede helft aan, tóch wel graag kampioen te willen worden. Dat resulteerde in een ware belegering van ons doel en een beetje een sneu doelpunt tegen uit een corner. In eerste instantie kon Jillian de inzet nog keren, maar tergend langzaam ging de bal uiteindelijk toch over de doellijn: 1-1. De druk van Buitenveldert werd zo groot, dat het wel leek alsof we hadden afgesproken om met de punt naar achter te gaan spelen. En toegegeven, de 1-2 hing veel meer in de lucht dan de 2-1. Ongelofelijk dat sommige ballen er niet in gingen. Aan de andere kant zag ik ook inzetten van Esra, Kiki, Nina, Nouhayla en Moxica die een doelpunt hadden kunnen opleveren. En dus bleef het gelijk.

Toen de scheidsrechter affloot, waren Suus en haar meiden uiteraard erg teleurgesteld. En onze meiden leeg gespeeld. Weer Buitenveldert bedwongen, een knappe prestatie. Op naar de laatste twee competitiewedstrijden van het seizoen.

Bob Klijn

HFC Jeugd Overzicht