Terug op aarde
Afgelopen maandagavond ontmoette ik in ons clubhuis André Morgan. Twee dagen na de heerlijke wedstrijd tegen AFC was hij nog steeds in de wolken. En niet alleen hij. Iedereen die er vorige week bij was, sprak vol lof over de wedstrijd. Joop van Schaik had zelfs voor de AFC tribune gedanst van geluk. Ook Gertjan Tamerus kon zich nauwelijks een wedstrijd herinneren dat HFC zo goed en makkelijk speelde. Dat beloofde wat voor de thuiswedstrijd tegen De Treffers. Na zo’n mooi resultaat verwacht je op zijn minst dat er veel mensen nieuwsgierig zijn om dat elftal te zien. Bijna alle andere wedstrijden waren afgelast, dus ook alle actieve leden van HFC hadden de moeite kunnen nemen naar het Eerste te komen kijken. Maar dat viel weer tegen. Er waren misschien zelfs meer supporters van De Treffers dan van HFC. De sneeuw op het veld was nog maar net onder de zon verdwenen, maar het veld was moeilijk bespeelbaar.
Gertjan Tamerus stuurde tegen De Treffers begrijpelijk op één na dezelfde spelers het veld in. Joas Kors was ziek, op zijn plaats speelde Mike van den Ban. Never change a winning team. Maar wat een verschil met vorige week. Zoals HFC vorige week AFC in de eerste minuten bij de strot greep, deed De Treffers dat deze middag bij HFC. HFC kwam nauwelijks over de middenlijn. Zo soepel als de opbouw vorige week verliep, zo onrustig was HFC deze week. Al in de eerste minuten had De Treffers een paar keer op doel geschoten. In de zesde minuut krulde linksbuiten Oussama Bouyaghlafen van de linkerpunt van het strafschopgebied met zijn rechter de bal naar de verre hoek. Een HFC -er toucheerde net de bal waardoor de bal voorlangs ging. Een minuut later ontstond een identieke situatie en nu krulde Ous, met een verleden bij FC Den Bosch en Almere City, de bal prachtig in het doel: 0-1. Ik ben zo vrij Oussama Bouyaghlafen Ous te noemen omdat naast mij op de tribune de trainer van De Treffers Leeroy Echteld zat die voortdurend Ous, Ous riep en hem van aanwijzingen voorzag. Leeroy, ooit heb ik voor hem gejuicht op de tribune van HFC Haarlem, zat niet op de bank op het veld maar op de tribune omdat hij een schorsing van zes wedstrijden moet uitzitten. Leeroy was een keer na een wedstrijd verhaal gaan halen in de kleedkamer van de scheidsrechter. Dat mag niet.
Na tien munten schoot HFC (Mike van den Ban) voor het eerst op het Groesbeekse doel. Bij zijn actie werd Mike bij zijn arm gepakt, maar hij speelde door. Als Mike was gestopt had deze scheidsrechter Frank de Winter vast een penalty gegeven, want hij zou dat in de rest van de wedstrijd vrij makkelijk doen. De machteloosheid van HFC bleek uit twee pogingen van Zakaria Eddahchouri om ongeveer vanaf de middenlijn op doel te schieten. Daarentegen had HFC het regelmatig moeilijk met de zeer snelle rechtsbuiten van De Treffers, Gavin Vlijter. Nadat de eerste Groesbeekse storm enigszins was geluwd, kwam HFC tot een iets zorgvuldiger aanvalsopbouw, alhoewel toch wel vaak met een lange bal het hoofd van Sietse Brandsma werd gezocht, die zijn kopduels wel won, maar de bal regelmatig toch niet bij de goede kleur terecht kwam. Een supersnelle Groesbeekse aanval over links waarbij Ous opnieuw een belangrijke rol speelde leverde het tweede doelpunt op. Ous ga diep, Ous ga diep had Leeroy nog geroepen naar Ous. De bonkige Coen Maertzdorf rommelde de voorzet over de doellijn: 0-2. In de 35e minuut werd Mike van den Ban, die dreigde door te breken, ondersteboven gelopen. Mike leek aangeslagen. Na twee minuten spel vond Tamerus het kennelijk beter Mike te wisselen. Oscar Wilffert kwam voor hem in de plaats. Jim Hulleman schoof door naar het middenveld. Kort na dit moment was Coen Maertzdorf opnieuw trefzeker: 0-3. Even veerde HFC op. Er werd bij een aanval van HFC door De Treffers hands gemaakt. Zakaria Eddahchourri, vol zelfvertrouwen na zijn twee doelpunten van vorige week, mocht de penalty nemen. Keeper Niels Kornelis ging naar de goede hoek. Met een wel heel ander gevoel dan vorige week ging HFC de kleedkamer in.
Na de rust ging HFC voortvarend van start. Er ontstonden een paar kansjes. Daarom was het wel heel teleurstellend dat bij de eerste keer dat De Treffers zich liet zien in het Haarlemse strafschopgebied de scheidsrechter hands van een HFC-er constateerde. Willem den Dekker, de goed spelende nummer 10 van De Treffers, schoot de bal feilloos binnen: 0-4. Hoe moet je gaan spelen bij zo’n achterstand? HFC bleef het proberen en, zowaar, er kwamen kansen. Sietse kopt net over. Jim schiet op de lat. Zakaria gaat alleen op de keeper af, maar Niels Kornelis wint het duel. Na een verre ingooi van Jim mist nu André een kans. In de 64e minuut wordt Jim onderuit gelopen en geeft scheidsrechter Frank de Winter HFC opnieuw een penalty. Leeroy Echteld vroeg aan mij of ik het een penalty vond. Ik aarzelde. Leeroy was duidelijk, het was een schande, deze scheidsrechter hoort niet in deze klasse thuis, was zijn commentaar. Ik weet niet of Leeroy na afloop Frank de Winter nog heeft opgezocht in de kleedkamer. Opnieuw gaat Zakaria achter de bal staan en weer mist hij. De wedstrijd was nu wel definitief gespeeld. Twee penalties gemist en een achterstand van 0-4, dan zinkt de moed je in de schoenen. Gertjan ging wisselen, hij haalde André Morgan en de teleurstellende Koen Tros eraf en bracht Levi de Wilde en Yuya Ishizuka. De bakens werden door deze nieuwkomers niet meer verzet. Vlak voor tijd werd de zeer teleurgestelde Zakaria Eddahchourri nog gewisseld voor Storm Holtkamp. Het bleef 0-4. Wij zijn weer terug op aarde. Een verdiende overwinning voor De Treffers.
Voor de beelden van Eyecons klik hier
Opstelling HFC
Mitchell Michaelis, John Hilton, Ruben Heeremans, Guus Offerhaus, Jim Hulleman, Andre Morgan (70’ Yuya Ishizuka), Mike van den Ban (35’ Oscar Wilffert), Gerry Vlak, Koen Tros (70’ Levi de Wilde), Zakaria Eddahchouri (84’ Storm Holtkamp), Sietse Brandsma.
Hans van der Straaten
Foto's: Pim Hols
