Wat stond ons te wachten. Schagen was opnieuw een onbekende tegenstander. Net als wij hadden zij twee wedstrijden verloren. Hun warming-up zag er professioneel uit. Het leek HFC 1 wel. Dus de eerste 10 minuten gingen we maar een beetje aftasten. Al gauw bleek dat we beter combineerden, sneller liepen, makkelijker draaiden, kortom beter waren. Zonder Giona, met Max op doel en Guus en Sjors helemaal en Denny half geblesseerd tegen 11 man. Het bleek makkelijk te gaan. Boudewijn had z’n opa meegenomen. Die zag dat een schot op doel van z’n kleinzoon door Ahmed over de lijn werd geholpen. 1-0. Tien minuten later weer een schot van Bou op doel. Ditmaal diagonaal. 2-0. De reusachtige keeper werd na de rust aanvaller. Dat zorgde voor onrust voor ons doel bij hun eerste corner. 1-2. Daarna ging de G1 pas echt voetallen. Heerlijke combinaties gecombineerd met doorjagen op de lange uittrappen van Max leverden 3 doelpunten op. Twee van Boudewijn (z’n zoveelste hattrick) en een van Ties die daartoe in staat werd gesteld door…. Bou. Het mooie van dit elftal is dat niet alleen de lessen van de trainingen worden geleerd, maar dat er ook tijdens de wedstrijd wordt geleerd. Na twee keer een makkelijke vangbal voor de keeper te hebben afgeleverd uit een corner, werden alle corners daarna over de grond gespeeld.

Naast de trouwe volgers stonden nu voor het eerst familieleden van onze nieuwe aanwinst Sam Leuning langs de kant. In Rotterdam is een gezegde: ‘’Jan pak de leuning’’, of wel aanpakken, jongen. Nou van aanpakken weet Sam veel. Hij werkte hard, combineerde veel. Een echte aanwinst voor het team. Zijn aanvankelijke plan om op de fiets naar de wedstrijd te komen had hij gelukkig niet doorgezet. Maar zijn moeder en zusje moesten wel zonder hem de terug naar huis. Om half vijf kwam hij daar aan. Op de fiets. Aan z’n conditie zal het niet liggen. Chapeau!

Jaap Jong