HFC – Scheveningen 1 – 0
Drie punten en na tijden weer in het linkerrijtje, met 38 punten uit 25 wedstrijden!
Dat kan na afloop alleen maar tevreden gezichten opleveren en die zag ik dan ook. Toch sprak trainer Gertjan Tamerus van een slechte wedstrijd en een beetje onverdiende overwinning. Laten we het erop houden dat het een wedstrijd was die niet lang in het geheugen zal blijven hangen.
Tegen het zwart, wit en groen van SVV Scheveningen traden wij noodgedwongen aan met een sterk gewijzigd middenveld. Jacob Noordmans en Joas Kors ontbraken wegens blessures en werden vervangen door Max Veerman en Flip Klomp. Deze twee wingbacks, vervangen door Maxwell Frimpong en Danny Ramdjanamsingh, speelden dus op voor hun niet vertrouwde posities.
Of het door deze wijzigingen kwam, weten we natuurlijk nooit, maar ons Eerste speelde een moeizame wedstrijd. Tegen het aanvankelijk nauwelijks aandringende Scheveningen kostte het ons moeite het initiatief te nemen. Scheveningen zat er kort op, verdedigde zeer attent en was sterk in de duels. Dat laatste gold met name voor hun boegbeelden Lex Immers en Tommie Beugelsdijk.
Lekker aanvallen was er voor ons nu niet bij en waar we vorige week in de eerste helft tegen Katwijk ogen tekort kwamen (wat was dat mooi, zeg), leek het nu af en toe alsof alles stilstond.
In het eerste kwartier gebeurde heel weinig, maar daarna zette Scheveningen iets aan waardoor aan beide kanten kansjes ontstonden. De betere kansjes waren voor Scheveningen, maar werden niet benut. De beste kans was voor Scheveningen na een foutje op ons middenveld, maar de bal belandde tegen de lat (43'). Pauze.
Na de pauze aanvankelijk hetzelfde spelbeeld. Passes komen veelal niet aan en de breedtepasses worden vaak onderschept door de rechtsback van Scheveningen, Gomez-Nieto (maar dat zeg ik ook een beetje omdat ik het zo'n mooie achternaam vind). Daar staat tegenover dat we achterin scherp blijven en geen kansen weggeven. Redouan Taha el Idrissi valt goed in (59') en zorgt voor iets meer stootkracht op de linkerflank. Er ontstaan nu betere kansen voor ons en nadat een schot van Cas Dijkstra is geblokkeerd (59') is het in 66' opeens raak: uit een aanval over enkele schijven (in laatste instantie Redouan Taha el Idrissi en Cas Dijkstra) scoort Levi de Wilde, 1-0.
In de eindfase weren onze verdedigers zich knap tegen de machtige koppers van Scheveningen (ze komen er soms als een steen in) en in 88' verricht Wessel Boer een belangrijke redding in het strafschopgebied. De reactie van Wessel is tekenend voor zijn instelling. Wessel beleeft zijn meer dan geslaagde come back op HFC.
Na het verlossende eindsignaal overdenk ik, terugwandelend naar het clubhuis in de koude voorjaarszon, dat ik toch hoop dat Scheveningen zich handhaaft. Komt dat omdat ik in seizoen 1958/59 zoveel thuiswedstrijden in de eredivisie van Scheveningen Holland Sport (men dient hierbij de “r” van sport uit te spreken als een “g”) op Houtrust heb gezien? Ik weet het niet. Sommige dingen in het leven zijn onverklaarbaar.
Ik ben inmiddels aangekomen bij de dichte kleedkamer van ons Eerste. Ik leg mijn oor te luisteren tegen de deur. Ik hoor gezang. Hard gezang.
Willem Padt
Foto's: Pim Hols
