In de eerste twee fases van de competitie hadden we in de regio Amsterdam alle wedstrijden gewonnen. Daarom hadden we bij de KNVB het verzoek ingediend om te ‘verhuizen’ naar een andere regio. Met de indeling in regio Utrecht-Den Haag kreeg de MO15-1 wat het wilde, meer tegenstand. In de eerste wedstrijd, uit tegen DSVP, viel het eerste doelpunt nog aan de Haarlemse kant. Maar dat kon niet voorkomen, dat de wedstrijd uiteindelijk met 3-1 verloren ging. Ook in de tweede wedstrijd, een thuispot tegen DESTO, gingen we onderuit, met 0-3. In beide wedstrijden waren we niet minder, maar de kracht ontbrak om de wedstrijden om te draaien. En bij de tegenstanders speelden meiden die in de academie van respectievelijk FC Utrecht en FC Den Haag lopen, dus geen koekenbaksters.

En zo kon het gebeuren, dat wij zaterdag als nummer laatste in de poule aantraden tegen de koploper, Quick Boys. Een situatie waar wij met dit team niet bepaald bekend mee zijn. Omdat Nina en Roos nog steeds enkelklachten hadden en de MO15-2 geen wedstrijd had, vroegen we Sophie om in te vallen. Met Eleana en Lara op de terugweg van een blessure en de nodige meiden die door de griep nog geen hele wedstrijd konden spelen, pasten we het wisselschema iets aan, in overleg met de tegenstander en de prima fluitende scheidsrechter.

De eerste tien minuten schoten we uit de startblokken. Puck op linksvoor, want Moxica in de spits. Beiden moesten even wennen, maar onze dreiging kwam juist daar vandaan. En leidde tot kansen. De mooiste voor Kiki, die een vlammend schot op de kruising zag belanden. De eerste helft was duidelijk voor ons, maar na rust nam de koploper het heft meer in handen. We konden het middenveld niet houden en hun snelle linksbuiten werd goed gevonden. Ze kregen wat kansen, maar Jillian kwam een paar keer goed uit en verijdelde ze. Het leek op een 0-0 uit te draaien, tot vijf minuten voor tijd een afstandsschot bij de tweede paal binnen zeilde: 0-1.

Teleurgesteld dropen de meiden af. Gevochten als leeuwinnen en voor wat ze waard waren. Nu is het zaak om goed te trainen, rust te nemen en aan de conditie te werken. Zodat er voldoende power in de tankjes zit om de lessen van de afgelopen drie wedstrijden mee te nemen naar Wassenaar voor de wedstrijd tegen Graaf Willem VAC.

Na afloop bleven de tegenstanders hangen voor de wedstrijd van hun Eerste tegen die van ons. We dronken gezellig een drankje met ze en zij gaven toe dat wij te weinig hadden gekregen. Ene gelijkspek had meer recht gedaan aan de verhoudingen. Ze noemden dat het geluk van de koploper. En zo kregen wij dus niet wat we verdienden.

Bob Klijn