SV Spakenburg - Kon. HFC 2-1
Bij de thuiswedstrijd tegen Spakenburg mocht ik mijn debuut maken als lid van “het schrijverscollectief”. Dat leverde meteen een ingezonden brief op. Een Spakenburg-supporter schreef: “Jaap Jong is zeker een clubman?”. Omdat ik geschreven had dat de scheidsrechter een prima wedstrijd had gefloten. Tja, als dat al niet meer mag... Afijn, met vier volle touringcars (1 uit Bennebroek/Haarlem, 1 uit Heemstede, 1 uit Aerdenhout en 1 uit Den Haag) was de trouwe supportersschare van “de Koninklijke” naar Spakenburg getogen om het keurkorps aan te moedigen.
Een lucht van gebakken vis vertelde ons dat we ter plekke waren gearriveerd. Inmiddels staat Spakenburg stijf bovenaan. Degenen die de wedstrijd in Haarlem hebben gezien verbaast dat niet. Ze hebben daar een sterk elftal bij elkaar gebracht. Maar twee keer verloren, waarvan die in Haarlem er een was. Wij daarentegen hadden een reeks van wedstrijden verloren en waren wat lager op de ranglijst beland. Maar niet om je heel druk over te maken. Daarvoor wordt er te goed gevoetbald.
De supportersschare ging daarom redelijk ontspannen zitten op de eerste tribune-rij. Twee zwaargewichten lieten een klein plaatsje voor uw verslaggever vrij. Wel lekker warm. Spakenburg vloog uit de startblokken. Binnen een halve minuut werd de zee van ruimte in ons linker verdedigingsblok benut om een pegel af te vuren die rakelings langs het doel van de gelukkig herstelde Mitchel vloog. Dat was even schrikken. Maar niet alleen wij lieten ruimte in de verdediging. Ook Spakenburg liet onze nieuwe aanwinst (en een aanwinst is-ie) Flip Klomp opkomen. Een voorzet van hem werd doorgekopt naar de vrijstaande Max Veerman die de bal vervolgens loepzuiver op het hoofd van Niels Springer legde. 0-1! Een kopie van de eerste goal in de thuiswedstrijd. Dat beloofde wat.
Spakenburg schakelde een tandje bij. Spits El Azzoutti kreeg in de 8e minuut ruimte die hij niet mag krijgen. Een hard schot in de linkerbenedenhoek (altijd vanuit de keeper redeneren!!) bleek iets te machtig voor onze keeper. De ‘Blauwen’ waren sterker. Hun linksbuiten, Suleiman, was regelmatig ongrijpbaar voor onze verdedigers. En als dan ook Floris van der Linden vrijgelaten wordt, dan roep je het onheil over jezelf af. Na 32 minuten kopte hij ongehinderd de 2-1 binnen. Vlak voor rust, een herhaling van zetten. Nu stond Floris nog dichter bij de goal. Mitchel had echter een flitsende reactie in huis en tikte de bal over. Pffff, daar kwamen we goed weg.
In de tweede helft kwam de verloren zoon Wessel Boer in de plaats van Thomas Rier. Die had in de eerste helft een vervelende tik gekregen. Langzamerhand raakte de blauwe tank wat leger. Spakenburg wisselde veel en HFC kreeg meer grip. Heel veel ballen vielen echter verkeerd, waardoor Mitchel in de 54e minuut nog tot een goede redding werd gedwongen. Dat we sterker werden kwam in de 72e minuut tot uitdrukking in een prachtige kans van Max. Heel gevaarlijk werden we verder niet, maar Spakenburg ook niet. Over de hele wedstrijd bezien maakten “de blauwen” hun riante koppositie niet geheel waar. Dat voelden de achter ons zittende supporters blijkbaar ook. Daar gierden de zenuwen de laatste minuten lustig door de kelen. Zeker in de tweede helft lieten de mannen zien dat we een elftal hebben dat behoorlijk goed kan voetballen. Nu de zon weer is gaan schijnen kunnen we de tweede helft van het seizoen met goede moed tegemoet zien.
Jaap Jong
Foto's: ProShots
