Toen wij de Boshoek verlieten, na de jammerlijke 3-2 nederlaag en we langs de fanatieke aanhang van Hardenberg liepen, wenste één van hen, een vriendelijke Overijssellaar, zonder enig leedvermaak ons een goede terugreis. Het was welgemeend en ik bedankte hem. De nederlaag had ik min of meer ingecalculeerd want in de vele keren dat wij nu naar Hardenberg zijn gereisd, zijn we maar weinig keren met een overwinning terug gereden. En toch ga ik de volgende keer weer omdat het zulke aardige, gastvrije mensen zijn. Toen we na 20 minuten met 2-0 voorstonden was ik totaal nog niet gerust. Dit was niet het Hardenberg dat ik kende en dat onlangs nog Heracles uit het bekertoernooi kegelde. Gek genoeg moest ik ook denken aan de Nederlandse vrouwen die ook met 2-0 voorstonden in de uitwedstrijd tegen Engeland  en alsnog met 3-2 verloren. En toen wij verzuimden, alleen voor de keeper, de 3-0 te maken en de thuisploeg in de volgende aanval de aansluitingstreffer maakte, kwamen al die gedachten weer bij mij terug. Wat een negatieve ‘vibe’!