Hardenberg

Toen wij de Boshoek verlieten, na de jammerlijke 3-2 nederlaag en we langs de fanatieke aanhang van Hardenberg liepen, wenste één van hen, een vriendelijke Overijssellaar, zonder enig leedvermaak ons een goede terugreis. Het was welgemeend en ik bedankte hem. De nederlaag had ik min of meer ingecalculeerd want in de vele keren dat wij nu naar Hardenberg zijn gereisd, zijn we maar weinig keren met een overwinning terug gereden. En toch ga ik de volgende keer weer omdat het zulke aardige, gastvrije mensen zijn. Toen we na 20 minuten met 2-0 voorstonden was ik totaal nog niet gerust. Dit was niet het Hardenberg dat ik kende en dat onlangs nog Heracles uit het bekertoernooi kegelde. Gek genoeg moest ik ook denken aan de Nederlandse vrouwen die ook met 2-0 voorstonden in de uitwedstrijd tegen Engeland  en alsnog met 3-2 verloren. En toen wij verzuimden, alleen voor de keeper, de 3-0 te maken en de thuisploeg in de volgende aanval de aansluitingstreffer maakte, kwamen al die gedachten weer bij mij terug. Wat een negatieve ‘vibe’!

 

Vlak voor het einde van de wedstrijd, toen het nog 2-2 stond, stonden wij achter de goal van de Hardenberg keeper in de hoop op een wonder. Daar stond ook Joop van Schaik, te bibberen in de kou en aantekeningen te maken. Kea maakte de foto. Het was Joop zoals Joop is. Hij maakte die dag foto’s van iedereen, zie zijn verslag, maar hij stond nergens zelf op. Vandaar dit plaatje van Joop, die er bijna altijd is en altijd die lange weg vanuit Zwolle moet gaan om zijn geliefde HFC te zien voetballen.

Dank je wel Joop!

Ruud Onstein

 

 

 

Zondag 1 Overzicht