De eerste wedstrijd werd zodoende de pot tegen onze vriendinnen van Always Forward. Deze werd niet aan onze vertrouwde Spanjaardslaan gespeeld, maar op het Eindenhout-complex, waar voorheen THB speelde, nu tot veld 7 gedoopt. Het koegrasveld lag er, onder toeziend oog van verantwoordelijk bestuurslid Richard Jochemus, werkelijk schitterend bij. En dat na alle regen die het veld had moeten verstouwen. Het was even zoeken, maar via het wandelpad vanaf de tennisbanen, wisten alle meiden het veld te vinden. Behalve Roos dan, want die zat met een gescheurde enkelband. Sterkte!

Met een ruststand van 2-1 leek het een spannende wedstrijd, maar onze meiden hadden duidelijk controle. De eindstand 6-2 vertelde het verhaal van 16 verregende katjes, die ook deze wedstrijd van de Hoornse formatie wisten te winnen. Dat gebeurde met drie goals van Moxica terwijl Kyara, Nina en Kiki ook alle drie trefzeker waren. Een behoorlijke smet op de wedstrijd was de blessure die Puck opliep. Ook hier een ongelukkige spierscheuring. Sterkte!

Ook de inhaalwedstrijd tegen Schagen United, werd gekenmerkt door de nodige regen- en hagelbuien en een sterke wind in het Noord-Hollande polderlandschap. En daarnaast dus door een gehandicapte selectie. Want helaas moest Isabelle op het laatste moment afzeggen door ziekte. Het aanrijden van Alkmaar rond 17.00 uur is trouwens niet heel handig. Maar een kwartier voor tijd stonden we vol ornaat op het veld. Schagen United kenden we nog niet. Maar dat we deze ongeslagen kampioen in de Eerste Klasse zeker niet moesten onderschatten, gaf hun nipte 3-2 nederlaag tegen kampioenskandidaat Zeeburgia wel aan.

Dat bleek ook toen we na 10 minuten dominant voetbal opeens tegen een 1-0 achterstand aan keken. En nadat Nouhayla met een geweldige tip-in met haar hak voor de gelijkmaker had gezorgd uit een voorzet van Moxica en ook Nina een voorzet van Moxica promoveerde tot assist, gingen we na een snelle counter van de Schagense meiden voor het eerst dit seizoen niet met een voorsprong de rust in: 2-2. De meiden gaven in de kleedkamer zelf aan, waar de pijnpunten lagen: we maken onze kansen niet af en we laten ons verrassen door de lange bal vanaf het middenveld op hun snelle spitsen. We zouden dit als volgt oplossen: Kyara blijft als nummer 10 aansluiting zoeken bij de aanvallers en dus dieper spelen. Dat haar directe tegenstander dan vrij zou kunnen komen, lossen we op door Cato of Ayse door te laten dekken vanuit het centrum. En we moeten véél korter op de bal verdedigen, zéker ook op het middenveld.

De tweede helft begon iets later, omdat de prima fluitende scheidsrechter zichzelf bleef verschuilen in de kantine, tegen de hagelstenen. Maar Moxica en Nina lieten zich niet afleiden. Vanaf de aftrap was Moxi weg en Nina attent bij de eerste paal: 2-3. Ayse en Cato speelden een gewéldige tweede helft. Iedere aanval begon van achteruit bij Ayse, die haar tegenstanders ook op dat stuk van het veld door de benen speelde. En Cato speelde gewoon op het middelveld en pakte daar ieder afvallende bal op, hield druk naar voren en strooide met fantastische inspeelpasses.

De 2-4 is van Nina, die het volgens eigen zegge ‘gewoon bleef proberen’. De keeper van Schagen United is trouwens wel een geweldenaar: ze is rustig aan de bal en een schot van Kiki werd zo uit de hoek gedoken. Een ongelofelijke poeier van de rechtsbuiten van Schagen sloeg als een raket via de tweede paal achter Jillian in ons doel: 3-4. Zo bleef het kwa scoreverloop toch spannend. Maar tien minuten later liet Isa, vanaf linksachter, zien dat zij flinke stappen maakt. Ze veroverde de bal van een tegenstander die twee koppen groter was en gaf een loepzuivere assist op Kiki, die behendig binnen punterde: 3-5. Vlak voor tijd maakte Moxica aan alle spanning een einde. Nouhayla dribbelde als Simon Tahamata in zijn beste jaren door de verdediging, gaf af op Nina, die het overzicht behield en Moxica vrij voor de keeper zette. Zo pakte ook Moxi haar doelpuntje weer mee: 3-6.

Een terechte overwinning, met de complimenten aan de tegenstander. Die maakte het ons deze avond zodanig moeilijk, dat het HFC clublied met opvallend veel opluchting luidkeels werd meegezongen. Schagen United gaat deze competitie zéker nog punten pakken. En dat moeten wij nu komende zaterdag gaan doen op bezoek bij WV-HEDW. Wat een kraker!

Bob Klijn