‘Toevallige' meesterzet bezorgt HFC G2 de volle winst
Wie een bezoek brengt aan het omvangrijke ‘Friends Sports Centre’ nabij de noordelijke Amsterdamse ringweg kijkt de ogen uit. Er ligt een prachtig glad gemaaid hoofdveld, de kantine heeft veel weg van een modern grand-café en er zijn liften en rolstoelvriendelijke, blinkend schone sanitaire voorzieningen. Achter het hoofdgebouw met inpandig zwembad en sportzaal ligt omsloten door de atletiekbaan een fraai kunstgrasveld. Daar kan onder alle weersomstandigheden worden gesport, zoals door de steevast in onvervalste Ajax-tenues gehulde teams van Only Friends. Dit is de voetbalclub die 23 jaar geleden door Dennis Gebbink werd opgericht en geldt als de bakermat van de geweldige G-competitie zoals we die nu kennen.
Op zaterdag 23 september pakken donkere wolken zich boven de velden samen. Toch kiest de club ervoor om de wedstrijden op het hoofdveld te laten spelen. Op dat veld is HFC JG1 in de ochtend enigszins geflatteerd met 5-1 onderuit gegaan. Nu is het de beurt aan de ploeg van Theo Wit om de morele stand tussen de twee clubs in elk geval voor deze zaterdag gelijk te trekken. HFC is op schot, bleek vorige week in het treffen met KDO (16-2). En HFC is ook tegen Only Friends G3 op zoek naar een snelle goal.
Die aanvalsdrift betaalt zich uit. Al in de derde minuut is het nieuwkomer Giorno Eelst die de doelman met een droge schuiver verrast. Even later krijgt Rocco Bakker een opgelegde kans, maar dit keer is de doelman wel alert. HFC kent een vliegende start, daarbij geholpen door de zeer solide achterhoede. Het team heeft met Carlos Arends een typische laatste man die, zoals het in voetbaltermen heet, ‘alles goed in de smiezen’ heeft. Zijn rust aan de bal straalt af op de ploeg. Zo komen de kwaliteiten die HFC ontegenzeggelijk heeft optimaal tot hun recht.
Kort nadat Rocco een doelpunt afgekeurd ziet worden (hands) en Paul Timmer maar net naast schiet, is het diezelfde Paul die Giorno in staat stelt 0-2 aan te tekenen. De boomlange HFC-doelman Kevin Westerkamp heeft dan nog maar weinig te doen gehad. Daar komt echter verandering in. Only Friends zet een tandje bij en Kevin moet enkele malen reddend optreden. Dat doet hij zoals altijd met verve, maar moet tien minuten voor rust toch één keer het hoofd buigen. Chris Derksen krijgt na een splijtende pass van wingback Huub Stegeman nog wel een mooie kans, maar vindt de doelman op zijn weg. Daarna moet Kevin nog meerdere keren in actie komen om de gelijkmaker te voorkomen.
Het is rust en coach Wit loopt wat mokkend van het veld. Hoewel HFC een nipte voorsprong heeft, is de thuisploeg bezig om het initiatief naar zich toe te trekken. Een tactische ingreep lijkt meer dan ooit nodig. De deur van de kleedkamer gaat dicht. Vanuit de gang is een lange conversatie te horen. Het gesprek is onverstaanbaar, maar het is duidelijk dat er iets te gebeuren staat. Als de spelers het veld weer betreden, wordt duidelijk wat precies. HFC start de tweede helft met Huub centraal achterin en Carlos wordt in de punt van de aanval geposteerd. Het is een op het eerste oog goed doordachte omzetting. In de eerste helft is immers duidelijk geworden dat het HFC ontbreekt aan een aanspeelpunt, waardoor Only Friends de druk heeft kunnen opvoeren. Wat Carlos achterin kan (de bal rustig oppikken en simpel doorspelen), dat kan hij ongetwijfeld ook elders op het veld. Bovendien beschikt Huub over het inzicht, de kracht en de snelheid om de rol van centrale verdediger probleemloos over te nemen.
De aanpassing legt de ploeg bepaald geen windeieren. HFC houdt voorin langer balbezit, zodat de achterhoede kan aansluiten en HFC het heft weer in handen neemt. Chris krijgt een open kans, maar schuift de bal net naast. Ook Steff Lammers en Giorno krijgen mooie kansen. Scoren wordt voor HFC nu cruciaal. Als Huub dan met een lange pass Chris alleen voor de goal zet, legt deze het ronde leer keurig af op de meegelopen Carlos. Die doet wat hij moet doen: 1-3. Only Friends zal die klap niet meer te boven komen. Carlos prikt zijn tweede erin en kort voor tijd is het Giorno die na een verwoestende rush 1-5 binnen knalt, zijn derde vandaag. Achterin heeft Huub geflankeerd door de positioneel sterke Björn Wit het gehele tweede bedrijf de zaakjes keurig op orde gehad.
Carlos komt na het eindsignaal vertellen dat hij wat last heeft van zijn knie. In de rust gaf hij aan liever voorin te willen spelen. Logisch: daar kun je als geblesseerde nauwelijks schade veroorzaken. Als Wit wordt gevraagd of de tactische ‘meesterzet’ wellicht meer uit nood geboren was, kan hij een glimlach niet onderdrukken. Het maakt ook niet zoveel uit hoé je het doet, als het maar sportief gaat. Tevreden loopt hij samen met zijn spelers van het veld. In de kleedkamer is er een klein feestje. Het clublied wordt gezongen. Er zijn schouderklopjes, vuistjes en lachende gezichten. Met een fijn weekend voor de boeg gaan de met modder en gras omhulde voetbalschoenen in de tas, samen met de dik verdiende punten.
Dennis Derksen
