Gelukkig vond ik in een van de kleinere straten in de buurt toch nog een plekje in ruil voor parkeerkosten van € 3,00 per uur. De bestuurspas maakte dat goed door mij gratis toegang te verlenen en mij een mooi plekje op de tribune te gunnen. Maar daar had ik buiten de waard gerekend. Een bitse meneer verwees mij naar de lagere rangen, met na afloop drijfnatte billen op de plastic stoeltjes. Maar daar kon die man niets aan doen. Die deed zijn werk. Wel een riant uitzicht op het veld en dat is tenminste andere koek dan de tribune van HFC. Nog even volhouden, want over enige tijd zullen wij ook beschikken over een accommodatie waarin en waarop het goed toeven is.

Gelukkig kwam ik net op tijd om de opstelling van beide teams tot mij te nemen en de aftrap mee te maken. Het werd weer een gedenkwaardige wedstrijd. Met de complimenten aan beide teams – en niet te vergeten de scheidsrechter en zijn secondanten - die allemaal hun conditie meer dan op orde hadden. Ik geef het je te doen bij een graadje of dertig in de volle zon. Gelukkig werd elke helft onderbroken door een welverdiende en verstandige drinkpauze. Het zijn tenslotte allemaal gewone mensen.

Onze technische staf is er opnieuw in geslaagd een goede selectie bij elkaar te brengen, terwijl de hand van de meester Gertjan Tamerus steeds duidelijker zichtbaar wordt. Na afloop dezelfde vraag als na de thuiswedstrijd tegen Spakenburg: heeft HFC terecht gewonnen? Het antwoord laat ik over aan de kenners.

Het werd een lekkere wedstrijd met van beide zijden aanvallend voetbal en onbenutte kansen. Daar bleef het eigenlijk bij, totdat in de 44e minuut Joas Kors met een heerlijke pass Redouan Taha in staat stelde de bal hard en laag voor te geven, waarna Cas Dijkstra de 0-1 kon aantekenen.

Het zal geen nieuws zijn dat Quick Boys na de hervatting de aanval zocht. Maar net als in de wedstrijd tegen Spakenburg had onze defensie de zaakjes goed op orde, hoewel het wel steeds moeilijker werd om onder de druk uit te komen. Anderzijds kreeg HFC in de aanval wat meer ruimte. Zo ging in de 89e minuut Gerry Vlak op avontuur, de bal klutste weg, maar Niels Springer stuurde met een prachtige sliding Vlak de diepte in die met een paar grote passen beheerst de 0-2 scoorde.

Veilig, wedstrijd gespeeld, Quick Boys laat de moed zakken, einde wedstrijd, drie punten. Nee dus. Extra tijd 8 minuten. Alle redenen voor de Katwijkers om de mouwen nog wat verder op te stropen. Een wereldredding van doelman Mitchel Michaelis en een bal die van de onderkant van de lat op de doellijn terugsprong in de handen van onze keeper hielden ons voorlopig nog op de been.

Maar toen rechtsachter Max Veerman twee minuten later zijn meerdere moest erkennen in de snelle Nigel Nwankwo ging het in de achtervolging mis. Een ongelukkige tik tegen de enkels betekende een terechte strafschop. Een buitenkansje voor de in de tweede helft ingevallen Danny van de Meiracker. Die heeft wel voor hetere vuren gestaan en zo werd het 1-2. Daarna werd het vrouwen en kinderen eerst. Maar toen die eenmaal veilig waren klonk het eindsignaal, gevolgd door applaus voor beide ploegen.

Ik neem aan dat het clublied van HFC daarna in de kleedkamer is gezongen. Prachtige traditie! Oh ja… of de heren en vele leden van HFC de zesde regel van ons clublied voortaan correct willen zingen: het is niet “in top blijft altijd onze vlag”, maar wel “in top blijft toch steeds onze vlag.” Kwestie van even goed lezen en uit je hoofd leren. Kan niet moeilijk zijn.

En na € 7,78 afgetikt te hebben mocht ik mijn bloedhete auto weer meenemen op weg naar een reddend koud biertje.

Bert Vermeer

Opstelling HFC: Mitchel Michaelis (k), Marijn Ploeg, Thomas Rier, Gerry Vlak, Redouan Taha el Idrissi (79’ Maxwell Frimpong), Niels Springer (90’+1 Bram van Dongen), Cas Dijkstra (79’ Levi de Wilde), Jacob Noordmans (c), Joas Kors, Max Veerman en Ruben Heeremans.

Voor beelden van de wedstrijd, kijk op HFC TV