In de nacht van zaterdag de twaalfde overleed Diede Dreijklufft in haar slaap. Zij was 20 jaar. Diede speelde sinds een jaar in de G1. Het jaar daarvoor was ze met een vriendin meegekomen om te kijken of G-voetbal iets voor haar zou kunnen zijn. De vriendin ging, Diede bleef. Vol enthousiasme bezocht zij de trainingen en was altijd als een van de eersten op wedstrijddagen aanwezig. G-voetballers kennen elkaar vaak al van school, zodat de integratie vaak makkelijk gaat. Diede had dan ook geen enkele moeite om een plek op het trainingsveld te verwerven. Om te integreren in een hecht team als de G1 en mee te doen in een kleedkamer vol met jongens van rond de 19, dat is andere koek. Diede echter had er geen enkele moeite mee. Ze stond haar mannetje, zei wat ze van zaken vond en werd heel snel een gewaardeerd lid van het team. Niet zozeer vanwege haar voetbalkwaliteiten, maar vooral om wie ze was. Onbevangen, puur, betrokken en hoe kwetsbaar zij op momenten ook oogde, zij wist niet van wijken. HFC had duidelijk een grote plaats in haar leven gekregen. Beretrots was ze toen haar vader een rol in het begeleidingsteam van de G1 in ging nemen. Bij het slotevenement van het afgelopen seizoen had zij voor al diegenen die vertrokken (en enkele andere) heel attent een handgeschreven kaart gemaakt. Volgeschreven, niet zomaar een paar woorden. Dat was Diede ook. Vol aandacht voor degenen om haar heen.

Diede mocht afgelopen zondagochtend uitslapen. Helaas werd zij niet meer wakker. De hele G-gemeenschap leeft met haar ouders (Hans en Mirjam) en broer (Faber) mee.

HJJ