Uitgeblust was ik afgelopen vrijdagnacht (2 april). Den Haag: vechtvoetbal met een schier eindeloze verlenging en blessuretijd. Er waren heel wat geblesseerden. De hardst geraakte bleef ondanks alles binnen de lijnen. De match was spannend tot het bittere eind ondanks of juist dankzij de  snoeiharde (verbale) tackels.  Geen VAR in de buurt. Ontreddering alom. Voer voor psychologen. Waarheidsvinding. Dat kostte Danton (1759-1792) ‘ la vérité, l’âpre vérité’ (de bittere waarheid) letterlijk de kop. Moraal: blijf omzichtig.

Nee, dan zaterdag 27 maart. In Haarlem. Op HFC natuurlijk. Alleen al die bar bij de ingang.  Lekkere Jersey melk (uit de Weerribben) in de Cappuccino. Een gevulde koek met harde onderkant. Een gulle lach bij Marcel c.s.

Koen Tros, Jim Hulleman en Gerry Vlak spelen komend seizoen (er van uitgaande dat er in augustus weer kan worden gevoetbald) in het blauw-wit van Koninklijke HFC. Alle drie zijn onvervalste middenvelders. Is een compleet nieuw trio tussen de verdediging en de aanval van de Haarlemse tweede divisionist niet wat veel van het goede?

Ze arriveerden in de zomer van 2015 gelijktijdig bij Koninklijke HFC. Ze zeggen de tweede divisionist komend seizoen gelijktijdig vaarwel: doelman Tom Boks en verdediger Danny Hols.

‘Is moeilijk: ’t zijn er honderden geweest.
Maar toch. In mijn herinnering springt er één
telkens weer uit, een grijze zondagochtend
aan de Markettenweg op het achterveld

Zo’n onderling partijtje, om spelers voor
het derde en vierde uit te testen.
Ik draaide zo lekker. ’t Gras
was veel te lang niet gemaaid, je kon niet flitsen.

Maar toen kwam die pass van achteren, recht
door ’t midden, ik bukte me even en nam die bal
precies toen hij de grond raakte op mijn wreef.

Pleun Timmermans maaide zijn armen nog wel
wanhopig de lucht in, maar het net zinderde al.
Op zo’n moment ben je echt blij dat je leeft.

C. Buddingh (1918-1985)        Uit de bundel ‘de tweede zestig’

Ook terwijl de competitie in de tweede divisie in verband met corona alweer maanden stilligt, is het voor de clubs oppassen geblazen dat de selectie niet wordt leeggevist. Koninklijke HFC is alweer drie man kwijt. En dan moet het nog januari worden.

In het oude normaal had Koninklijke HFC afgelopen zaterdag in de tweede divisie de verre uitwedstrijd tegen HHC Hardenberg voor de kiezen gekregen. Sinterklaas of niet. Ook voor Joost Lamp (57) - lid van de technische commissie en regelneef de luxe van het eerste elftal - zou het een lange dag zijn geworden.

IJsselmeervogels heeft zich voor komend seizoen verzekerd van de diensten van Daniël van Son en Khalid Tadmine. Het duo komt over van Koninklijke HFC, competitiegenoot van de Spakenburgers in de tweede divisie.

Rond 1 december werd onze kat ‘Poekie’ altijd onrustig. Niet de tuin in, dagenlang onder de bank. Ze voelde het al aankomen, die jaarwisseling. Eind december schoot ze dan echt in de stress en was bijna niet meer van onze schoot af te krijgen.

Zelf heb ik ook altijd een hekel gehad aan die herrie. Oorlog in vredestijd, zoiets.  Dit jaar is vuurwerk verboden. Of het zal helpen? Poekie zal het niet meer meemaken. Ze is enige tijd geleden rustig ingeslapen na een lang en welbesteed leven.

Vorige week moest ik naar de huisarts en zat in de wachtkamer naast Reinier Paping. Deze sportlegende nadert inmiddels de 90. ‘Afzien’ zei hij. De man die op 18 januari 1963 Nederland in vervoering bracht met zijn bovenmenselijke schaatsprestatie. Voor de jongeren onder ons: hij won de Elfstedentocht onder de meest barre omstandigheden: keiharde wind, ijskoud, veel (stuif)sneeuw op het ijs.

En dan Willem Augustin. (1923-2004). Amsterdammer, communist, bouwvakker, schaatstrainer. Op 5 februari 1941 stapt Willem ’s avonds op de fiets richting Leeuwarden om de volgende ochtend deel te nemen aan de Elfstedentocht. Hij rijdt de tocht uit en fietst vervolgens terug naar Amsterdam. Wordt onderweg wel diverse keren door ‘die moffen’ aangehouden. In 1963 eindigt Augustin als 14e  in de wedstrijd. Hij zal in totaal negen Elfstedentochten uitrijden. Het Schaatsmuseum in Hindelopen besteedt aandacht aan deze unieke sportman.

Beperkingen in Corona tijd worden als steeds lastiger ervaren. Je zult maar van kunst houden en niet meer naar een museum mogen. Je wilt nu eindelijk wel weer eens naar een voorstelling en alle zalen sluiten voorlopig. Of een avondje een sterrenrestaurant willen bezoeken. Of met enkele vrienden even bijpraten bij je thuis: verboden gebied.

Of je wilt een balletje trappen met je teamgenoten. Zelfs als je je thuis omkleedt, is daar geen sprake meer van.

Nog erger : je speelt in het eerste van de Koninklijke HFC. Alle wedstrijden voorlopig afgelast. Trainen in groepsverband?  Vergeet het maar.

‘Corona’, dat swingt niet. Drie lettergrepen. Dat doet denken aan een treurig walsje. Aan stilstand. En zo is het ook. Kijk maar om je heen. Alles staat op slow motion. Lusteloosheid alom.  In de slaapstand. Avondklok. Lethargie.

Dat hoort niet bij voetbal. Voetbal is vierkwartsmaat. Lekker swingend. Hier en daar een versnelling. Een chase chorus, zo’n formidabele vier om vier die eindigt met een doffe klap in het vijandelijke doel.

Zondag 25 oktober 2020: de klok wordt een uur teruggedraaid. Normaal gesproken lekker een uur langer tussen de lakens. Maar dan? Met Corona om de hoek. ….
Op de Spanjaardslaan rijdt het straks bumper klevend richting Zandvoort. De Emauslaan is volledig uitgestorven. De vlaggen bungelen troosteloos in de karige wind. Het hoofdveld ligt er smetteloos bij. Op een bijveld wordt door drie jongetjes een balletje getrapt. Voorbijgangers zien vertederend toe.  Hugo Bettink fietst voorbij. Rustig aan want hij zit in de herstelfase.

Afgelopen weekend waren we in Veendam: expositie Dioni ten Busschen, kunst van turf in het Veenkoloniaal museum.

Op het vrijwel uitgestorven plein voor het museum raakte ik in gesprek met een (oud)supporter van sc Veendam. Spelers (Henk Nienhuis, Johan Derksen, Dick Nanninga), trainers (Leo Beenhakker, Henk Nienhuis, Joop Gall), de twee keer promotie naar de eredivisie en de directe terugkeer naar de eerste divisie, het failliet in 2013 en het verdriet dat daarop volgde. Zelfs de door Doutzen Kroes gesigneerde shirts mochten niet baten. Zelden hoorde ik iemand met zoveel emotie en liefde over zijn club spreken.

HFC – Spakenburg   1 – 2
Sinds het coronavirus toesloeg bij enkele selectiespelers, zit ons Eerste tijdelijk in zwaar weer.
Eerst werden twee competitieduels om die reden (corona) afgelast, daarna gingen twee duels, die ik niet gezien heb, met 1-0 verloren. De commentaren op die twee verliespartijen waren nogal vernietigend: “enorme vormcrisis”, “gezamenlijke offday” etc. Daaruit peurde ik voor mijzelf vanachter mijn bureau de hoopvolle conclusie dat ons vertrouwde grendelsysteem (5-3-2 of zoiets) kennelijk nog steeds overeind staat. Ik bedoel dat als je weggespeeld wordt, je eerder, laten we zeggen, Gibraltar-achtige uitslagen verwacht dan een bescheiden 1-0.

OSS’20 staat voor Oefening Staalt Spieren, en is dit jaar 100 jaar oud, heeft Koninklijke HFC uit de beker geknikkerd. Het in de Derde Divisie spelende team won verdiend. In de eerste helft waren ze veel sterker en directer en in de tweede helft die meer gelijkwaardig was, kreeg OSS’20 nog steeds de beste kansen. Een teleurstellend Eerste kon in de gegeven 96 minuten vrijwel geen goede aanval op de mat leggen. Hopelijk is het een gezamenlijke offday en blijft het daarbij.

Nu al is een einde gekomen aan het bekeravontuur van Koninklijke HFC. In een troosteloze entourage - want zonder publiek - bleek derde divisionist OSS ’20 een niet te nemen horde: 0-1

“@ Erik: Toch maar wel een voorbeschouwing.” Dat staat in het wekelijkse mailtje van Joke Slootheer, waarin zij de geadresseerden verzoekt kopij aan te leveren voor de nieuwsbrief en website. Iedereen die Joke een beetje kent, weet dat je dan van goede huize moet komen om het te wagen om niets aan te leveren. Maar zo’n voorbeschouwing - ik zal het direct toegeven – is nu wel heel lastig, want het roept direct een hoop vragen op.

Zaterdag aanstaande speelt ons eerste voor het eerst in de clubhistorie voor de competitie thuis tegen vv Noordwijk. Vorig seizoen hebben we wel in Noordwijk gespeeld maar door de Corona-toestand is het niet van een thuiswedstrijd gekomen. Dat is jammer, want we hadden nog wel wat goed te maken na de 4-1 nederlaag op Duinwetering.

Foto's: Pim Hols

Hoe ga je op in deze tijd op bezoek bij een 100-jarige? Zoals we dat behoren te doen en dus “heel voorzichtig”. Ook Quick Boys, Nederlands grootste amateurclub met bezoekersaantallen bij thuiswedstrijden van haar eerste elftal van gemiddeld 2100 toeschouwers, heeft natuurlijk te maken met alle beperkingen die de Corona pandemie met zich meebrengt. De 1,5 meter maatregel hakt er in, maar Quick Boys heeft dat allemaal goed opgelost. Er staat een waar “tentenkamp” achter de kantine met tafels en banken en de “looplijnen” zijn duidelijk. Omdat Nieuw-Zuid zo’n 8000 bezoekers kan bergen, kan er ondanks de Coronabeperkingen nog steeds veel publiek bij de wedstrijden aanwezig zijn. De trouwe supporters van HFC hadden er zo bij gekund, want zoveel zijn dat er niet. Om begrijpelijke redenen zijn er echter strikte afspraken gemaakt binnen de Tweede Divisie en slechts een kleine delegatie HFC-ers mocht en kon dan ook getuige zijn van een historisch moment. De eerste uitwedstrijd in competitieverband van onze Koninklijke HFC tegen Voetbal Vereniging Quick Boys. De eerste confrontatie in de Tweede Divisie (in Haarlem) met Quick Boys eindigde vorig seizoen in winst voor HFC (1-0), maar daarmee kwamen we goed weg, want Quick Boys was toen sterker.

Gisteren, 13 september, speelden we de eerste thuiswedstrijd van dit nieuwe seizoen tegen De Treffers uit Groesbeek. Een taaie tegenstander waarvan we in het verleden maar moeilijk konden winnen. Door alle Corona-maatregelen was op het terras alleen toegestaan om te zitten en Marcel had de buitenbar geopend. De speaker was Eelco van Ravenswaaij die dat zeer professioneel deed.

Met bij vlagen swingend combinatievoetbal trakteerde Koninklijke HFC het taaie De Treffers op een 3-1 nederlaag. De tweede zege op rij heeft de Haarlemse tweede divisionist aan de kop van de ranglijst gebracht.

Afgelopen seizoenen startte het eerste elftal van koninklijke HFC in de Tweede divisie steeds moeizaam. Na enige wedstrijden kwam het team in zijn ritme en nestelde het zich zelfs af en toe in de top-5 en zelfs eenmaal een week als nummer 1. Na de winst van het afgelopen weekend zou HFC het zichzelf heel aangenaam kunnen maken: een goede start van het seizoen 2020/2021. De volgende tegenstander is De Treffers uit Groesbeek, komende zondag thuis om 14.30 uur.

Zaterdag 18 januari was het de laatste keer dat ik HFC 1 zag spelen. Het was de uitwedstrijd tegen Hardenberg, een verliespartij als ik het mij goed herinner. Zondag 6 september was het weer zover. Bijna 8 maanden later, mocht ik weer naar een wedstrijd van ons eerste en nog wel in Tiel, één van mijn favoriete bestemmingen. Maar mensenkinderen, wat was alles veranderd. De pandemie heeft diepe sporen achtergelaten.

Het verhaal van TEC is inmiddels wel bekend. Je kan zeggen dat TEC door corona werd gered, want de vereniging verkeerde in het afgelopen seizoen in degradatienood. Er zal een zucht van verlichting door Tiel zijn gegaan toen de KNVB niet alleen de competitie stillegde maar ook besloot dat er niet gepromoveerd en gedegradeerd zou worden. TEC nam vervolgens van 19 spelers afscheid en niet minder dan 20 nieuwe spelers, waaronder oud-HFC-er Kevin Sterling, werden aangetrokken. Bij HFC vertrokken ook meerdere spelers, vooral middenvelders, maar 8 van de 11 spelers die nu in de basis begonnen waren bekende gezichten. Gelukkig voor HFC sloten vlak voor deze wedstrijd twee nieuwe middenvelders zich bij de club aan: Roy Castien en Liban Abdulahi.  De laatste thuiswedstrijd die HFC speelde voor de coronalockdown op 8 maart 2020 was overigens tegen TEC. Het resultaat was een mager gelijkspel (1-1). Dat was toen teleurstellend, omdat HFC comfortabel in het linker-rijtje stond en TEC in de gevarenzone. 

Het in de lange zomerstop stevig uitgedunde middenveld van tweede divisionist Koninklijke HFC druppelt langzaam maar zeker weer vol. Zo is Roy Castien (23) vertrokken bij Spakenburg en teruggekeerd op het oude Koninklijke nest.

Na een plotselinge stop van de competitie in maart gaan we komend weekeinde weer beginnen. Zonder nieuwe tegenstanders, maar wel met een deels ander team. HFC heeft ook dit jaar weer te maken gehad met clubs die flirts zijn aangegaan met onze spelers, zodat we ook dit seizoen weer waardevolle spelers moeten missen. Sam van Huffel en Lars Weistra zijn twee van die namen die node gemist zullen worden op ons middenveld en die zich dit jaar gaan inzetten voor respectievelijk Stomil Olsztyn (Polen) en VV Katwijk, een vereniging die ook Paul Kok wist te verleiden tot een overstap. Kevin de Visser heeft na zijn terugkeer op het HFC-nest door blessures nooit meer zijn oude vorm kunnen hervinden en houdt het topvoetbal voor gezien, evenals Gerard van Rossum en Jeffrey Sam-Sin.  Spits Floris van der Linden vindt het gras groener bij de SV Spakenburg, terwijl ook Louk Dekkers, Joël Donald en Dylan Mertens hun heil elders zijn gaan zoeken. *

Foto's: Pim Hols

Foto's: Pim Hols

Liefhebbers met een HFC-hart zullen zaterdag (Ajax amateurs)  met vrolijker gemoed het complex hebben verlaten dan vorige week (Volendam).

Jammer dat Sietse Brandsma en Jordy Hilterman  wegens blessures niet konden spelen. Opwekkend het aantal jonge talenten dat binnen de lijnen mocht komen. Opwekkend ook het spel van  de ex- Volendammers  Taye Lee en Kevin van Gasteren. Noud Kaagman was nadrukkelijk positief aanwezig!

Foto's: Pim Hols