Ons bereikte het bericht dat onze donateur Jan Olij op 14 november 2020 is overleden. Jan was de laatste jaren een geregelde bezoeker van de thuiswedstrijden van ons Eerste. Hij was de trotse grootvader van Nick Olij, onze zeer getalenteerde keeper van de B1, die in 2011 werd weggeplukt door AZ en thans de eerste keeper is van het Bredase NAC. In De HFC’er van 2021 zal een uitgebreider in memoriam verschijnen.

Een hommage (eerbetoon) komt vaak wat laat. Je ‘bewijst’ zoiets aan een kunstenaar, een groot sportman of iemand die op zijn/haar gebied iets bijzonders heeft verricht. Werk of verdiensten komen dan toch nog een keer volop in het licht te staan.
Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1996 toen het Joods Historisch Museum in Amsterdam een grote overzichtstentoonstelling wijdde aan Jules Chapon. Ja, die.

A.s. zondag zou Dames I bezoek krijgen van Sint en Piet
Maar helaas, bij elkaar kruipen, mag dit jaar niet...

Daarom heeft Piet iets anders bedacht:
Dames I wordt om 15:00 bij FOOTGOLF Noordwijkerhout verwacht.

Rond 1 december werd onze kat ‘Poekie’ altijd onrustig. Niet de tuin in, dagenlang onder de bank. Ze voelde het al aankomen, die jaarwisseling. Eind december schoot ze dan echt in de stress en was bijna niet meer van onze schoot af te krijgen.

Zelf heb ik ook altijd een hekel gehad aan die herrie. Oorlog in vredestijd, zoiets.  Dit jaar is vuurwerk verboden. Of het zal helpen? Poekie zal het niet meer meemaken. Ze is enige tijd geleden rustig ingeslapen na een lang en welbesteed leven.

HFC vader Frans van Deijl schrijft wekelijks een column ‘Frans op vrijdag’ in het Haarlems Dagblad. Uit de krant van gister blijkt hetgeen Frans zoal op zaterdag doet. Wij plaatsen dit graag op onze site, ook als saluut aan al die ouders langs de hekken. Hopelijk tot snel weer daarbinnen!

Het teruggesnoeide leven van eeen voetbalvader | column
Die zondagochtend in de regen, stond ik achter het hek bij de Koninklijke HFC naar het voetbal te kijken.

Vanwege de lockdown mogen ouders alleen vanaf de openbare weg, in dit geval aan de Zuiderhoutlaan, de verrichtingen van hun grut gadeslaan. Ik stond op een plek die ik intussen als m’n vaste stek ben gaan beschouwen, vlakbij huize Sint Jacob in de Hout, op een smalle strook aarde langs een slootje dat is overwoekerd met kroes, plastic waterflesjes en andere zooi.

Tijdens de Algemene Vergadering van 12 november 2020 werden drie HFC’ers gedecoreerd. De Jeugdparaplu was voor Caspar Dekker. Hij is Hoofd Jeugdopleiding van HFC. Hij heeft in de afgelopen maanden onze jeugd, wanneer mogelijk en zo goed en kwaad als het kon, bezig gehouden. In een periode waarin het regende van beperkende coronamaatregelen is hij er met een grote mate van inventiviteit in geslaagd onze jeugd – zowel in het breedte- als selectievoetbal en zowel bij de jongens als de meisjes – droog te houden met het organiseren van veilige trainingen en spelvormen.  De Begeer Beker ging naar Frans Stijnman. Frans heeft zich ontwikkeld tot de grote man binnen HFC’s Scheidsrechterscommissie. Hij is tevens de oprichter van de HFC Arbitrage Academy, waarbij hij met zijn team zorgt voor de jaarlijkse opleiding van zo’n 120 clubscheidsrechters voor de jeugd en senioren. Een Gouden Speld was er  ten slotte voor Hans Wolf, die in 1992 zijn scheidsrechtersdiploma haalde en sindsdien onafgebroken als clubscheidsrechter wedstrijden bij de jeugd en senioren leidt. Verder assisteert hij al tien jaar bij de begeleiding van onze G-jeugd. In De HFC’er van 2021 zal ruimer aandacht aan deze onderscheidingen worden besteed.

Vorige week moest ik naar de huisarts en zat in de wachtkamer naast Reinier Paping. Deze sportlegende nadert inmiddels de 90. ‘Afzien’ zei hij. De man die op 18 januari 1963 Nederland in vervoering bracht met zijn bovenmenselijke schaatsprestatie. Voor de jongeren onder ons: hij won de Elfstedentocht onder de meest barre omstandigheden: keiharde wind, ijskoud, veel (stuif)sneeuw op het ijs.

En dan Willem Augustin. (1923-2004). Amsterdammer, communist, bouwvakker, schaatstrainer. Op 5 februari 1941 stapt Willem ’s avonds op de fiets richting Leeuwarden om de volgende ochtend deel te nemen aan de Elfstedentocht. Hij rijdt de tocht uit en fietst vervolgens terug naar Amsterdam. Wordt onderweg wel diverse keren door ‘die moffen’ aangehouden. In 1963 eindigt Augustin als 14e  in de wedstrijd. Hij zal in totaal negen Elfstedentochten uitrijden. Het Schaatsmuseum in Hindelopen besteedt aandacht aan deze unieke sportman.