Holdertbeker

Na eerdere mislukte pogingen slaagt onze oprichter Pim Mulier erin een overkoepelende nationale voetbalbond in het leven te roepen. Zo ziet in 1889 de Nederlandsche Voetbalbond (N.V.B.) het licht. Tijdens de bondsvergadering van 15 januari 1898 in Den Haag besluit het bestuur in het seizoen 1898/1899 een toernooi te organiseren voor alle bondsverenigingen. Deelname is echter niet verplicht.

De heer H.M.C. (“Hak”) Holdert uit Amsterdam stelt een beker ter beschikking. Daarmee is het eerste toernooi om de nationale voetbalbeker een feit en wordt de Holdert Beker de voorloper van de huidige KNVB Beker. In 1913 blijkt de Holdert Beker inmiddels omgedoopt te zijn tot N.V.B. Beker en in 1946 wordt deze vervangen door een zilveren exemplaar. In 1995 verandert de naam in Amstel Cup.

Het is HFC nimmer gelukt kampioen van Nederland te worden, maar de Holdert Beker wordt voor de eerste keer gewonnen in 1904, mede door de grote inbreng van F.H.J. (Eddy) Holdert die in 1898 lid wordt van HFC. Eddy is de jongere broer van Hak. Laatstgenoemde wordt in 1902 eigenaar van De Telegraaf en is waarschijnlijk de enige krantenmagnaat die Nederland ooit gekend heeft. Eddy ontpopt zich als een “lange blonde rechtsbinnen” in de toenmalige vijfmans voorhoede. Helaas profiteert HFC maar kort van zijn voetbaltalenten want een knieblessure noopt Holdert na nauwelijks drie seizoenen in het Eerste te stoppen.

Het jubileumboek van HFC 1879-1919 beschrijft de even heroïsche als hilarische strijd op 4 november 1900 tussen HFC en EDO in Amsterdam(*) in de eerste ronde om de Holdert Beker. Een bijeengeraapt zooitje van zeven HFC’ers, van wie sommigen reeds in voetbaltenue, arriveert, na een reis per trein en paardenkoets vanuit Haarlem, Delft en Leeuwarden vijf minuten voor aanvang op het veld. Bij de pont aan de De Ruyterkade wordt Manus Everard, die loopt “te twijfelen of hij naar Volharding zou gaan of naar EDO”, overgehaald om voor HFC te spelen: in zijn burgerkloffie. Everard wordt op het doel gezet en speelt met opgerolde broekspijpen op van een EDO-speler geleende voetbalschoenen. Hij slaagt erin het enige schot op doel in de eerste helft tegen te houden, de bal te laten vallen, deze weer op te rapen en hem vervolgens kiezelhard schuin links over zijn eigen achterlijn tot corner te schoppen, daarbij zijn eigen doel op een haar na missend. De wedstrijd eindigt ook na verlenging onbeslist: 1-1.

In het seizoen 1903/1904 speelt Eddy Holdert in het Eerste. HFC maakt in totaal 57 doelpunten waarvan hij er zelf 27 voor zijn rekening neemt. Het seizoen daarop doen 52 clubs mee in de strijd om de beker. HFC verplettert de ene na de andere tegenstander met grote cijfers. Het arme Amsterdamse V.V.V. (Veni Vidi Vici) krijgt zelfs met 25-0 klop. Topscorer is Holdert met 13 doelpunten. Deze records zijn nimmer gebroken, hoewel HVV, dat BFC met 20-0 opzij zet, dicht in de buurt komt. HFC is in de finale op Hemelvaartsdag 1904 met 3-1 te sterk voor HVV en wint daarmee voor het eerst de Holdert Beker. Grote man aan HFC-zijde is wederom Eddy Holdert die een penalty verzilvert en twee medespelers in staat stelt te scoren. Deze stunt zou HFC nog twee keer herhalen: in 1913 wordt DFC met 4-1 en in 1915 HBS met 1-0 verslagen. Eddy Holdert wordt in 1905 bestuurslid en zal dat acht jaar blijven.

(*) Niet te verwarren met het Haarlemse EDO van 1897. De Amsterdamse club van die naam was de Amsterdamsche Football- en Cricketclub E.D.O. Opgericht in 1892 en opgeheven in 1906.