Zaterdag 30 september traden de mannen thuis aan tegen SV de Meer voor de eerste wedstrijd van het seizoen. Het was mooi nazomerweer en een èchte clubdag. Alle drie de Kon HFC G-teams speelden achter elkaar op het Schraaveld hun wedstrijden waardoor spelers, begeleiders en fans uit de verschillende teams elkaar konden aanmoedigden. Lekker een broodje uit het clubhuis erbij, wat ontzettend fijn dat onze jongens zo naar hun club kunnen! Voor de G1 speelden Jan en invaller Kevin op doel, Max, Denny, Emmet, Sjors, Jorginho, Sam, Luc en Boudewijn. Mentale ondersteuning werd verleend door Ties en Achmed, coaching door Tom en Leon verzorgde de arbitrage.

HFC G1 – NVC G1: 1-1

Vorige week schreef ik dat de ‘jongens’ inmiddels ‘mannen’ zijn geworden. Dat was goed te merken in de wedstrijd tegen NVC. Het wordt allemaal wat fysieker. Opvallend daarbij is dat onze tegenstanders over het algemeen wat groter gegroeid lijken te zijn dan ‘de onzen’. Dat betekent dat we weg moeten blijven van fysieke contacten. Snel overspelen is dan het devies. Dat gaat ons behoorlijk goed af, maar niet altijd. Boem! Au! Deze ontwikkeling heeft gevolgen voor de arbitrage. Gelukkig beschikt HFC over een flink aantal ‘walking football’-spelers, die in hun langjarige carrières de nodige ervaring hebben opgedaan. En die mannen zijn vaak graag bereid onze wedstrijden te fluiten. Dat is het mooie van onze club. Vele handen maken licht werk en iedereen geniet.

Het leven!
Je wordt geboren, je leeft een tijdje en dan ga je dood. Ziehier een lichtjes aangepast citaat van Belcampo (zoek maar op wie dat was). Met andere woorden, je kunt je wel heel druk maken, maar dit is de essentie van het leven En dit is ook het verhaal van de wedstrijd van zaterdag jl.. Het staat 0-0, je trapt de bal wat heen en weer en dan staat het weer 0-0. Wat er tijdens het heen en weer trappen gebeurde, was niet veel bijzonders. Van het oogstrelende samenspel van enige weken geleden was weinig over, van een beslissende individuele actie was geen sprake en ook riante doelkansen ontbraken. Oh ja, het regende, tegenstanders lagen regelmatig te kermen, de scheidsrechter probeerde de thuisclub hier en daar een handje te helpen, de beide keepers speelden de bal steeds naar elkaar en toen gingen we weer naar huis. ‘Cultcoach Tom’ had nog wel geprobeerd uit te leggen dat het weinig zin heeft om de bal hoog in hun strafschopgebied te pompen, maar de mannen waren teveel met andere dingen bezig. En Diede? Die was vol van haar vriendje die bij de tegenstander speelde en van haar aanstaande twintigste verjaardag op zondag. Dat hoort ook bij het leven.

Jaap Jong

HFC G1 – SV De Meer G1: 2-0

Zelden heeft de G1 zulk goed voetbal laten zien als in de eerste helft tegen koploper De Meer. Ondanks de afwezigheid van de een aantal vaste (verdedigende) waarden (Jan, Jan, Ruben, Guus en Denny) hadden de overigen (Luuk, Sam, Sem, Ties, Boudewijn, Sjors, Diede, Max en Giona) aan één invaller (Ahmed) genoeg om oogstrelend tikkie-takkie voetbal te laten zien. De veel grotere tegenstanders wisten zich geen raad met de flitsende combinaties en kwamen vaak niet verder dan het wegrossen van de bal. Dat leverde geen gevaar op. En dus stond het na tien minuten 1-0, dankzij goed doorzetten van Boudewijn. Hij scoorde ook de 2-0 vlak voor de rust. Weggelopen uit de rug van zijn vaste bewaker (die krijg je ook in het G-voetbal waar men inmiddels in de gaten heeft dat Bodewijn wel heel veel goals maakt), kreeg hij een loepzuivere pass van Luuk. De bal ging heel precies tussen een aantal verdedigers door. De uitkomende keeper had geen schijn van kans tegen het bekeken balletje in de hoek. De tweede helft bleek een formaliteit. Wij creëerden geen kansen meer en zij kwamen nauwelijks meer over de middenlijn. De G1 heeft weer eens laten zien dat dankzij het enthousiasme waarmee er (vaak 2x per week) getraind wordt en de niet-aflatende lol in het voetbal dat deze jongens (mannen) en het ene meisje week-in-week-uit laten zien, hele mooie resultaten opleveren. We staan weer bovenaan!

Jaap Jong

De laatste wedstrijd van het seizoen. Er stond niets meer op het spel. De tweede plaats was al zo goed als zeker veiliggesteld. Van tev oren was het de vraag of de wedstrijd wel door zou gaan in verband met de vorst. De hoge Heeren in Beverwijk zagen geen problemen dus daar togen we, zonder Jan en Denny, polderwaarts. Bij de tegenstander ontwaarden we enkele nieuwe gezichten. Het bleken geen verzwakkingen. We waren, zoals dat heet, ‘niet lekker uit de kleedkamer gekomen’’.

‘Crispy’’ noemen de Engelsen het weertype van deze zaterdagochtend. Fris temperatuurtje met een stralende zon. Maar zo helder als het weer was, zo chaotisch was het begin van deze wedstrijddag. Keeper Sem had zich ’s morgens afgemeld. Volgens de beste traditie uit de tijd van de militaire dienstplicht werd een vrijwilliger aangewezen om te gaan keepen. Sjors voor de rust, Jan na de rust. De eerste tien minuten droegen alle sporen van de onrust die de mannen in de greep had. Maar toen stond iedereen weer op z’n vaste plaats en gingen we weer lekker voetballen.

Het waait altijd hard in de kop van Noord-Holland. Wielrenners en schaatsers krijgen daar ‘harde ruggen’ van. Steven Rooks en Ard Schenk komen daar vandaan.

De grote roerganger van het G-voetbal was er helemaal voor uit Bos en Vaart gekomen. Voor deze gelegenheid had hij zijn rode Mao-pet opgezet. Er was een taart met foto ingekocht door moeder Margot, er was al weken naar uitgekeken; dit moest de wedstrijd worden waarin het kampioenschap werd beklonken. Dat we de allereerste wedstrijd van het seizoen van Overbos hadden verloren was, door de aanhoudende reeks van successen, naar de achtergrond van het collectieve bewustzijn verdrongen. Deze wedstrijd zou de ‘’quadrupple’’ moeten opleveren. Waar Liverpool in het zicht van de haven was gestrand zou de G1 z’n zegetocht juichend afsluiten.

Het waait altijd hard in de kop van Noord-Holland. Wielrenners en schaatsers krijgen daar ‘harde ruggen’ van. Steven Rooks en Ard Schenk komen daar vandaan.

De aanscherping van de coronaregels had tot gevolg dat de G1 zaterdagmorgen in een wel heel rustige sfeer hun wedstrijd moesten spelen tegen het Wormerveerse WSV ’30. Ook de G1 moet het in deze tijden doen zonder de steun van hun legioen aan supporters. Naast de coach, de schrijver dezes en drie vaders was er verder geen publiek aanwezig en trouwens ook niet toegestaan. WSV ’30 staat in de ranglijst op de laatste plaats met slechts één punt. Een punt dat zij te danken hebben aan een gelijkspel tegen het veel hoger geplaatste Only Friends. Onze uitwedstrijd tegen WSV ’30 was geëindigd in een zeer ruime overwinning (10-3). Onze jongens hadden er zin in en waren vol vertrouwen in een goed resultaat: Kevin Westerkamp, Hidde Zonneveld, Niels van der Weerdt, Björn Wit, Jesse Sluijter, Oliver Slangen, Paul Timmer, Steven Steijaert, Timo la Fleur, Bradley Heijmel, Rocco Bakker, Arjen Schriemer en de van een blessure herstelde Jac Linnemann. Coach Theo Wit had deze keer weer een zeer brede bank met 5 wisselspelers. Ik verzeker u dat hij daarmee een arbeidsintensieve klus heeft om er voor te zorgen dat iedere speler een beetje aan zijn trekken komt. Piet van Slooten was weer de zeer gewaardeerde scheidsrechter.