Arjan Erkel

Indrukwekkende sponsorborrel met Arjan Erkel als gastspreker.

 

 

Op vrijdag 31 januari ontving de sponsorcommissie onze trouwe sponsoren voor de eerste borrel in het nieuwe jaar. Gastpreker Arjan Erkel vertelde, de aan zijn lippen hangende aanwezigen, over de 607 dagen dat hij als gijzelaar gevangen zat in een hol in Dagestan. Uiteraard waren de eerste minuten ingeruimd voor een introductie van Arjan Erkel door Henk Uildriks. Dat Erkel een groot aanhanger van Feyenoord is werd al snel duidelijk. Als ras Rotterdammer voetbalde hij bij Alexandria’66 en Excelsior maar volgens Henk heeft Feyenoord hem over het hoofd gezien. Bij zijn vrijlating in 2004 waren zijn eerste woorden ‘jammer dat Feyenoord gelijk heeft gespeeld’. Dat leverde hem een Feyenoord seizoenkaart voor het leven op.

De in 1970 geboren Arjan studeerde Culturele Antropologie. Zijn levenspad voerde hem in 1994 naar Noord-Uganda waar hij in een vluchtelingenkamp radioapparatuur moest bezorgen en hulp bieden. Dit werk deed hij in het kader van zijn afstudeeropdracht.  Als medewerker van Artsen Zonder Grenzen volgden later nog vele andere landen. In 2006 trouwde hij de Dagestaanse Amina en ze hebben nu samen drie dochters. Het was daarom niet toevallig dat hij in augustus 2002 door Dagestan reisde. Zijn auto met chauffeur werd onderweg staande gehouden door gemaskerde mannen met Kalasjnikovs. Na in elkaar geslagen te zijn werd hij in een auto gepropt met een pistool op zijn slaap en een tweede op zijn hartstreek gericht. De rit eindigde in een rebellenkamp van Tsjetsjeense moslimrebellen.

Arjan was wel het een en ander gewend na zijn werk in  Kenia, Sierra Leone, Tajikistan, Oezbekistan en  Rusland. Dit was echter heel andere koek, in een hol van 150 x 200 cm een hoogte van 190 cm moest hij zijn dagen doorbrengen. De rebellen waren uit op losgeld en bekommerden  zich nauwelijks om hem. Na later bleek vroegen de ontvoerders 5 miljoen dollar voor zijn vrijlating. Nederland betaalde uit principe  nooit losgeld. Er kwam na lange tijd zoveel druk op premier Balkenende dat die overstag ging en 700.000 dollar vrijmaakte. Artsen zonder Grenzen vulde het bedrag aan tot 1 miljoen.

Op de vraag van de ontvoerders “hoeveel ben je waard”, noemde Erkel een luttel  bedrag. “Ben je een gierige Jood of zo dat je zo weinig geld waard bent” was hun antwoord. Poepen in een zakje en plassen tegen een boom waren zijn uitjes. Na een week of wat vroeg hij of hij niet een keer zijn tanden mocht poetsen. En jawel ze kwamen terug met een tube Aqua Fresh. Dat was tevens het moment dat er over en weer enig contact ontstond. Arjan spreekt Russisch en dat hielp hem om te kunnen communiceren. Hij moest regelmatig huilen en vroeg zich af, waarom is mij dit overkomen?. Zie ik mijn broers, zus en ouders ooit weer terug. Zonder PC, boeken of tijdschriften was het een geestdodend bestaan. De rebellen organiseerde een bokswedstrijd. Erkel mocht iemand uitkiezen als tegenstander. Hij daagde de leider van de groep uit. Omdat hij ooit in Rotterdam Bij Theo Huizenaar had leren boksen kwam dat hem nu eens echt van pas. Na een paar harde klappen ontvangen te hebben sloeg hij de leider hard op zijn kop. Het gevecht was over en de leider meldde zich in zijn hol en deed voor het eerste zijn bivakmuts af. Een blauw oog werd zichtbaar, net zo blauw als die van Arjan trouwens. De twee staarden elkaar met twee blauw geslagen ogen  aan. Kerstmis vierde hij door “Stille Nacht” te zingen en voorzag dat zijn verblijf nog wel veel langer zou duren. Hij werd innerlijk boos op zijn baas,  want er gebeurde helemaal niets. Hij werd bedreigd met een mes op zijn keel met de toevoeging van de gijzelnemers dat hij dan langzaam dood zou bloeden. “Geef mij maar een schot tegen mijn hoofd” opperde Arjan. “Niet leuk voor je familie als ze je terugkrijgen met een gat in je hoofd” antwoordde een van de rebellen. Arjan gooide het over een andere boeg. Als ik dood ben  loopt jullie baas veel geld mis en dat is vast niet de bedoeling. Het mes ging van zijn keel en de terroristen dropen af.

Het staat bekend als het Stockholmsyndroom waarbij de gegijzelde begrip krijgt voor  de mensen die hen vasthouden. De contacten werden beter, hij mocht een keer per week onder de douche. De rebellen vroegen hem honderd uit over de vrouwen in West Europa en hoe orale seks was, want dat bleek voor een moslim verboden. Arjan legde het uit en een van de rebellen kwam naar een paar dagen vragen of hij nog van die goede tips had voor hem, want de orale seks was hem prima bevallen.

Niet veel later, hij zat al ruim 600 dagen vast, werd hij opeens in een auto geladen en weggevoerd. Je gaat naar een andere groep was de verklaring, zij doen het eindspel. Hij dacht dat zijn laatste uur was geslagen, totdat hij werd vrij gelaten en  mocht vertrekken. Erkel kreeg een man, een ongelofelijke kakker, aan de telefoon vanuit de ambassade. Hij kon na 607 dagen beginnen aan zijn thuisreis.  Het duurde een jaar voordat hij met hulp langzaamaan de gedachte over zijn gijzeling een plekje in zijn brein kon krijgen. Nu anno 2020 zet hij zich samen met Yolante Cabau van Kasbergen  zich in voor onderdrukte vrouwen en meisjes in India en Thailand die tegen hun zin worden vastgehouden en tot prostitutie gedwongen worden.  Met zijn stichting Free a Girl timmert hij aan de weg. Hij wil nu anderen  helpen zoals hij zelf ook geholpen is. Zijn meegebrachte boek vond gretig aftrek en bleek aan het einde van de avond helemaal uitverkocht te zijn. Er werd door onze sponsoren ingetekend op donatieformulieren die Erkel had meegenomen, daardoor eindigde voor hem de avond zeer succesvol.

In zijn slotwoord kon Henk niet veel meer uitbrengen dan dat hij het heel indrukwekkend vond. Die man heeft karakter en daar was niet alleen Henk maar een zaal vol toehoorders het roerend mee eens.

Eric van Westerloo
Foto's: Robert van Koolbergen

 

 

2015-2020 Overzicht