De meeste mensen van mijn generatie denken bij Tiel meteen aan de Betuwe en Flipje. En dat is knap, want die mascotte van Jamfabriek de Betuwe werd in 1935 bedacht. Goede beeldmerkmarketing, alhoewel die term in die tijd waarschijnlijk nog onbekend was. Als je aankomt rijden op een mooie winterdag in een flauw zonnetje gaat je voetbalhart niet echt sneller kloppen als je bij Sportpark de Lok aankomt. Het enige waar wij als HFC jaloers op kunnen zijn, zijn de vele en beschikbare parkeerplekken en de prachtige WC’s. Verder is het ruim, leeg en ademt het dynamiek noch sfeer uit. De nieuwe kantine van bescheiden afmeting is warm en we kunnen hier nog net getuige zijn van het laatste doelpunt van Huntelaar tegen FC Twente en de start van Verstappen in Dubai.

Helaas kunnen we niet zeggen dat heel Tiel is uitgelopen om onze “Koninklijke” te zien strijden voor het herwinnen van de toppositie, die de dag tevoren dankzij de nipte winst van IJsselmeervogels weer door hen was overgenomen. Het aantal bezoekers was zelfs voor HFC-begrippen teleurstellend. Een spandoek getuigt over het bestaan van een heuse supportersvereniging bij TEC, maar langs het veld was hier weinig van te merken. Misschien een paar honderd toeschouwers en daarvan nog flink wat HFC-ers. Bij de opstelling van HFC weinig verrassingen. Bij de start van de wedstrijd merk je meteen dat het veld zwaar is en oneffen. Iets dat – zo blijkt later – oogstrelend voetbal onmogelijk maakt. HFC komt na een steekpass van Weistra (hij was als zo vaak weer één van de beste spelers) op Floris van der Linden op 0 -1, nadat de bal in de rebound bij Joel Donald beland. Hij kon hem eenvoudig inschuiven. TEC blijkt fysiek sterk op het zware veld en zoekt de aanval via de lange bal. De afwerking laat vaak te wensen over maar af en toe is de hulp van de weer uitstekende keeper Boks hard nodig. Na een half uur voorkomt deze dan ook een zeker doelpunt. Kort daarop weet Floris te scoren uit een penalty. Een corner van Weistra met ongelukkig hands van TEC (de bal sprong vreemd op, de arme verdediger kon nergens naar toe met zijn hand). 0 – 2! Sam van Huffel zagen we al een tijdje trekkebenen en wordt aan het eind van de eerste helft vervangen door Louk Dekkers.

In de rust wordt dankbaar gebruik gemaakt van de gelegenheid weer even op te warmen. De stand is mooi voor HFC, maar van het voetbal hadden we het niet warm gekregen. Sterker nog, het was flink koud en de elektrisch verwarmde handschoenen van Hans Kluit oogden dan ook heel aantrekkelijk.

In de tweede helft had de wedstrijd al na 8 minuten beslist kunnen zijn. Donald had de bal opnieuw voor het inschuiven, na een puike interceptie en voorzet van Weistra. Helaas bleef de 0-3 uit. TEC bleef dus op zoek naar de aansluitende treffer. Als de wedstrijd niet om doelpunten maar om balbezit en vooral hoekschoppen was gegaan, dan had TEC gewonnen. De Tielenaren hadden er in de eerste helft al een stuk of 8 te pakken en dat aantal liep in de tweede helft uit naar een veelvoud. Toch wist TEC ondanks al die aanvallen weinig gevaar te creëren en lukte dat wel, dan was er altijd nog Boks. In de lucht was HFC “Boer”, heer en meester. Op het zware veld waren balaannames lastig en bleek snel combineren moeilijk. Weinig technische hoogstandjes dus, maar de spaarzame aanvallen van HFC leverden wel veel meer gevaar op dan die van de tegenstander en dat gaf meteen goed het verschil tussen HFC en TEC aan, iets wat ook in de ranglijst en statistieken tot uitdrukking komt. Kwaliteit !

Het bleef 0 – 2,  erg koud en op de terugreis, met de punten op zak, werd alles snel vergeten, behalve die handschoenen van Hans. Komende week op een hopelijk beter veld tegen Katwijk thuis!

Erik Verspoor
Foto: Pim Hols

¹SV TEC speelde vorig seizoen na degradatie in ‘17/’18 in de Derde divisie