Xenia Kasper
Sponsorborrel Koninklijke HFC – 22 november 2019
Management, mythologie en misdaad
Het aantal vrouwen dat op de sponsorborrels van HFC als gastspreker optreedt neemt toe. Ik heb het hier over de functie en niet over het geslacht van de genodigden. Een voorzitter is een voorzitter, een aanvoerder een aanvoerder en een burgemeester een burgemeester, ook als het een vrouw is. Dus van mij hoeft u geen voorzitsters, aanvoersters en burgemeesteressen te verwachten. En dus ook geen gastspreekster. Ik weet het; het is hard, maar wen er vast maar aan.
Xenia Kasper is op en top een vrouw. Inleider Henk had zich al verkneukeld::”Ik ga het lekker de hele avond over seks hebben.” Dat was natuurlijk een grapje, maar het onderwerp kwam wel degelijk aan de orde. Overigens tot opluchting van velen.
Xenia, Duitse van geboorte, is de vrouw achter een paar tv-sterren en auteur van diverse misdaadromans, waarin erotiek niet geschuwd wordt. Als dochter van ‘deutschgründlich’ autoritaire ouders leerde zij strikte regels na te leven. Zo werd zij in haar werk al gauw getooid met bijnamen als ‘Pitbull’, ‘Duitse herder’ en ‘Het IJzeren Gordijn’.
Maar ik geef het je te toen als je een icoon van de Nederlandse tv in de persoon van Linda de Mol moet dienen. Of ook nog andere bekende Nederlanders – ik heb het hier weer over de functie en niet over het geslacht – zoals een Olcay Gulsen en Yolanthe Cabau. Niemand hoeft mij te vertellen dat dit geen vrouwen zijn. En dat die geen noten op hun zang hebben. Xenia heeft haar handen vol aan deze drie dames.
Dan komen die typerende en noodzakelijke kwaliteiten prima uit. Want een rol als persoonlijk assistent – sorry, personal assistant – is bij uitstek dienend. Deze service vertaalt zich in bijna alles: marketing, public relations, persconferenties, interviews, afspraken, agendabeheer, reisplanning, reizen regelen, hotels boeken en ga zo maar door. “Je moet jezelf kunnen wegcijferen”, zegt Xenia. “Je moet niet náást deze vrouwen staan, je moet áchter hen staan.”
Henk gooit het over een andere boeg, want we hebben het nog niet over seks gehad. Xenia is ook nog schrijfster van boeken. Misdaadromans om precies te zijn. Van de inkomsten daarvan alleen kan ze niet leven.
Na twee eerdere romans in 2007 en 2008 verscheen in 2011 haar eerste echte thriller ‘Chimaera’. Deze werd gevolgd door ‘Ongeremd’ (2012) en ‘Némesis’ (2014), de laatste door Xenia bij voortduring als Nemésis uitgesproken. Némesis is in de Griekse mythologie de meedogenloze godin van de gerechtigde wraak. Chimaera was als voorbode van rampen overigens ook geen lekkertje, met een monsterlijk uiterlijk dat bestond uit de kop van een leeuw, het lijf van een geit en de staart van een slang. Dus wezenlijk andere types dan Linda, Olcay en Yolanthe. Dat mogen we toch wel zeggen.
Haar laatste boek draagt de titel ‘Alecto’ en dat was weer een van de drie Furiën, die als specialiteit had mensen te straffen die anderen kwaad hadden berokkend. Voorwaar een fraai trio met een belofte vol spanning, geweld en wraak. Maar hoe zat het nou met de seks?
“Nou dat kwam zo”, zei Xenia, “de verkopen van mijn boeken leveren te weinig op om van te kunnen leven. Volgens sommigen komt dat omdat er in mijn eerste publicaties geen seks voorkomt. Dus heb ik er in het volgende boek wat expliciete scènes bijgehaald, maar toen was het weer te pornografisch.”
In hoeverre waren deze scènes autobiografisch, wilde Henk prompt weten. Vooral die met dat latex en behangselplak. Xenia liet zich niet uit de tent lokken. Zij beschrijft scènes die zij zelf achterwege gelaten zou hebben. Maar de verkoopcijfers lonken, dus vooruit dan maar.
“Je werkt nu voor drie dames. Stel dat er eentje stopt met jou. Met wie zou je nog wel eens willen werken?”, vroeg Henk. “Mensen als Beau van Erven Dorens, Merel Westrik en Eva Jinek zijn intrigerende personen. Als ik mijn handen nu niet vol zou hebben aan mijn eigen trio dames en aan mijn boeken, zou ik me voor deze BN’ers wel volledig in willen zetten.”
“Xenia, je leeft grotendeels in een wereld vol glitter en glamour. Volgens velen een droomwereld. Ben je niet altijd op zoek naar Mister Perfect?”
“Nee hoor. Ik ben getrouwd geweest, heb een volwassen en zeer onafhankelijke dochter en een leuke vriend. Ik heb plezier in mijn werk en dat schrijven…? Ach, ik hoef er niet van te leven. Ik vind het gewoon leuk.”
“Zelfs zonder latex?”
“Ja hoor, en ook zonder behangselplak!”
U begrijpt: er viel veel te lachen die avond.
Bert Vermeer
Foto's: Theo Wit