Spakenburg

Spakenburg, het is voor Paul en mij al bijna net zo vertrouwd als in Haarlem de Groote Markt of de Haarlemmer Hout. De Ober-eigenaar van restaurant ‘De Mandenmaker’ was voorbereid op onze komst. “Zo, daar bent u weer, welkom. Ik neem aan een tong en een glaasje witte wijn. Ik zal de kok meteen opdracht geven en uw tafel staat gedekt” Kijk dat is nog eens een welkom. Paul vroeg zich af of meneer Mandemaker dacht dat wij een stelletje waren. “Het zou zo maar kunnen” zei ik “we zijn tenslotte al 73 jaar bij elkaar”. De rit naar Spakenburg verliep voorspoedig, ik vind het wel jammer dat het dorp zo moeilijk met het Openbaar Vervoer is te bereiken en zo makkelijk met de auto. Onderweg bespraken wij de kansen van ons elftal. Paul dacht dat het wel heel lastig zou worden en een gelijkspel al heel mooi zou zijn. Ik had andere gedachten nadat ik ’s ochtends nog de artikelen in het Haarlems Dagblad had gelezen. ‘Verdonkschot stopt bij IJsselmeervogels” kopte de krant en even later in een ander artikel ‘Spits Van der Linden stapt over naar Spakenburg’. Het was allemaal nieuw voor mij en totaal onverwacht.

Laten we het eerst maar eens over Verdonkschot hebben. Een trainer die 21 wedstrijden voor het einde van het seizoen zijn afscheid aankondigt is niet echt meer gefocust op zijn werk. En de spelers van zijn selectie zullen onbedoeld denken, wat maakt het allemaal uit volgend jaar staat er een nieuwe oefenmeester voor de groep. Wat zal ik me nu druk maken. Ze zullen het allemaal niet hardop zeggen, maar onbewust sluipt het er toch in. En daar lagen onze kansen afgelopen zaterdag. En ik vind dat ik gelijk heb gekregen. De trainer van IJsselmeervogels liet het allemaal gelaten over zich heen komen, terwijl de doelpunten hem om de oren vlogen en het hele elftal van de koploper werd weggetikt.

Wat speelden we goed. Het leek het Nederlands elftal wel. We moesten eerst, net als Oranje zo vaak, achter komen om daarna vol gas te geven om de overwinning mogelijk te maken. Na 20 minuten in de tweede helft werd het van 1-0 achter, 4-1 voor. De middenvelders Lars Weistra en Sam van Huffel heersten op hun grondgebied en de backs André Morgan en Vincent Volkert waren meer in het strafschopgebied van de Vogels te vinden dan in hun eigen. Wat een wedstrijd! Gefeliciteerd Gertjan, staf en spelers. Jullie hebben ons een onvergetelijke dag bezorgd. Toen Lars Weistra in de laatste minuten gewisseld werd voor Kevin de Visser werd er van de tribune geroepen: “Zou je toch maar niet bij HFC blijven”. Ik weet niet wie het riep, maar hij had een punt. Wat moet je nu bij Katwijk als HFC volgend jaar in de Keuken Kampioen Divisie speelt of net zoals dit jaar meedoet voor de nationale ‘amateur’ titel. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Floris van der Linden die overstapt naar Spakenburg. Vier, vijf keer per week naar het dorp aan de boorden van het IJsselmeer. Heb je wel met Kevin de Visser gesproken vroeg ik mij af. En heb je wel eens aan al die spelers gedacht die naar Rusland, Turkije of Cyprus gaan of naar een middenklasser in Engeland, je hoort meestal niks meer van ze. Ik kan trouwens helemaal niet wennen aan die spelers- en trainers carrousel die elk jaar plaats vindt, maar daar ben ik waarschijnlijk te oud voor en te lang lid van Hollands Fijnste Combinatie. Wat is er nu fijner dan elke week lekker te voetballen in een vriendenteam in een veilige omgeving bij een oude club met een aantal prachtige tradities en een schitterend grasveld. Is ‘doekoe’ echt zo belangrijk, bij Haafcee krijg je toch ook nieuwe ‘patta’s’.

Nou ja laat mij ook maar, afgelopen zaterdag was een feestdag en ik kijk nu al uit naar Tiel (TEC), lekker met de trein en de fiets. Niet onderschatten die club hè! 1-0 Achter is o.k., maar dan er tegen aan. Ik reken op jullie.

Ruud Onstein

 

Zondag 1 Overzicht