Dan zou je verwachten dat het team tot op het bot gemotiveerd aan de aftrap zou verschijnen. Dat het kunstgras opgevreten zou worden en de PFAS-korrels in het rond zouden vliegen. Die verwachting bleek wat voorbarig. Sterker nog: al min of meer vanaf de aftrap was het Zeeburgia dat de bal had, de bal hield, het tempo bepaalde, de kansen creëerde en de kansen miste. Tegenover een tiental kansen van de Amsterdammers stond welgeteld één kansje van HFC. We mochten in onze handen knijpen dat het nog 0-0 stond bij rust. 
  

 
Na rust was het spelbeeld anders. HFC had meer balbezit, kwam meer aan voetballen toe en kreeg meer kansjes. De vrije trap van Owen vanaf een meter of 25 kon er eigenlijk onmogelijk in één keer in. Maar het lukte toch: 0-1, na vijf minuten in de tweede helft. Nauwelijks verdiend, maar een doelpunt is een doelpunt. Waarbij opgemerkt dat Owen twee weken geleden óók al een doelpunt vanaf 30 meter maakte, waarmee hij zich toch een afstandsschotenspecialist mag noemen.
 
Zeeburgia moest dus komen, wilden ze nog punten aan deze wedstrijd overhouden. Dat deden ze, er kwam daardoor meer ruimte voor ons, wat ook kansen opleverde. Uiteindelijk was het Jesse die tijdens zo’n uitbraak na een mooie solo de bal binnentikte en de 0-2 overwinning veiligstelde. 
 
Man of the Match was vandaag Thijs, want hij was de werkelijke reden dat er geen enkele bal van Zeeburgia in ging. Thijs speelde een foutloze wedstrijd en hield voor de vierde keer op rij de nul. Als hij dat volgende week weer doet en wij scoren bovendien twee doelpunten, dan zijn we kampioen. 
 
U wilt dit niet missen. U staat volgende week zondagochtend om 10.15u langs de lijn van veld 3 en komt Koninklijke HFC O15-2 aanmoedigen in de thuiswedstrijd tegen sv KDO O15-1. Tot dan!
 
avv Zeeburgia O15-3 - Koninklijke HFC O15-0-2
 
Doelpuntenverloop Koninklijke HFC
 
0-1 Owen
0-2 Jesse

Elmar Caspers