Om 15:00 uur precies floot de uitstekend leidende scheidsrechter Rolf van Aller voor het eerst en volgde een aftastende fase. De bal ging aan beide kanten van voet tot voet zonder dat direct de aanval werd gekozen. Wel werd direct al zichtbaar dat de Koninklijken dit seizoen beschikken over meer dan uitstekende spelers en een bovengemiddeld goed team. Een  verdedigingslinie (Deron Payne, Kane Prins, Jasper van Altena en Job Alderliefste) die letterlijk staat als een huis, een middenveld (Joost Gramberg, Jordy Assendelft en Lucas van Gool), met een surplus aan creativiteit en voetballend vermogen en een aanvalslinie (Giel Braakhuis (Cedric Girault), Jeffrey van der Heijden en Mehmet Yuksel (Storm Holtkamp)) die schiet met scherp. En getuige het doelsaldo in de eerste ronde van het bekertoernooi dan dus vooral ook opvallend vaak raak. Deze kwaliteiten gekoppeld aan het credo van de trainer “Voetballen om te scoren” zijn een garantie voor attractief voetbal en spektakel. En dat spektakel kwam er ook. Gebruikmakend van wat verwarring aan DEM kant over het gekozen tactische concept (DEM verwachtte kennelijk dat de Koninklijken in een 1-5-3-2 formatie zouden spelen terwijl de Koninklijken deze wedstrijd “gewoon” in een 1-4-3-3 formatie speelde) pakten de onzen het initiatief. Na wat inleidende beschietingen volgend op zeer (ver)fijn(d) combinatiespel was het Jeffrey van der Heijden die de trekker overhaalde en voor het eerst doel trof. Van een afstandje bezien leek het wel of de spelers aan DEM zijde toen al in de gaten hadden dat ze te maken met een ander HFC dan in voorgaande jaren. Zij leken te zien en te voelen dat de krachtverhoudingen anders lagen en dat deze niet in hun voordeel waren verandert. Het duurde dan ook niet lang voordat de HFC supporters voor de tweede keer konden juichen. Lucas van Gool stond deze keer op de goede plaats om het net achter de DEM doelman te laten ritselen.Het werd stil langs de zijlijn. Erg stil…Waar het DEM publiek voorafgaand aan de wedstrijd volledig overtuigd was van de kwaliteiten van hun team en een goede afloop van de wedstrijd maakte verbazing zich van hen meester. De een zweeg en keek nors voor zich uit en een ander mompelde iets over “komt wel goed… ze moeten nog even aan elkaar wennen” maar ondanks het heerlijke weer leken ze het toch niet echt naar hun zin te hebben. Dat kwam dan vast ook niet alleen door de 0-2 achterstand maar ook door de totale controle die de Koninklijken over de wedstrijd hadden. Genieten deden de Koninklijken wel. Zowel op het veld als langs de lijn. De 3-0 van Jeffrey vlak voor rust was dan ook een logisch gevolg van wat iedereen bijna de hele eerste helft objectief had kunnen zien; HFC was de eerste helft gewoon een maatje te groot…

In de tweede helft ging HFC verder waar het was gebleven. Het bleef voetballen en de wedstrijd controleren en dat deed het op een zeer volwassen manier. Je zou soms bijna vergeten dat het om jeugdvoetbal gaat. Zeker als je het van een afstandje bekijkt zoals de schrijver dezes meestal doet. Een comeback zat er geen moment in voor DEM. Een 4e doelpunt voor HFC wel en die viel dan ook. Lucas van Gool tekende voor zijn tweede en zette daarmee de 0-4 eindstand op het scoreboard. Viel er dan niets aan te merken op het spel van de Koninklijken? Natuurlijk wel want (gelukkig) worden er af en toe echt nog wel wat foutjes gemaakt. Die dan wel weer door het collectief worden opgelost natuurlijk. Ook jammer was het dat keeper Sydney van den Broek na een minuut of twintig geblesseerd het veld moest verlaten. Hij werd vervangen door Hidde van der Hulst die terug kan zien op een uitstekend debuut in de JO19-01 Zaterdag. Er zijn weinig keepers die bij DEM uit de 0 hebben gehouden. En er zijn ook weinig keepers die dit in de toekomst zullen gaan doen want ondanks het krachtsverschil op deze zaterdag en anders dan de uitslag doet vermoeden zal DEM zich oprichten en een voorname rol van betekenis gaan spelen in de 2e Divisie…

Al met al een hele fijne middag die gevolgd werd door een fijne avond… Want toen verzamelde de hele JO19 selectiegroep zich met ouders op het strand om met elkaar te genieten van een door Nancy van der Hoek (de moeder van Luc Steenkist) uitstekend georganiseerde BBQ. Er werd gegeten, gepraat, gelachen en vanzelfsprekend gezongen… Want “Er is maar ene club in ‘t land…” Al 140 jaar….

Barry van Altena