Een verloren dag
Na afloop van de wedstrijd van ADO Den Haag tegen VVV kreeg Alfons Groenendijk, de trainer van de Haagse ploeg, van de NOS verslaggever te horen dat zijn elftal een lelijke overwinning had behaald. Ik denk dat ik vandaag, een dag na de wedstrijd, voorzichtig tegen Gertjan Tamerus mag zeggen dat hij tegen een lelijke nederlaag is opgelopen in Noordwijk.
Ik had mij verheugd op deze tweede competitie wedstrijd van HFC, omdat ik de eerste gemist had en de kritieken lovend waren, vooral over de tweede helft tegen Hardenberg. Dat beloofde wat! Een nieuwe tegenstander met een werkelijk prachtig complex, gepromoveerd uit de derde divisie, die moesten nog wennen aan het hogere niveau en dan meteen tegen HFC, de club die vorig jaar als vierde eindigde. Het liep allemaal anders. De tegenpartij bleek behoorlijk goed te kunnen voetballen, was fel en zat er boven op. Het lukte niet bij ons. Was het de warmte van het kunstgras die ons verlamde? Ik weet het niet. Voor de rust kregen we wel een paar kansjes, maar de spitsen konden de laatste man niet voorbij komen of vonden hun teamgenoot niet die er beter voor stond.
Na de rust, dacht ik, zal HFC wel getergd uit de kleedkamer komen en eens laten zien hoe er gevoetbald dient te worden. Het eerste kwartier kwamen we niet van onze helft af, omdat Noordwijk bleef drukken en 2-0 en 3-0 scoorde. Gerrit Peijs begreep het ook niet, maar had wel een verklaring: “Er zitten nu eenmaal van zulke wedstrijden tussen, dan gaat het gewoon niet. Als we tegen AFC of IJsselmeervogels spelen dan hoeft het elftal niet gemotiveerd te worden, dan gaat het vanzelf, maar vanmiddag lukt het niet”. Alle andere HFC supporters begrepen het ook niet helemaal. Pieter Kalbfleisch mompelde iets als: “Das Unglück der Tüchtigen” en Joop van Schaik zei daarop: “Le malheur des invalides”, tenminste als ik het goed verstaan heb.
We scoorden nog wel tegen, een prachtig doelpunt van Jacob Noordmans, maar in de laatste minuut maakte Noordwijk er ook nog 4-1 van en dropen wij af. Het ritje naar huis met mijn scooter was het lekkerste moment van de dag en deed mij beseffen dat er ergere dingen zijn in het leven dan verliezen tegen Noordwijk. Volgende week tegen Excelsior Maassluis zal het zeker beter gaan, want vandaag waren we niet onszelf. Hup Haafcee!
Bij thuiskomst vroeg Kea: “En”? Ik antwoordde: “Een verloren dag” Even later belde Paul. Hij had de uitslag op teletekst gezien en vroeg: “Moeten wij bij elkaar komen en met de voorzitter praten?” Ik antwoordde: “Nee, laten we nog even wachten”.
Ruud Onstein
