n 2015 leek er voor Robin Eindhoven een droom werkelijkheid te worden. De toen zeventienjarige spits liet zijn HFC achter voor een plek in de jeugdopleiding van ADO Den Haag. Het verblijf in de Hofstad was echter maar van korte duur. “Ik zat op school in Amsterdam, mijn eerste jaar mbo. Alles was nieuw voor mij. Ik moest voor het voetbal veel reizen waardoor ik vaak school miste. Daarbij speelde ik weinig.” Zijn huidige hoofdtrainer bood hem de uitkomst waar hij toen al op hoopte. Een terugkeer naar zijn vertrouwde omgeving in Haarlem. “Ik heb contact opgenomen met Gertjan Tamerus. Hij kon veel voor mij  regelen en zorgde ervoor dat ik weer terug kon komen bij HFC.”

Diezelfde Tamerus was in 2015 de trainer van Eindhoven toen hij de overstap naar de Eredivisionist maakte. “Voordat ik naar ADO vertrok, besprak ik natuurlijk alles met Gertjan. Ik heb altijd al een goede band met hem gehad. Hij wist ook dat ik de ambitie bezat om die stap te maken”, verklaart Eindhoven wanneer hij inmiddels alweer drie jaar terug is in Haarlem. “Gertjan waarschuwde me al. ADO is een club met een eigen wereld. Den Haag ten opzichte van Haarlem is een gigantisch verschil. Ik ben blij dat ik toen de stap heb gemaakt, maar ik ben ook weer blij dat ik terug ben.” De stap naar Den Haag bracht Eindhoven in een nieuwe omgeving. Een omgeving waar hij voor het eerst helemaal alleen was. “Die periode heeft me gemaakt als mens. Als er nu bijvoorbeeld een geïnteresseerde club zou zijn, vraag ik mezelf eerst af of die club wel bij me past. Of de mensen daar bij me passen en of ik het echt wil.”

Na een half jaar keerde Eindhoven begin 2016 alweer terug naar de Koninklijke HFC. Een terugkeer waar hij tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van heeft gehad. “Ik leef graag in een vertrouwde omgeving, dat ik weet welke mensen ik om me heen heb. Bij HFC heb ik dat zeker. Het is een warme club. Daar houd ik van.” Bij die warme club beleeft Eindhoven dit seizoen zijn definitieve doorbraak in de Tweede Divisie. Onder wie anders dan Gertjan Tamerus is de nog maar twintigjarige Haarlemse spits een vaste waarde voor de Koninklijke. Die basisplek was voorafgaand aan het seizoen niet vanzelfsprekend. Tamerus zocht naar een ander systeem om mee te spelen. Iets wat voor Eindhoven, als echte centrumspits, niet direct gemakkelijk was. “In het begin van het seizoen zijn we in een 5-3-2 formatie gaan spelen. Eerst was ik de meest rechtse verdediger waardoor ik over de hele rechterkant kon zwerven. Inmiddels ben ik rechterspits geworden, gelukkig heb ik daar ook de basisplek kunnen veroveren.” En met Eindhoven in de basis gaat het voor de wind bij de oudste voetbalclub van het land. “Voorafgaand aan het seizoen was de ambitie handhaving. Inmiddels staan we net onder de top en willen we zo hoog mogelijk eindigen. Dit is nog maar het eerste seizoen met Gertjan als hoofdtrainer. Volgend seizoen weten we met deze groep echt waar we staan.” Dat eerste seizoen verloopt voorspoedig. Naast het aandeel dat Eindhoven zelf levert is hij Tamerus ook dankbaar voor de kans die hij hem heeft gegeven. “Mijn basisplek komt voor een groot gedeelte door Gertjan. Hij gaf mij vanaf het begin al vertrouwen en weet goed hoe hij met mij om moet gaan. In de jeugd was hij al drie seizoenen mijn trainer en vanaf mijn zeventiende speelde ik een tijd met hem samen. De afgelopen jaren heb ik aan het niveau mogen ruiken, maar vanaf dit seizoen ben ik echt een vaste waarde. Dat gaat gelukkig erg goed.”

Zijn succes onder Tamerus komt dus mede door de vertrouwde omgeving waar Eindhoven in leeft. Iets wat voor de spits belangrijk is. Iets waardoor het avontuur in Den Haag ook weinig succesvol was. Toch heeft Eindhoven de hoop op betaald voetbal nog lang niet opgegeven. “Over vier of vijf jaar hoop ik daar toch te staan. Het is een stap die ik nog steeds wil maken. Mensen zeggen vaak dat ik nu snel die stap moet zetten, maar er zijn genoeg spelers waar je het tegendeel bij ziet. Die pas laat een stap maken. Ik hoop dat zo’n pad ook voor mij voorbij komt. Via Gertjan naar NAC Breda of Heracles Almelo? Het zou kunnen. Maar ik denk dat een club in de buurt een goede opstap is. De combinatie met school en thuis is belangrijk. Ik zie mezelf wel beginnen bij Telstar of FC Volendam. Dat is lekker dichtbij.”

Een ambitieus toekomstbeeld van Eindhoven. Zijn verleden bij ADO Den Haag heeft hem naar eigen zeggen geholpen in zijn ontwikkeling. “De profwereld is keihard. Je moet mentaal heel erg sterk zijn wil je slagen. Maar je begint altijd overal op nul. Je moet afwachten en kijken hoe alles gaat lopen. Dat zie je dit seizoen ook al. Er werden heel wat spitsen gehaald en de concurrentie was groot. Zelf had ik zeker niet verwacht dat ik zo snel al een basisplek zou krijgen. Wel wist ik dat als het me ooit zou lukken dat sowieso onder Gertjan zou zijn. Allen had ik dit nu al niet verwacht.”

Thuis pa, op het veld trainer
Wie de selectiepagina op de website van Koninklijke HFC raadpleegt valt snel een feit op: Wilco Eindhoven is keeperstrainer van HFC. Familie? “Dat is mijn vader ja.” De conclusie dat er in de opvoeding iets fout is gegaan is snel gemaakt. “Ik heb vroeger vaak gekeept. De eerste helft onder de lat en de tweede helft zelf scoren. Uiteindelijk ben ik spits geworden, daar had ik meer kwaliteit voor. Dat vond mijn vader zelf ook. Het is daarom ook niet zo moeilijk om alles te onderscheiden. Thuis is het pa. Op het veld behandel ik hem als een van de trainers.”

Bron: ELF Voetbal. Auteur: Maarten Bastiaens.