De prinses dus vertelde ons dat zij ons op een voetreis wilde meenemen en wel op het ene been van een volwassene en op het andere van een kind. Het verschil tussen een volwassene en een kind is onder andere hierin te vinden dat volwassenen hulp nodig hebben van bijvoorbeeld een Raad van Commissarissen of een Raad van Bestuur en dan nog komen die er soms samen niet uit. Kinderen staan vaak veel onbevangener tegenover problemen of vraagstukken, dus stelde de prinses voor een Raad van Kinderen in het leven te roepen.

Dat laatste kwam haar op een schampere reactie te staan van Hans de Boer, sinds 2014 voorzitter van VNO-NCW (Verbond van Nederlandse Ondernemingen-Nederlands Christelijk Werkgeversverbond), zijnde de grootste werkgeversorganisatie in Nederland: “Laurentien”, zei hij, want hij mag de prinses bij de voornaam noemen, “Laurentien, je maakt jezelf belachelijk.” De reactie van de prinses was duidelijk: “Bij wie ligt het bewijs of de mening van kinderen waardevol is?”

Volwassenen moeten de kinderen de ruimte laten, echter onder een aantal randvoorwaarden:
·       stel je gelijkwaardig, maar niet vrijblijvend op;
·       niet de kinderen, maar volwassenen moeten veranderen;
·       bedenk goede hulpvragen en suggereer niet het antwoord in de vraag;
·       bewaak het proces om kinderen vrijmoedig en spontaan te laten meedenken;
·       luister naar wat kinderen zeggen.

Volwassenen hebben er een handje van zich niet aan deze randvoorwaarden te houden. “Zo worden volwassenen bijna irritant. En laat dat ‘bijna’ maar weg”, aldus Laurentien. Zij is van mening dat HFC in de Nederlandse voetbalwereld een voortrekkersrol kan spelen. De eerste stap is gezet, want sinds kort heeft HFC een Jeugdraad, bestaande uit acht meisjes en twintig jongens uit verschillende teams in de leeftijdsklasse van onder tien (O10) en onder elf (O11).

Een kleine delegatie uit de Jeugdraad mocht rond het podium plaatsnemen. Dat deze kinderen een uitgesproken mening hebben werd meteen duidelijk. Zonder gêne werd roken afgekraakt als slecht voor kinderen, volwassenen en dieren. En geen vieze voetbalschoenen en noppen in het clubhuis. Iedereen mag best wel een beetje politieagentje spelen door anderen te wijzen op hun ongewenst gedrag. Ja, daar gaan we in de loop van het seizoen ongetwijfeld meer van horen.

Laurentien wilde ook een lans breken voor matig alcoholgebruik en gezonder eten in de clubhuizen. Vooral bitterballen moesten het ontgelden. Maar dat raakte een gevoelige snaar bij de jeugdraadkinderen, want op een desbetreffende vraag van Henk Uildriks bleken zij bitterballen toch wel erg lekker te vinden. “Zo zie je maar weer”, aldus Laurentien, “ouderen houden ervan bevestiging te krijgen van wat zij zelf willen.”

Hierna werd het tijd voor de bedankjes en de geschenken. De bar en de keuken gingen weer open en dat betekende een hapje en een drankje. Voor de meesten dus: een alcoholische versnapering en… bitterballen.

Bert Vermeer
Foto's: Robert van Koolbergen