Ronald Jan werd geboren op 6 maart 1960 in Amsterdam als tweede in een gezin met vier kinderen. Op het Kennemer Lyceum was hij de beste van de klas en ook de studie bedrijfskunde op Nijenrode volbracht hij uitmuntend. Na een korte periode gewerkt te hebben bij Ikea ging hij Culturele Antropologie studeren in Amsterdam en werd hij organisatieadviseur.

Op zijn 26e stopte hij met zijn hockeycarrière en liet velen abrupt in ongeloof achter. Waarom nu al? Een groot technicus, die al op zijn 6e de hockeystick mee naar bed nam. Maar Ronald Jan kreeg steeds meer moeite met de topsport-over-lijken-mentaliteit en wilde tevens zijn vleugels verder uitslaan.

Sinds het jaar 1987 is het leven van de familie Heijn dramatisch veranderd. De vreselijke ontvoering van Ronald Jans vader en de fatale afloop hielden heel Nederland bezig en ongewild is Ronald Jan sindsdien, als een man achter de schermen, zoals hij ooit zei “het podium opgeduwd”.

Op 1 november 1993 opende Oibibio haar poorten aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam, als het centrum van bewustwording, spiritualiteit en persoonlijke groei. Ronald Jan streefde naar een vorm van nieuwe realiteit, waarbij de mens gezien wordt als een spiritueel én materieel wezen. Dus was er ook een café.

De dolfijn werd het zoogdier dat het newage-imago ging versterken, óf zoals Ronald Jan ooit verkondigde: “Het liefst had ik het met mijn vrouw gedaan bij de dolfijnen in de Zwarte Zee”. Dat had ik ook wel gedurfd, denk ik dan, want in de Zwarte Zee kan zelfs een dolfijn geen hand voor ogen zien. Maar in plaats van de Zwarte Zee werd het een badkuip in het Amstel Hotel waar een van zijn kinderen werd geboren.

Ronald Jan Heijn kwam in de vuurlinie van de kritiek terecht. Oibibio werd een open inrichting genoemd en de eigenaar knettergek. Ook andere bekende Nederlanders, zoals Peter Faber en Willeke Alberti, die zijn klant waren werden zo gekwalificeerd. De meest grove kritiek verscheen op internet met kreten als newagemaffia, randdebielen en de zin: “Hij heeft zijn villa in Amsterdam-Zuid al moeten verkopen, dus er gloort hoop.” In 2000 ging Oibibio failliet en was Ronald Jan Heijn, die niemand op zijn twintigste een grote erfenis gunt, dertig miljoen gulden armer.

Momenteel verdient Ronald Jan Heijn de kost met schrijven en het geven van lezingen. Daarbij poneert hij stellingen als “je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden” en “het grootste gevaar voor mens en wereld is het gebrek aan bewustwording en dus het gebrek aan universele liefde”.