De sponsorborrel van vrijdag 30 oktober 2009 had een totaal ander karakter dan alle overige borrels. Gastspreker Sander Simons, oud-presentator van RTL, kwam namelijk niet met een luchtig verhaal over zijn huidige werk als communicatieadviseur, maar hij legde vooral de nadruk op zijn ervaringen met betrekking tot zijn ziekte: longkanker.

Ook de inleiding van Henk Uildriks had vanzelfsprekend een andere toonzetting. "Sander Simons strijdt sinds 2008 tegen een kankergezwel in zijn longen ter grootte van een golfbal. Desondanks werkt hij gewoon door. Hij publiceert aan de lopende band. Boeken en columns. Zo scheef hij twee boeken over zijn ziekte: Tumorhumor en Blessuretijd. Verder houdt hij lezingen voor ondernemers. Sander Simons is 47 jaar, werd in Den Haag geboren en woont nu in Amsterdam. In 1984 ging hij de journalistiek in en werkte achtereenvolgens voor het ANP, de KRO en het laatst voor RTL. Daarna begon hij zijn eigen communicatieadviesbedrijf.

In 2006 stond hij nummer zes op de lijst 1NL van Marco Pastoors, maar die haalde de kiesdrempel niet. Sander heeft een paar aparte hobby’s: hij kent alle 626 werken van Mozart en heeft alle films van Charley Chaplin minstens drie keer gezien. Hij bezoekt zelfs het graf van Chaplin.

Aan het woord is Sander Simons.

Hij dankt Henk voor de mooie inleiding. "Ik sprak nog nooit voor sponsors van een voetbalclub, maar toen ik de indrukwekkende lijst met eerdere sprekers zag, heb ik toegezegd. Bob Witjas vroeg me wel om het luchtig te houden, maar dat gaat niet gebeuren, mensen. Ik hou mezelf weliswaar met tumorhumor op de been, maar ik ga u toch ook een paar vervelende dingen vertellen. Het is niet anders. Hoort ook bij het leven."

"Ik heb inderdaad twintig jaar in de journalistiek gezeten. Ik vind het ook heel erg leuk om hier achter de bar oud-collega Marleen Houter aan te treffen. Het was een mooie tijd. Heb de hele wereld over gereisd. Prachtige dingen meegemaakt. Honderden mensen geïnterviewd."

"In 2008 werd bij mij longkanker geconstateerd. Terwijl ik nog nooit gerookt heb. Kreeg al snel te horen dat ik nog maar tussen de zes en twaalf maanden te leven zou hebben. Ik besloot toen dat ik dat niet ging accepteren. Ben op zoek gegaan naar een dokter die zei dat het wel eens twee jaar zou kunnen duren. Dat was al winst. Ben zelfs al naar een begraafplaats geweest. Toen ik de beheerder vroeg of ik al kon reserveren, kreeg ik te horen dat dat pas kan als je nog maar een half jaar te leven hebt. Dat ga ik dus nog even uitstellen. Ik geef het absoluut niet op en ook mijn dokter is nog positief. Er wordt intussen nog van alles geprobeerd om mijn leven draaglijker te maken en het langer te laten duren."

"Mijn werk gaat intussen ook door. Heb de afgelopen twee jaar keurig een jaarsalaris bij elkaar verdiend. Geef ook nog steeds lezingen in het land. Omdat ik door mijn ziekte echter niet meer kan autorijden, heb ik nu de beschikking over een studente die stage loopt bij mij en mij door heel Nederland rondrijdt. Eindelijk heb ik een auto met chauffeur, iets wat ik mijn hele leven al heb gewild. Ondanks alle ellende heb ik ook een aantal mooie ervaringen opgedaan. Door zo’n ernstige ziekte krijg je intensiever contact met je vrienden en familie. Ook is de liefde teruggekomen in mijn leven.’’

Simons zegt de periode waarin hij nu verkeert als een soort vervroegd pensioen te zien. Over het naderende einde zegt hij ten slotte: "Ik hoop niet met pijn te sterven, maar tussen mijn familie en mijn beste vrienden afscheid van het leven te nemen. Met een goed glas wijn in de hand.’’

Op 5 januari 2010 is Sander Simons overleden.

Foto's: Robert van Koolbergen