Job Cohen
Job Cohen terug op geboortegrond
Trots op twee bijzondere huwelijken
Het clubhuis is goed gevuld als Bob Witjas de sponsors en hun gasten welkom heet op de sponsorborrel van 29 maart 2013. De mededelingen gaan deze keer over het golfuitje dat er weer gaat komen (5 en 6 juli) en over de bedrijvencompetitie (er zijn nog drie teams nodig). De voorzitter van de Koninklijke HFC, Gert-Jan Pruijn, doet vervolgens een oproep om toch vooral steun te verlenen aan een actie van de Rotary om het Jeugd Cultuur- en het Jeugdsportfonds te steunen door kaarten te kopen voor een speciaal evenement.
Henk Uildriks neemt de microfoon van hem over en vraagt, zoals te doen gebruikelijk, de gastspreker naar voren. Cohen twijfelt een beetje, denkt waarschijnlijk ‘wat gaat dit worden’, maar snapt, zodra Henk gestart is, wat de teneur van de avond gaat worden. Hij hoort de introductie van Henk, zoals altijd doorspekt met grappen, geamuseerd aan. Hij is op zijn gemak want, zo blijkt later, hij heeft een groot deel van zijn jeugd doorgebracht op en rond de Spanjaardslaan.
Henk neemt het cv van Cohen door met de zaal. De zaken die eruit springen zijn bekend: als staatssecretaris maakte Cohen het mogelijk dat mensen van hetzelfde geslacht met elkaar mogen trouwen. Later maakte dit de oud-burgemeester van Amsterdam wereldberoemd toen hij begin deze eeuw het eerste zogenoemde homohuwelijk ter wereld sloot. In 2002 speelde hij ook een rol bij dat andere huwelijk – dat tussen prins Willem Alexander en Maxima − in de Beurs van Berlage. ,,Een geweldige ervaring. Je doet je best om zo’n dag zonder incidenten, zonder fouten, te laten verlopen. Dat lukt natuurlijk nooit helemaal, maar het viel uiteindelijk allemaal reuze mee. Eén verfbommetje. De politieman die verantwoordelijk was voor de veiligheid was er ziek van, maar ik vond het wel bij Amsterdam horen.’’
Cohen, die zeer ontspannen oogt, geeft aan het erg leuk te vinden terug te zijn op zijn geboortegrond: ,,Ik heb het hier erg naar mijn zin gehad. Ik voetbalde niet, zat op hockey, tenniste bij HLTC, maar ken het hier goed natuurlijk. Ging wel naar wedstrijden van HFC kijken.’’ Om aan te geven dat hij echt wel wat weet van het voetbalspelletje, dreunt hij uit zijn hoofd het Nederlands Elftal uit de beginjaren vijftig uit zijn hoofd op. In de zaal herkent hij wat oude vrienden. Hans Kluit bijvoorbeeld, met wie hij op straat voetbalde, en Rembrandt Heerkens-Thijssen, met wie hij in zijn studententijd in het ‘slechtste cricketteam ter wereld’ speelde.
Vanzelfsprekend komt de periode, die nog niet zo lang achter ons ligt, na de nipte verkiezingsnederlaag aan de orde. Een moeilijke tijd voor Cohen die aangeeft nog steeds erg opgelucht te zijn dat hij er op een gegeven moment afstand van heeft genomen. Het is hem aan te zien. En het is in zijn presentatie te merken. Hij oogst veel bijval met zijn volledig geïmproviseerde praatje. Na afloop gaat hij bijpraten met Hans en Rembrandt en hij gaat op de foto met oud-collegaburgemeester Jaap Pop. Het is al laat en nog steeds erg gezellig als hij door Henk met alle cadeaus in en onder de armen, naar zijn auto wordt begeleid.
Foto's: Robert van Koolbergen