Bibian Mentel

Sponsorborrel Koninklijke HFC – 15 december 2017
Sporten is voor jou niet te doen

Wie verwacht had dat het tijdens deze sponsorborrel een avond vol tranentrekkers zou worden kwam bedrogen uit, want zelden zal er zoveel gelachen zijn terwijl het woord ‘kanker’ toch een prominente rol speelt in het leven van Bibian Mentel (1972). Zij is Nederlands, Wereld- en Olympisch kampioene snowboarden. Deze thans 45-jarig sportvrouw is in haar leven al negen keer aan deze ziekte geopereerd en een tiende operatie zou haar enige dagen na dit bezoek aan HFC te wachten staan.

 

Al tijdens haar schooltijd raakte Bibian verslingerd aan snowboarden, waarin ze zo getalenteerd bleek dat ze haar latere studie rechten opgaf om deze sport professioneel te gaan beoefenen. De eerste tekenen van haar sluimerende ziekte deden zich voor toen zij in 1999 een enkelblessure opliep. Nader onderzoek leidde uiteindelijk tot de diagnose botkanker. Dat was de eerste keer dat haar het signaal ‘einde oefening’ werd gegeven, zeker toen de behandelende arts haar vroeg “wat is het leven jou waard?”. Deze vraag impliceerde de keus tussen óf spoedig overlijden óf een rigoureuze ingreep. Zij koos voor de laatste optie, waarna amputatie van haar rechterbeen volgde.

Zij kreeg revalidatie met het doel om haar te leren lopen met een prothese. “Lopen? Ik wil weer snowboarden!” was haar reactie. “Snowboarden? Sporten is voor jou niet te doen” kreeg zij te horen. Wat volgde was een proces van keihard trainen, trainen en nog eens trainen. Op een dag in 2002 vroeg de Nederlandse Ski Vereniging of zij het leuk zou vinden om de prijsuitreiking bij de NK half pipe te doen. Een paar dagen in de sneeuw op kosten van de Bond zag ze wel zitten. Tijdens de wedstrijden begon het bij haar te kriebelen. Ze mocht ‘voor de grap’ meedoen aan het NK snowboard cross en zette meteen de tweede tijd van de dag neer. De volgende dag behaalde ze de nationale titel in een finale tegen vier valide tegenstandsters.

De jaren die hierna volgden bestonden uit grote hoogten en diepe dalen. Zo werd ze op het onderdeel paralympisch snowboarden zeven keer Nederlands kampioen, won ze in 2014 een gouden medaille op de Olympische Spelen in het Russische Sotsji, werd ze op deze discipline twee maal wereldkampioen en voegde ze daar nog twee wereldkampioenschappen banked slalom aan toe. In 2003 beviel ze van haar grote trots zoon Julian. Maar tussendoor kwam de kanker nog eens acht maal terug. Gelukkig telkens op goed operabele plaatsen, maar ieder normaal mens zou allang gesloopt zijn.

Zo niet de goedlachse Bibian Mentel. Telkens krabbelde zij weer op, hervatte haar trainingsarbeid en bereikte evenzovele malen opnieuw de top. Dat laatste kreeg een letterlijke betekenis doordat zij in 2004 de Alpe d’Huez fietsend beklom om geld in te zamelen voor het Koningin Wilhelmina Fonds. Niet één keer, maar vier keer achter elkaar op één dag! Waarom niet gewoon één keer? Dat is toch al mooi genoeg? Waarom vier keer? “Omdat Frank dat ook heeft gedaan.” Frank bleek een valide krachtmens te zijn uit haar vriendenkring.

Zo’n uitspraak typeert het doorzettingsvermogen van Bibian Mentel. Haar grote steun en toeverlaat echtgenoot Edwin Spee noemt haar dan ook terecht ‘de koningin van het positivisme’. Zij wil het voorbeeld zijn voor de minder valide medemens en er is niets dat haar een grotere voldoening geeft dan een ‘big smile’ van een gehandicapt kind. Zij werd uitverkoren om bij de Paralympics van 2014 in Sotsji de Nederlandse vlag te dragen. Natuurlijk vervulde deze erebaan haar met trots, maar haar gevoel van trots gold de hele ploeg, bestaande uit sportmensen met een bepaalde beperking voor wie geen berg te hoog of geen rivier te breed was om te laten zien wat toewijding en doorzettingsvermogen teweeg kunnen brengen. Het signaal ‘einde oefening’ is aan haar niet besteed. “Struisvogels zijn zo gek nog niet”, aldus Edwin Spee.

“Sporten is voor jou niet te doen”. Wel dus. En hoe!

Bert Vermeer
Foto's: Theo Wit

 

2015-2020 Overzicht