HBC heeft een levensgevaarlijke spits, Arjen, die ontzettend veel scoort. Onze captain en centrale verdediger Milo van Hulst was uitgebreid geïnstrueerd hoe hij deze gezette, Gerd Müller-achtige, spits het beste kon verdedigen. Maar voordat deze Arjen zijn kunsten kon vertonen, brak onze Jesse op zijn bekende energieke wijze door de verdediging van HBC. Zijn schot werd door de voortreffelijke keeper van HBC knap gestopt. Zo geconcentreerd als onze laatste linie bezig was met de uitschakeling van die dekselse Arjen, zo laconiek waren onze middenvelders in het opvangen van de HBC-ers die bijna allemaal een goed schot in de benen hebben. Doordat de overigens zeer goed leidende scheidsrechter Leo Holdorp niet zag dat een van de HBC-ers de bal met de hand meenam en vervolgens van afstand raak schoot kwam HBC toch op voorsprong: 1-0. HBC duwde HFC in de verdediging. Door een woud van benen viel uit het niets zomaar het tweede doelpunt van HBC: 2-0. Timo verstapte zich en moest een tijdje vanaf de zijkant toekijken. Gelukkig kon hij later wel weer meedoen. HFC kreeg geen grip op die opkomende middenvelders en 10 minuten later vielen kort achter elkaar twee doelpunten na schoten van afstand: 4-0. Vlak voor rust rondde Jesse een aardige HFC-combinatie af met een schot op de paal.

In de rust kregen de middenvelders de opdracht de schietgrage middenvelders van HBC eerder voor de voeten te gaan lopen. En dat werkte. Bovendien raakten de HBC-ers vermoeid. Onze jongens bleken fitter en bleven maar aanvallen. Aanval na aanval rolde nu richting het doel van HBC. Maar de HBC-keeper gaf geen krimp. In de 20^e minuut passeerde Jesse de keeper wel. Helaas belandde zijn schot (opnieuw) op de paal. Een minuut later kwam na een corner van Jesse de bal voor de voeten van Timo die van een meter of tien ongenadig hard en hoog uithaalde: 4-1! HBC wankelde. Maar de keeper hield zijn team met bravoure overeind. Timo haalde nog een keer uit, maar zijn schot eindigde op de lat. Met een fraaie passeerbeweging speelde Olivier zich vrij voor de keeper, helaas ging zijn strakke schot net naast. Het lukte niet nog een gat te vinden in de Heemsteedse verdediging. HBC bleek uiteindelijk toch het sterkere team, maar die gevaarlijke spits was niet aan scoren toegekomen. En dat overkomt hem bijna nooit, niet scoren in een wedstrijd. Goed werk van Milo! Er kwam gelukkig wel weer een voorzichtige glimlach op de Haarlemse gezichten toen ik, terug in de kleedkamer, voorstelde zachtjes 1 van de 2 coupletten van ons clublied te zingen. Immers, hadden wij niet de tweede helft van de wedstrijd gewonnen?

Hans van der Straaten