Sowieso hielp het heerlijke lenteweer enorm mee en was iedereen, van jong tot oud, goedgemutst. En dat maakt het voetballen met en tegen elkaar vaak al een stuk plezieriger en sportiever.

De focus voor mij ligt op selectie-voetbal dus de eerste wedstrijd die ik bekeek was die van onze O-19-1 tegen Roda uit Leusden. Ondanks het feit dat we met een grote O-19 selectie dit seizoen zijn begonnen, is het aantal beschikbare spelers door tal van redenen erg dun. Chapeau derhalve voor de trainer/coaches die toch weer iedere week zeer representatieve teams op de been weten te krijgen en ditmaal werd de O-19 versterkt met 2 jongens uit de O-17. Goed voor de persoonlijke ontwikkeling en fijn voor het team. Na een verdiende ruststand van 2-0 leek het erop dat het een makkelijke ochtend zou worden. Maar ja, de wetten in het voetbal… Roda wist op 2-2 te komen, onze boys andermaal op 4-2 en weer deden ze zich zelf te kort; Roda kwam op 4-4.
Terwijl iedereen zich verzoende met een gelijkspel, zetten onze boys nog één keer aan en werd de winnende 5-4 gescoord. Dicht geknepen billen, reuze spannend maar uiteindelijk wel terecht. Dit beloofde wat voor het weekend.

Terwijl de jongemannen van O-17 bezig waren met hun warming up, keek ik naar DE Klassieker van het weekend. Kon. HFC G-team tegen die van Only Friends. Wat een vreugde, wat een inzet, wat een sportiviteit! Heerlijk om naar te kijken en van te genieten. Voetbal op zijn puurst!

O-17-1 ging van start tegen een op papier zwakkere broeder uit de competitie. Maar ja, hadden we vorige week ook niet een matige tegenstander? Maar verloor de O-17 die wedstrijd ook niet? Even leek het erop dat de O-17 niets geleerd had van die wedstrijd want ook nu was er geen scherpte en kwam DVV (uit Duiven bij Nijmegen) op 0-1. De mannen werden wakker en gingen vanaf dat moment weer echt voetballen. Binnen no time stond de ruststand van 3-1 op het bord na een reeks van aanvallen en prachtgoals.
Na de rust een zwaar overwicht dat uiteindelijk maar in een 4-1 overwinning werd uitgedrukt. De belangrijke 3 punten op weg naar het kampioenschap waren binnen en werden nog eens intenser gevierd toen bleek dat de enige overgebleven concurrent voor de titel (Roda ’23) verloren had van en bij AFC. De voorsprong van onze boys bedraagt dus inmiddels weer 7 punten met nog 4 wedstrijden te gaan. Hoe mooi is dat? Debutant in de 3e divisie en op kampioenskoers.

Inmiddels druppelden de uitslagen binnen van O-15 en O-13. En wat bleek? Ook zij pakten de belangrijke 3 punten met overtuigende uitslagen en goed voetbal. De O-13 wordt as zaterdag kampioen (durf ik met zekerheid te zeggen) en was al bijna kampioen, ware het niet dat de wedstrijd Lisse O-13 tegen DWS O-13 is gestaakt bij een stand van 2-1. Misschien wel zo goed want nu kunnen de jonge mannen as zaterdag thuis kampioen worden en gaat ook dit team van de 3e naar de 2e divisie. Voor de jongens van O-15 is en blijft het spannend. Doordat concurrent de Dijk gelijk speelde, staat O-15 weer met diezelfde de Dijk bovenaan en zal het as zaterdag genieten worden als de Dijk op bezoek komt. Een heuse kampioenskraker!

Tussendoor hoorde en zag ik het publiek genieten van ons 1e elftal dat een goed gelijkspel (er had volgens de “kenners” zelfs nog meer in gezeten) behaalde tegen de nr 2 GVVV uit Veenendaal, geleid door niemand minder dan John de Wolf.

Voldaan en enigszins verbrand door het lente-zonnetje ging ik goedgemutst naar huis.

Op zondag zag ik een goede en leuke wedstrijd van onze O-17-2 jongemannen. Heel knap hoe hun trainer/coach Leandre van Rees (in dit geval noem ik een keer een naam) de sfeer en goed voetbal heeft teruggebracht bij dit team. Hoe heerlijk om weer vrolijke gezichten te zien bij jongens die goed kunnen voetballen en van het spelletje houden.
En als je dan ook nog met 6-1 wint is het helemaal top.

Langs de lijn hoorden we dat ook de O-17-1 zondag hun wedstrijd gewonnen had met goed en strijdwaardig voetbal. Kon het weekend nog mooier worden? En dat werd het.

Daarna was het de beurt aan O-19-1 zondag die tegen het altijd lastige en stugge DSS moesten ballen. In de uitwedstrijd was het niet verder dan een bloedeloze 0-0 gekomen en was de O-19 dus gewaarschuwd. Ook zij, op weg naar het kampioenschap, konden de 3 punten goed gebruiken. Vanaf het eerste moment was het duidelijk; niet wie er ging winnen maar met hoeveel onze boys zouden winnen. Uiteindelijk stond er een eclatante 6-1 overwinning op het bord. Het kampioenschap kan nagenoeg niet meer worden mis gelopen. En dan… speelt ook ons 2e O-19 team dus volgend seizoen in de divisie!

Terwijl de O-19-1 van het veld liep kwamen de jongemannen van FC Amsterdam het veld op. Wat was dit nu? Onze O-19 jongens stootten elkaar lachend aan. Die gasten van FC Amsterdam zijn groter dan wij. Kijk eens wat een beulen. Tegen wie moeten zij? Wat??? Tegen onze O-15-1 zondag??? Maar die zijn de helft zo klein!! Maar groot en fysiek zegt niet altijd wat.

KonHFC O-15 - FC Amsterdam O-15. Een wedstrijd om de 1e plaats in de poule. Klein Duimpje tegen de Reus qua lengte (onze linksbuiten kon zowat door de benen van de rechtsback lopen) maar qua voetbal het omgekeerde. Enigszins gespannen en toch ook wel, begrijpelijk, onder de indruk van de reuzen (waarvan er ook nog 4 Engels praatten) ging de wedstrijd van start. Er was maar één team dat echt voetbalde; dat waren onze jongens. Een genot om naar te kijken! Fantastische keeper, degelijke verdediging, beweeglijk en creatief middenveld, snelle aanvallers. Wat een goed en leuk team!
Opbouwend goed, flitsend, technisch, snel en teamgeest. Volop kansen maar de lange bal van FC Amsterdam op grote jongens met lange benen veroorzaakte toch een 0-2 ruststand. Maar iedereen was het er over eens; er was maar één ploeg die echt voetbalde en dat was onze O-15. Waren ze teneergeslagen door de achterstand? Welnee! Met opgestroopte mouwen en vastberaden koppies kwamen ze weer terug op 't veld. En wat er toen gebeurde? Als ik het schrijf, krijg ik weer kippenvel. Goed voetbal werd nu ook gecombineerd met strijd, hoge druk en nog grotere passie; de grote FC Amsterdammers werden gek van de Klein Duimpjes. Bijna ieder duel werd gewonnen en als er al een keer één werd verloren dan stond de volgende HFC-er al weer klaar om het volgende duel te winnen. FC Amsterdam kwam er nauwelijks meer aan en de stand sloeg dan ook om naar een dikverdiende 2-2. En als de grensrechter van FC Amsterdam (waarschijnlijk met angstzweet op een bepaalde plek) onze spits niet had afgevlagd voor buitenspel (terwijl dit in de verste verre niet het geval was) dan had hij vrij op de keeper kunnen doorlopen en …. (dat laatste zullen we helaas nooit weten).
Wat een wedstrijd, wat een enthousiasme, teamspirit, strijdlust en goed voetbal.
Jongens van O-15, jullie zijn voor mij de Helden van het Weekend (dat al zo mooi was).
Tonny Geerling (wie kent hem niet; onze kleine éminence grise) die nagenoeg alle wedstrijden, die ik beschreven heb, heeft gezien zei: “Ik heb genoten, de wedstrijd kon me niet lang genoeg duren en wat waren onze kleine mannekes geweldig!”
Ik voeg daar graag aan toe dat ik deze wedstrijd een parel voor het jeugdvoetbal vond.
En… absoluut ook door de zeer sportieve tegenstander; zowel de jongens in het veld als de coach langs de lijn. Chapeau!

Ik hoop jullie allen volgende week al te kunnen berichten over de eerste kampioen bij de selectie-teams doch zeker kort daarna.

Er is maar ene club….

Johan (van Streun)
Jeugdcommissie Kon. HFC
Selectiezaken