Inleider Henk Uildriks schetst de huidige rol van de media en communicatie: “In 1911 verschenen in de krant drie regels over een aardbeving in China, waarbij 300.000 doden vielen. Nu zouden de media daar weken mee bezig zijn en hadden we allang een tv-actie gezien.” Paul Jansen volgde zijn opleiding in Zutphen (Stedelijk Lyceum) om daarna in Amsterdam rechten te gaan studeren. Via de financiële redactie en een correspondentschap in Indonesië vond hij in 2007 zijn huidige positie: chef van de politieke redactie van het grootste landelijke dagblad. Van alle parlementaire verslaggevers in Den Haag wordt hij het meest gevreesd. Femke Halsema noemde hem ooit een 'kwaadspreker'.

Jansen begint zijn lesje in 'hoe werkt het in Den Haag' met de mededeling dat er nu niet veel te beleven valt, want “de Statenverkiezingen zijn aanstaande en dan houden politici hun mening het liefst voor zich.” Maar doorgaans is er natuurlijk van alles te melden en van alles aan de hand. Jansen schetst de gang van zaken aan de hand van een aantal typische voorbeelden. “De realiteit wil dat veel afhangt van beeldvorming. Één verkeerde opmerking op een verkeerd moment kan een bewindspersoon heel lang achtervolgen.” Bekende voorbeelden zijn de val van Balkenende van het skateboard en het zwijgen van Vogelaar tegenover een verslaggever van Powned-nieuws. Vogelaar had volgens Jansen trouwens nog een, en misschien wel groter, probleem: “Vogelaar had de zogeheten vierde macht tegen. Dat zijn haar eigen ambtenaren. Ze vertrouwde ze niet. Dat heeft ze geweten. Elke dag zeven koffers met stukken mee die ze dan zelf wilde lezen. Samen met haar man worstelde ze zich er in het begin dapper doorheen, maar dat houdt geen mens vol.''

Via de ramp met de MH17 (‘kabinet trekt rookgordijn op’), het Koningshuis (‘altijd een lastig onderwerp voor een regering') komt Jansen bij de basis van zijn vak uit: het verzamelen van nieuws. Scoops vooral. “Veel nieuws is gestuurd. Door woordvoerders die proberen te 'spinnen'. Soms komt het rechtstreeks van de politici zelf.” Hij noemt de beroemde foto waarop Rutte en Verhagen overleg voeren over een mogelijke samenwerking voor een nieuw te vormen kabinet. “Ik was daarover gebeld door Rutte en kreeg later ook nog een sms van Verhagen. Ze wilden het duidelijk lekken; ik moest alleen nog zelf uitzoeken waar ze precies zaten te eten. Heb meteen een fotograaf gebeld en gezegd dat-ie alle bekende restaurants in een bepaalde wijk in Den Haag moest aflopen om te zien of hij de heren kon vinden. Dat lukte net op tijd voor de deadline.”

Aan de hand van beelden en cijfers laat Jansen zien dat het politici vaak gaat om de beeldvorming en hoe het nieuws gebracht wordt. Veelzeggend voorbeeld is het sommetje waaruit blijkt dat Defensie er niet honderd miljoen bijkrijgt, zoals de regering wil doen geloven, maar dat er honderd miljoen minder bezuinigd wordt.