Jong Sparta – HFC 3 – 1
Een mindere eerste helft, een veel betere tweede helft en een ongelukkig slot.
Zo is het mij vergaan in het uiterste noorden van Rotterdam.
Sparta leeft, dus bouwt aan zijn toekomst. Die conclusie mag je wel trekken als je het fonkelnieuwe sportpark Nieuw Terbregge oprijdt. Ik telde 6 voetbalvelden en zeeën van ruimte onder en naast de tribune. Allemaal nieuwbouw. Een prestatie van jewelste. Iets dergelijks heb ik vele jaren geleden ook gezien toen het Eerste speelde (en verloor) op het nieuwe complex van Jong AZ in Wijdewormer. Maar het complex van Jong Sparta ligt in Rotterdam. Als je de bal aan de ene kant hoog overschiet, belandt-ie op de A20 en aan de andere kant in de Rotte. Bij wijze van spreken natuurlijk.
Zoals bekend, maakt het Eerste een lastige periode door met een lange blessurelijst. Eén van die geblesseerden, Wessel Boer, ligt er zelfs voor vele weken uit. Toch is Wessel, die tegen Katwijk nog zulke fascinerende kopduels uitvocht met Sietse Brandsma, aanwezig. Hetzelfde gold voor bijvoorbeeld Jacob Noordmans en Jim Hulleman die ik wel hun trainingsrondjes zag lopen, maar die nog niet binnen de lijnen konden verschijnen. Buiten de lijnen was het overigens Jitse Kooistra die de verbale ondersteuning van HFC weer ouderwets volume gaf.
Vorige week hield de gehavende selectie heel knap stand tegen Spakenburg, ditmaal liep het in de eerste helft minder. Vooral nadat Mitchel Michaelis in 8' zijn eerste redding had verricht, brak een korte periode aan van minder alert verdedigen. Het dieptepunt van die periode was in 13', toen Jong Sparta profiteerde van enkele fouten achter elkaar: 1-0.
Er ontspon zich een ietwat lauwe wedstrijd waarin Jong Sparta steeds de overhand had, getuige hun vele corners, en waarin wij aanvallend nauwelijks een vuist konden maken. Alleen een goed aangesneden vrije trap van Levi de Wilde in 38' en een schot van Maxwell Frimpong in de slotseconden voor de pauze deed ons even opveren, maar beide schoten waren, zoals de Belgen dat noemen, niet gekadreerd.
Pauze.
Ruud Onstein, meester van de gebeitelde uitdrukkingen, fluisterde het me al na enkele minuten in de tweede helft toe: “ze zijn goed uit de kleedkamer gekomen”. Er stond inderdaad een ander Eerste op het veld. Daartoe droegen zeker ook de invallers Marijn Ploem en Marios Lomis bij. Marijn kan oorlog maken en Marios, goed bereikbaar met het hoofd, brengt stootkracht in de spits.
Ineens dwingen wij ook corners af en onze absolute uitblinker, keeper Mitchel Michaelis, blijft tot het bittere einde zijn reddingen maken. Enkele waren heel knap.
Met de binnenkomst in 65' van Max Veerman en Gerry Vlak neemt het overwicht van de onzen verder toe. In 77' is het zo ver: Max Veerman levert een perfecte voorzet af die door Marios Lomis net zo perfect met het hoofd afgemaakt wordt: 1-1!
Gezien het spelbeeld, verwachtte ik tot het einde in ieder geval een gelijkspel.
Dubbel zo schokkend was daarom dat Jong Sparta in 89' toch doorbrak: 2-1. Dat in 90+3 ook nog de 3-1 volgde, deed er niet zoveel meer toe. We hadden zeer teleurstellend verloren.
Waarom het misging? Daarvoor heb ik analisten zoals Pierre van Hooijdonk nodig. Hoofdschuddend zijn we naar de auto teruggelopen.
Volgende week thuis tegen de ongenaakbare koploper Rijnsburgse Boys. Een tegenstander waartegen het Eerste zich zal optrekken.
Willem Padt
Opstelling HFC: Mitchel Michaelis, Maxwell Frimpong, Rano Bürger, Ruben Heeremans, Redouan Taha el Idrissi (46' Marijn Ploem), Joost van der Weijden (65' Max Veerman), Jan Muller, Dico Jap Tjong (46' Marios Lomis), Koen Tros, Xander van den Berg (84' Cas Dijkstra) en Levi de Wilde (65'Gerry Vlak).
Voor beelden van de wedstrijd, kijk op HFC TV
