Vanaf onze Spanjaardslaan vertrokken we met zes goed gevulde auto’s met meiden richting Amsterdam. Via de A9 kwamen we even voor 16.00 uur op de Ring A10 waar we, ter hoogte van de Zuidas, duidelijk de mooie blauwe shirts van ons eigen Mannen 1 team herkenden. Toen wisten we nog niet, dat onze mannen daar op dat moment al met 0-3 stonden tegen AFC.

Eenmaal in de buurt van het stadion merkten we aan de drukte al, dat we niet de enige fanatieke Ajax-supporters waren. Maar het parkeren in het Transferium onder het stadion was perfect geregeld en we liepen zo Vak 112 op de Noord-B tribune in. Maar niet voordat onze meiden op de foto gingen met mijn held. De sfeer was uitgelaten, want voor de meeste meiden was het de eerste keer in een écht voetbalstadion. Eenmaal in het stadion deden de gezellige muziek en een broodje kroket de rest. We zaten pal achter het doel van Ajax. Op ongeveer 10 meter van het veld konden we alles perfect zien. De meiden herkende nog een ballenmeisje en de wedstrijd kon beginnen.

Het was een eenzijdig potje voetbal, want Ajax was de bovenliggende partij. Vooral aanvoerder Sherida Spitze strooide vanaf de nummer 6 positie met strakke passjes. Maar het was Ashleigh Weerden die het meest opviel. Als een soort wingback bespeelde ze de hele rechterkant. De wedstrijd was onderhoudend en als het even minder was, ging met veel enthousiasme de ‘wave’ door het stadion.

Ondanks het overwicht was bij de rust de stand nog 0-0. Gelijk na rust kwam Feyenoord zelfs op voorsprong. Die goal kwam uit de lucht, uit een corner en in de kluts. Maar Ajax zette nu nog meer aan en wij zaten aan de goede kant van het stadion om het knappe doelpunt van Weerden goed te kunnen zien. Met een bekeken schot plaatste ze bal over de keeper in de verre kruising. De actie die mij nog het meest bijbleef, werd bewaard tot in de 2e minuut van de blessuretijd. Een schot van een Ajax-speelster ging richting de rechter kruising, maar de Feyenoord keepster wist hem met een katachtige duik er nog uit te tikken. En zo vierde Feyenoord de 1-1 eindstand alsof ze kampioen waren geworden.

De Ajax-dames namen na afloop ruim de tijd om het publiek te bedanken en uitgebreid te genieten van de sfeer. Ook onze meiden bleven nog even hangen en hoopten tevergeefs op een rood-witte bal die het publiek in werden geschoten. We zochten de auto op en reden weer richting Haarlem. Tijdens de rit werd de muziek weer luidkeels meegezongen en bedacht ik me, hoe goed deze meiden van onze MO13, MO15 en MO17 teams met elkaar omgingen. Precies in de traditie van onze mooie club: het combineren van prestaties met een gezellige onderlinge sfeer!

Bob Klijn