Zaterdag 4 maart 2023: AFC–HFC 1-4

Kon je vorige week na de 4-0 overwinning op het onderaan staande OFC nog spreken van een niet onverwachte overwinning, om met 4-1 en drie punten in de tas uit Goed Genoeg te vertrekken is andere koek. En toch was dat zo. De vrijwel ongenaakbare koploper in eigen huis met een flinke score te verslaan is, naast andere koek, ook nog een huzarenstukje.

Toegegeven, AFC had vorige week ook al verloren, maar dat was in de uitwedstrijd tegen medekampioenskandidaat Katwijk en dat was vervelend, althans voor AFC, maar dat kan gebeuren. HFC bevindt zich daarentegen nog lang niet op een geruststellende afstand van de nacompetitie-zone en startte dus als underdog.

Maar na krap 20 minuten zag de wereld er heel anders uit. HFC begon gewoontegetrouw voorzichtig met bedachtzame opbouw en ik hield mijn hart vast toen Joas Kors al na 5 minuten tegen een volkomen terechte gele kaart aanliep. Met twee benen vooruit op de middenlijn een sliding inzetten is niet handig. Gelukkig speelde Kors daarna geconcentreerd en beheerst verder tot hij in de 70e minuut met applaus van het veld mocht, om plaats te maken voor Mike van den Ban.

Na 8 minuten was het eerst Gerry Vlak die vanaf de rand van het strafschopgebied de bal in de uiterste hoek ramde, twee minuten later gevolgd door de 2-0 van Zakaria Eddahchourri die van dichtbij attent reageerde op een lage voorzet van Sietse Brandsma, en het feest werd compleet toen Sietse zelf vanaf rechts doorbrak en met zijn favoriete linkerbeen de 3-0 aantekende. Er waren toen net 18 minuten gespeeld.

Ik mag het verkeerd hebben, maar ik krijg de indruk dat Sietse weer iets van zijn oude glans terugkrijgt. Wellicht dat zijn trefzekerheid vorige week tegen OFC, na een paar maanden droog gestaan te hebben, de ban gebroken heeft. Goed voor HFC en straks leuk voor Katwijk.

Maar ik blijf van mening dat er te weinig echte doelpogingen worden gedaan. ‘Verboden te schieten’ heb ik al eens eerder als bordje boven kansrijke posities zien hangen. Die gasten kunnen allemaal moeiteloos 60 meter ver schieten, maar vanaf 16 meter voor de goal moet de bal er kennelijk in gefriemeld worden. Vaak krijg je maar een of twee seconden ruimte waarin een puntertje dan alleen al voldoende kan zijn. En wat is er leuker dan knallen op de goal?

Maar terug naar de wedstrijd. Nu hebben we wel eens eerder met 3-0 tegen AFC voorgestaan. AFC’s collega-schrijver Machiel van der Woude repte daar in zijn voorbeschouwing nog van. Vorig jaar stond HFC in de 88e minuut nog met 3-0 voor op Goed Genoeg, maar na 96 minuten was het wel 3-3.

Er was dus geen ruimte voor euforie, wel voor hoop. Eerst maar eens zien de rust ongeschonden te halen. Uiteraard restte AFC niets anders dan de aanval te zoeken, wat tevens risico’s inhield. HFC kwam tot de gevaarlijkste tegenstoten, maar – zie hierboven – het ontbrak aan schietpogingen, zij het dat met een klein beetje meer geluk het nog vóór de pauze vier of vijf-nul had kunnen zijn.

Na de pauze eenzelfde beeld: AFC viel aan en nam risico’s en HFC hield de deur dicht en counterde. En voortdurende druk op de verdediging gaat meestal op de lange duur zijn tol eisen. Daar was wel een penalty voor nodig, maar die krijg je niet tegen je als je verkeerd ingooit.

Met 3-1 en nog een kleine 20 minuten te gaan dreigde het toch nog spannend te worden, maar dan rijst de vraag of de ene ploeg sterker was dan de andere of de andere ploeg zwakker was dan de ene. Voor het goede antwoord ligt een gevulde koek klaar.

Feit is dat een rode kaart aan AFC-zijde wel een domper was in een overigens sportieve wedstrijd. Sietse Brandsma nam een hoge bal met een verdediger in zijn rug op de borst aan, draaide zich los, poortte zijn tegenstander en dreigde in zijn eentje op weg te gaan naar de Amsterdamse keeper. De uitkomst daarvan zullen we nooit weten, want een uitgestoken been deed hem struikelen, waarna de kwalificatie ‘doorgebroken speler met scoringskans’ zijn werk deed.

Ondertussen had trainer Gertjan Tamerus Joas Kors vervangen door Mike van den Ban en tien minuten later maakte Sietse Brandsma plaats voor Levi de Wilde. Daardoor ging het tempo van de tegenaanvallen van HFC-zijde weer omhoog, want beiden waren fris en fruitig en brachten aldus snelheid en nieuw elan in de aanvallen. Het was wederom Eddahchouri die attent bij een lage voorzet reageerde en met bal en al in het net belandde. De angst voor een hoofdwond bleek ongegrond. Als deze speler het bordje ‘Verboden te schieten’ wat vaker negeert zal HFC nog veel plezier aan hem kunnen beleven.

In de 90e minuut maakten John Hilton en Eddahchouri nog plaats voor Tom Carbaat en Yuya Ishizuka.

Laatstgenoemde heeft de twijfelachtige eer om nu twee keer achter elkaar ingezet te zijn en geen bal geraakt te hebben. Daar kan hij niks aan doen, maar het valt op dat zodra hij binnen de lijnen komt scheidsrechters meteen voor het einde fluiten. Dus volgende keer, zodra we met 1-0 voorstaan, onmiddellijk Yuya inzetten…

Bert Vermeer

Opstelling HFC: Mitchel Michaelis (k), Gerry Vlak, John Hilton (90’ Tom Carbaat), Koen Tros, Sietse Brandsma (81’ Levi de Wilde), Joas Kors (70’ Mike van den Ban), André Morgan, Guus Offerhaus, Ruben Heeremans, Jim Hulleman en Zakaria Eddahchouri (90’ Yuya Ishizuka.)

Foto's: Bas Kors

Voor een samenvatting kijk op HFCTV

 

 

 

 

Zondag 1 Overzicht