TERUG ALS HARING IN EEN …: 1-0 WINST
Van afstand leek mij het veld hobbelig. Nadelig voor het combinatiespel dat onze jongens zo goed beheersen. Af en toe zaalvoetbal-achtig. Net als in Engeland is onze groene mat heilig. Dus ben ik er vooraf niet over heen gelopen. Dan was het egaler geweest.
Dat combinatiespel was nodig, want gedurende 64 minuten hield Scheveningen zeven tot acht spelers achter de bal. Een soort pallet-toren, maar dan in de breedte. Hopend op een succesvolle uitval. Tevergeefs, onze achterhoede stond als een huis. Solide als de Rabobank. Wij moesten schaken, maar wisten tot in de tweede helft geen stukken te slaan. Terwijl in de 5e minuut Guus Offerhaus prachtig inkopte uit een corner. De keeper redde fenomenaal. Terwijl twee minuten later André Morgan de binnenkant van de paal raakte en Zakaria Eddahchouri in de rebound strandde in een woud van benen. Ook de grote kans in minuut 39 wist Zakaria niet te benutten. Ik miste vooral afstandsschoten die, zodra doeltreffend, de muur slechten, omdat zij dan eindelijk vooruit moeten. Typisch degradatievoetbal. Iets waaraan HFC zich absoluut niet bezondigt. We hebben het ook niet nodig. Daarvoor zijn wij te goed. Komt het zien, komt het zien.
Vlak voor de rust vroeg ik geïnteresseerd aan mijn secondant Han Möllmann hoe hij met zoon Matthijs de wedstrijd voorbereidde en daarna evalueerde. “Wij praten er nooit over, want Matthijs zegt dat hij er geen verstand van heeft. Daarom is hij ook elftalleider”.
Het schaakspel lijkt vaak passie-loos, maar is dat niet. Noch in Wijk aan Zee, noch aan de Spanjaardslaan. En fair-play staat voorop. Zakaria soleerde in minuut 50 op prachtige wijze langs een man of vier, maar schoot vervolgens richting de Crayenestersingel. Maar in minuut 64 kopte hij vlak voor de doellijn de 1-0 binnen. Meteen kroop Scheveningen uit zijn schulp. Het bleef echter kans- en kansenloos. Zo niet Sietse Brandsma, die koppend de onderkant van de lat teisterde. De daarop volgende scrimmage was leuk om te zien. Het bleef 1-0.
Na afloop werden wij overstelpt met heerlijke haringen. Een bijzondere actie van ons bestuur. Scheveningse haringen in Haarlem. Gewoon gekocht bij het station. “Contant graag”. Gelukkig zaten de Scheveningers op de terugweg naar de Zuid-Hollandse kust ‘als haringen in een ton’. Ineen gedoken. De volgende keer verzorgt ons bestuur Droste fliks. Of indachtig Henk: kibbeling.
Onze hoofdtrainer Gertjan Tamerus mocht ik drie keer feliciteren. Ook met de geboorte van zoon Moos en zijn twee-jarige contractverlenging. Dat laatste is nogal gedurfd wetende dat Joop van Schaik smoorverliefd is op zijn prachtige partner Alexandra. Och, Gertjan, hij is geen ‘Jungkind’ meer. Kansloos dus.
Henk Uildriks,
Dubbeldekker.
Opstelling HFC: Mitchel Michaelis, Gerry Vlak, John Hilton (88: Oscar Wilffert), Koen Tros (85: Joas Kors), Sietse Brandsma, Zakaria Eddahchouri, Jacob Noordmans (85: Daniël Camara Bos), André Morgan (66: Mike van den Ban), Guus Offerhaus, Ruben Heeremans, Jim Hulleman.
Foto's: Pim Hols
Voor een korte samenvatting kijk op HFCTV
