Opluchting

Na vele weken van aardig voetbal maar teleurstellende resultaten was het dan eindelijk zover. Wat een opluchting! Drie zeer verdiende punten. En dat nog wel behaald tegen de Kozakken Boys. De
Kozakken Boys danken hun naam aan de Kozakken die op 8 december 1813 Werkendam bevrijdden van de Fransen van Napoleon. Tussen Gorinchem en Dordrecht waren zij de Merwede overgestoken en geland op een plek die later bekend is geworden als de Kozakkenstoep. Bij dit stukje grond in de uiterwaarden, vlakbij de geboortegrond van mijn ouders, werd veel gevoetbald en toen in 1935 uit een fusie van diverse andere verengingen een nieuwe vereniging ontstond was de naam snel gevonden: Kozakken Boys. Mijn 90-jarige zus zingt na al die jaren nog zonder haperen het toenmalige clublied van de zeer populaire nieuwe voetbalclub. Alle kinderen van het dorp kenden dat lied trouwens uit hun hoofd. Kozakken waren goede ruiters, klein, snel, wendbaar en wreed. De Kozakken Boys die aantraden tegen HFC waren daarentegen niet klein, over het algemeen minder snel dan de Haarlemmers, en ook minder wendbaar. De Werkendammers waren ook niet wreed. Het was een sportieve wedstrijd.

Vlak voor de wedstrijd had ik op de tribune een kort gesprek met Rob Spierenburg, verslaggever van het Haarlems Dagblad, de ex-voorzitter van HBC, Rob Roomeijer, tegenwoordig een vaste bezoeker en supporter van het Eerste van HFC, en onze voorzitter. Scout Piet Buter was een aandachtig luisteraar. Tot plezier van een ieder maakte Rob de opmerking dat HFC vanmiddag zeker kansen zou hebben omdat voor het eerst in weken HFC niet hoefde te spelen tegen een elftal gevuld met ex- HFC-ers. Deze zinnen waren nog niet uitgesproken of Kozakken Boys kreeg via Lowie van Zundert een enorme kans, maar de weer herstelde Mitchell redde met de voet. Wat een geweldige doelman is hij toch! En toen ineens kreeg Zakaria het op zijn heupen. Via een echte spitsenactie, een pass van Guus vlekkeloos aannemen, een lange dribbel en keihard in de verre hoek binnenschieten, zette hij HFC op een 1-0 voorsprong. Piet Buter maakte in zijn Players Report de eerste aantekeningen. Ook Gwaeron Stout van Kozakken Boys kreeg veel aantekeningen in het Report van Piet. Volgens mij is Piet Buter de Europese scout voor Southampton. Dus wie weet komt er ruimer perspectief voor de talentvolle HFC-ers dan Katwijk of Spakenburg. Nauwelijks van de schrik bekomen lag nummer twee alweer achter de Werkendamse goalie. Sietse en centrale verdediger Sven van Ingen, gingen allebei de lucht in na een lange bal van Gerry Vlak van achteruit. Sven tikte Sietse aan, waardoor de Sietse viel, de lange bal landde op de schouder van Sven waarna de bal het doel in rolde: 2-0! Er waren nog maar twaalf minuten gespeeld! Zowel HFC als Kozakken Boys kregen diverse scoringskansen. Beide keepers hadden het druk. Voor Kozakken Boys vervelend en voor HFC prettig was dat twee zeer ervaren spelers met blessures het veld moesten verlaten, Kaj Ramsteijn en Lars Hutten. In de blessuretijd van de eerste helft kroop HFC door het oog van de naald. Volgens zowel Buter als Roomeijer had Danny Hols een rode kaart moeten krijgen. Danny haalde als laatste man een doorgebroken speler onderuit.

Omdat ik al eens eerder iets aan het begin van de tweede helft had gemist, besloot ik tijdens de rust op de tribune te blijven zitten. En dat was maar goed ook, want al in de 1e minuut kreeg Kozakken
Boys een vrije trap. Ugus Altintas, wie kent hem niet, bleek een goede trap in de benen te hebben. Heeft hij geleerd bij Sparta. Mitchell stopte de bal met moeite maar de rebound raakte de arm van
de op de grond liggende Guus. Penalty. Lowie van Zundert verzilverde deze kans: 2-1. Dat was een domper. Na deze aansluitingstreffer zette de Kozakken Boys HFC stevig onder druk. Een kwartier lang had HFC het moelijk. Tot de 60e minuut. Gerry Vlak kreeg net buiten de zestien de bal in zijn bezit, draaide en kapte een tegenstander uit en kwam helaas niet meer tot een zeer krachtig schot. Toch kreeg de Werkendamse keeper dat schot niet onder controle. De terugspringende bal werd door een attente Sietse in het doel gewerkt: 3-1. Alweer opluchting. Twee minuten later stormde de snelle Sietse alleen op het doel af, maar zijn schot werd geblokt. Weer een minuut later was er een hoogstandje van Zakaria. Op de middenstip kreeg hij de bal en schoot direct op doel. De redelijk ver
voor zijn doel staande kleine keeper Mike van den Meulenhof moest voor zijn leven rennen en kon nog maar net de fraaie lob van Zakaria onderscheppen. De wedstrijd leek beslist. Ondanks de
aanmoedigingen van coach Scott Calderwood (zoon van de alom bekende Jimmy Calderwood) konden de Kozakken Boys niet meer de energie opbrengen om het HFC nog heel moeilijk te maken.

Het enige wat over die laatste minuten niet onvermeld mag blijven is het debuut in het Eerste van de talentvolle Storm Holtkamp, speler van het O21 team.

Klik hier voor het verslag van Eyecons

Opstelling HFC
Mitchell Michaelis, Daniel Camara Bos (87’ Quinten Dekkers), Danny Hols (86’ Joas Kors), Guus
Offerhaus, Jim Hulleman, John Hilton, Gerry Vlak, Koen Tros, Jacob Noordmans, Zakaria Eddahchouri
(90+4’ Storm Holtkamp), Sietse Brandsma.

Hans van der Straaten
Foto's: Pim Hols

Zondag 1 Overzicht