BP Bornheim belooft in ‘Wild Bean Café’ versgemalen koffie. Nou dat wil je wel. Achter het loket zat een dame met héél lang haar, kaal geschoren slapen en allerlei metalen snuisterijen aan de oren en onderlip. Tegen betaling van € 4,80 kregen we twee muntjes voor de koffieautomaat. Een kartonnen beker met koffie van Amerikaanse afmetingen. Bij het aanpalende buffet twee broodjes besteld bij een aardige dame die liet weten dat een bij haar besteld broodje met koffie € 3,00 korting had betekend. Maar ja, de kassa’s moesten kloppen, dus teruggave was niet mogelijk. Ja, dat is humor.

Nog een tip: mocht u ooit een keer naar sportpark De Boshoek willen: volg dan vooral de perfecte nieuwe routebeschrijving op de website van HHC, want als je denkt dat je er bent, ben je er niet. Volgt u het nog? Maar de ontvangst bij HHC vergoedde weer alles. Lekker kopje koffie en een flinke plak ontbijtkoek. Aardige mensen daar en veel publiek. Geen onvertogen woord.

Ja, en dan de wedstrijd. Wéér verloren van HHC. Maar nu scheelde het wel erg weinig. Toegegeven, HHC had een licht veldoverwicht en vooral in de eerste vijf minuten hadden we al achter kunnen staan. Het was dat Thomas Hoekstra een paar keer zijn talenten toonde, anders was het wel een hele zware missie geworden.

Gaande de eerste helft kreeg HFC de zaak op orde. HHC nam risico’s en viel aan, HFC counterde met bedachtzaam voetbal en hield de deur dicht. Het eerste doel was de rust ongeschonden te halen. En dat lukte, althans 45 minuten lang. Alleen de scheidsrechter gaf nog een 46e minuutje en dat had-ie niet moeten doen. Een beetje gerommel voor onze goal, een flipperkastje, een uitgestoken been en een puntertje. Als spits zou je je eigenlijk moeten schamen voor zo’n goal. Want je traint je de blubber op voorzetten, kopballen, harde schoten en schuivers en niet om de bal een duwtje te geven. Met een cocktailprikker was-ie er nog in gegaan. Maar het is dan wel 1-0 en daar gaat het tenslotte om.

In de tweede helft bleven beide ploegen elkaar goed in evenwicht houden, totdat linksachter John Hilton het op zijn heupen kreeg. John is een harde werker en sprint moeiteloos van achter naar voren om de rol van linksbuiten te vervullen en om daarna razendsnel zijn plaats als links back weer in te nemen.

Een lekker lange pass over de grond van, ik meen, Jim Hulleman, en een tegenstander die alles aangreep om Hilton te stoppen. Maar Hilton friemelde net zo lang tot hij de bal vanaf de zijkant laag voor kon geven, waar Sietse Brandsma vakkundig raad mee wist. Toen was het mouwen opstropen, want geen van beide teams bleek genoegen te nemen met een gelijkspel.

Maar een serie van drie hoekschoppen werd ons fataal, dat wil zeggen de derde hoekschop. Vroeger ging die derde door voor het ‘drie kornurs pinantie’-principe. Na twee keer oefenen kreeg de boomlange Serginho Fatima de bal deze keer wel goed op zijn voorhoofd en zo was het in de 70e minuut 2-1: ‘drie kornurs, kool!’

Trainer Gertjan Tamerus verving de lichtgeblesseerde Danny Hols door Joas Kors die meteen duidelijk maakte dat er voor hem op termijn wel meer in kan zitten dan de reservebank. En nog geen tien minuten later haalde hij de volkomen leeg gespeelde en schor geschreeuwde Jacob Noordmans naar de kant voor Roy Castien.

De laatste kansen waren voor HFC, dat elk risico nemend met alle macht aanviel. Eerst mocht Gerry Vlak een vrije trap van iets buiten het strafschopgebied nemen en een paar minuten later mocht Roy Castien vanaf ongeveer dezelfde plek het zelfde doen. Vlak trof de opgetrokken muur, Castien mikte tien centimeter te hoog. Ja, en dan weet je het wel.

Compliment voor de hele ploeg. HFC speelde zorgvuldig, nam de tijd om een aanval op te zetten. Lukte dat niet, dan werd van achteren een nieuwe opgebouwd. Balbezit is een groot goed. Het moet alleen af en toe een beetje meezitten. Eigenlijk een wat schlemielige nederlaag.

Terug naar huis. Vlot vertrek, want thuis stonden een koud biertje en een glaasje koele wijn op het baasje en het vrouwtje te wachten. En wat duurt een half uur file ter hoogte van Strand Nulde dan lang! Totaal 360 kilometer en zevenenhalf uur van huis. We hebben het er graag voor over. Maar volgende keer dan gewoon weer eens een keer winnen zou wel prettig zijn.

Waarom ligt Hardenberg niet een beetje dichter bij Haarlem? Of Haarlem niet een beetje dichterbij Hardenberg? Mooie bossen, herfstkleur, ruimte. Toen Pim Mulier van Witmarsum naar Haarlem verhuisde, had hij toen niet beter onderweg kunnen stoppen? Aardigheidje.

Mede namens Nelleke,

=Bert Vermeer=

Opstelling: Thomas Hoekstra (k), Danny Hols (70’Joas Kors), Gerry Vlak, John Hilton, Koen Tros, Sietse Brandsma, Jacob Noordmans (79’ Roy Castien), André Morgan, Guus Offerhaus, Jim Hulleman en Zakaria Eddahchouri.

©Pro Shots / Ron Jonker