De sloopkogel
Met smart wacht een ieder die de Koninklijke liefheeft op het moment dat de sloopkogel door de ramen van ons clubhuis dendert: het begin van een droom die zal uitmonden op een schitterend complex.
Afgelopen zaterdag: de Rijnsburgse Boys op bezoek. Die nederlaag hebben we moedig geslikt. Het zat even niet mee: blessures, schorsingen en vermoeidheid plaagden onze selectie. Niettemin een dikke plus voor het vertoonde spel.
De aandacht voor de wedstrijd verdween plots toen op het Posterterras terras een ware veldslag plaatsvond. Stoelen vlogen door de lucht. Kaakbrekende stoten worden uitgedeeld. De ‘stewards’ van de Uien stonden er bij en keken er naar. Aan de Spanjaardslaan wordt nooit gevochten. Een première derhalve. De slag vond plaats tussen de ‘supporters ‘van onze bezoekers. Politie, ambulance, staken van de wedstrijd: taferelen die we nooit eerder beleefden. Dikke uientranen vloeiden bij het aanschouwen van zoveel onzinnig en bruut geweld.
Wat nu? Enkele ‘risicoclubs’ verbieden hun aanhang mee te nemen? De wedstrijden op neutraal terrein en zonder publiek? Te gek voor woorden.
Met een heel bittere smaak in de mond reed ik terug naar Zwolle. Daar was alles rustig. Ook bij PEC-Utrecht.
Het is nu zondag. Bij het ‘stil gebed’ in de kerk lukte het me maar niet om vergeving te vragen voor de moreel gehandicapten uit Rijnsburg.
Zaterdag naar Werkendam. Als dat maar rustig blijft.
Ook in vredelievendheid staat de Koninklijke ‘fier bovenaan’.
Laat dat een troost zijn.
Joop van Schaik
